viâ

(a. i. c. : ev'iye) : 1) kab, mahfaza! Ism-i viâ : a. gr. kab ismi [şekerlik, tuzluk gibi] . 2) biy. damar, (bkz. : reg).

viâiyyet

(a. i.) : kab hâlinde olma.

vibâr

(a. i. vebr'in c.) : zool. aktavşanlar; Arabistan tavşanları, (bkz. : vibâre, vubûr).

vibâre

(a. i. vebr'in o.) : (bkz. : vibâr, vubûr).

vicâ'

(a. i.) : iğdiş etme, burma- [hayvanı]

vicâ'

(s. i. vecâ'ın c.) : ağrılar, sızılar.

vicâh

(a. i. vech'den) : yüzleşme, yüz yüze gelme, (bkz. : muvacehe.

vicahen

(b. zf.) : yüzyüze gelerek, yüzüne karşı, (bkz. : muvâceheten).

vieâhî, vicâhiyye

(a. s.) : yüzyüze olan. Muhâkeme-i vicâhiyye : yüzyüze olan mahkeme, duruşma.

vicâr

(a. c. : evc're/ vücür) : kurt, arslan gibi yırtıcı hayvan yatağı; in. sel suyunun oyduğu yer.

viced

(a. i.) : zengin olma.

vicdan

(a. i.) : 1) bulma, bir şeyi bir halde görme. 2) duyma, duygu. 3) kendinden geçme, dalma. 4) insanın içindeki iyi ile kötüyü ayırdeden duygu. 5) din, inanç. Hürrivyet-i vicdân : dînî inançta, din töreni yapmada serbestlik. 6) kadın adı.

vicdanen

(a. zf.) : 1) vecd ile, kendinden geçip dalarak. 2) vicdanca, içten, yürek duygusu ile.

vicdanî, vicdâniyye

1) vecd ile, kendinden geçip dalmakla ilgili. 2) kal-bî his ile, yürek duygusu ile ilgili.

vicdâniyyet

(a. i. c.) : vicdana ait haller, hususlar, nitelikler.

vicdân-sûz

(a. f. b. s.) : vicdana acı veren, yürek yakan.

vidac

anat. boyun damarlarından birî.

vidâd

(a. i.) : 1) sevme, sevgi. 2) dostluk, (bkz. : vidd).

vidd

(a. i.) : sevme, sevgi, dostluk, (bkz. : muhabbet, vedd, vüdd).

vifâdet

(a. i.) : elçilik.

vifâk

(a. i.) : 1) uygunluk, aynı düşüncede olma. (bkz. : muvafakat). 2) barış.

vihâd

(e. i. vehd, vehde'nin c.) : uçurumlar, derin vâdîler.

vihâm

(a. i.) : gebe kadının aş yermesi.

vihâm

(a. s. vahîm'in c.) : vahîm olan şeyler, (bkz. : vahâmâ).

vika'

("ka" uzun okunur, a. i.) : 1) (bkz. : cima'). 2) savaş, (bkz. : ceng, harb, perhâş).

vikân

(a. i.) : eşek palan.

vikaye

("ka" uzun okunur, a. i.) : 1) kayırma, koruma, esirgeme. 2) hek. herhangi bir hastalık için önleyici tedbir alma. [nazımda "vikayet" şeklinde de kullanılır]

vikaye harfi

gr. kaynaştırma harfi.

vikayet

("ka" uzun okunur, a. i.) : koruma, sahip çıkma.

vikr

(a. i. c. : evkar) : ağır yük. [at, katır ve eşek yükü için kullanılır]

vilâ'

(a. i.) : 1) birbirinin ardı sıra gelme. 2) ahbaplık, dostluk, yakınlık, (bkz : vedd, vidd, vüdd).

vilad

(a. i.) : doğurma.

vilâdet

(a. i.) : 1) doğurma. 2) o. doğma.

vilâdet-i hümâyûn

pâdişâhın doğumu.

vilâdî, vilâdiyye

(a. s.) : fels. anadan doğma, fr. congenital.

vilâ-kâr

(a. f. b. s.) : dost, ahbap, (bkz. : vilâ-perver).

vilâ-perver

(a. f. b. s.) : dost. (bkz. : muhibb).

vilâyât

(a. i. vil-âyet'in c.) : vilâyetler, iller.

vilâyet

(a. i. c. : vilâyât) : 1) bir şeyi kudretle elde etme. 2) birine kefil olma. 3) dostluk, muhabbet, 4) il.

vildân

(a. i. velîd'in c.) : 1) yeni doğmuş çocuklar. 2) kullar, köleler. 3) erkek ve kadın adı.

vilde

(a. i. veled'in c.) : çocuklar, erkek evlâtlar, okullar, (bkz. : ev!8d).

vîle

(f. i.) : yüksek ses. (bkz. : feryâd).

vîn

(f. i.) : 1) renk, boya. 2) siyah üzüm.

virâd

(a. i. verd'in c.) : bot. güller, (bkz. : vürd).

vîrân

(f. s.) : 1) yıkık, yıkılmış. (bkz. : harâb). 2) kederi?, üzgün.

vîrâne

(f. i.) : yıkılmış veya pek harâbolmuş yer, yapı.

virâni

(f. i.) : viranlık, haraplık.

virâset

(a. i.) : [kelimenin aslı bu olduğu halde "veraset" şekli yaygındır] , (bkz. : veraset).

vird

(a. i. c. : evrâd) : belli zamanlarda okunması âdet olan Kur'ân cüzleri, duaları.

vird-i zeban

diline dolama.

visâb

(a. i.) : 1) atlama, sıçrama. 2) döşek, yatak, (bkz. : serîr).

visâd, visâde

(a. i.) : yastık; şilte. Arîz-ül-visâd : tenbel adam.

visâde-nişîn

(a. f. b. s.) : yastığa yaslanıp oturan.

visâk

(a. i.) : 1) bag, rabıta, (bkz : vesâk). 2) andlaşma, sözleşme [yeminle-]

visâk

(a. i. vesîk'in c.) : 1) çok sağlam ve kuvvetli bağlar, 2) andlaşmalar, yemin etmeler.

visal

(a. i. vasl'dan) : 1) ulaşma, bitişme. 2) sevgiliye kavuşma, (bkz. : vuslat). 3) müz. Türk müziğinin en az beş altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

visâm

(a. s.) : damgalı, nişanlı.

visâm

(a. s. vesîm'in c.) : 1) güzel yüzlüler. 2) rastıklılar. 3) damgalılar, (bkz. : vü-semâ).

vişâh

(a. i. c. : veşâih, evşiha) : boyuna çapraz takılan üstü sırma ve mücevherle işlenmiş muska.

vişâm

(a. i. veşm'in c.) : dövmeler, (bkz. : veşm).

vişn-âb

(f. b. i.) : ["vişne-âb" dan] , vişne şurubu, vişne şerbeti.

vitr

(a. s.) : 1) tek, yalnız, tenha. 2) Selât-i vitr (vitir namazı) : yatsı namazından sonra kılınan üç rek'at namaz. 3) i. kurban bayramından bir gün önceki gün.

vizr

(a. i. c. : evzâr) : 1) günah, suç. (bkz. : ?sm, zenb). 2) alırlık, yük. (bkz. : sıklet).