vefa

(a. i.) : 1) sözünde durma, sözünü yerine getirme. 2) dostluğu devam ettirme. 3) yetişme, yetme, kâfi gelme. 4) ödeme. Bey'bi-l-vefa : bir malı, alınan para ödenince geri vermek üzere satma. Bî-vefâ : vefasız, sözünde, sevgisinde durmıyan. 5) erkek adı.

vefâ-bîgâne

(a. f. b. s.) : vefasız, sözünde sevgisinde durmıyan.

vefâ-dâr

(a. f. b. s.) : vefalı, sözünde, sevgisinde duran.

vefâ-dârâne

(a. f. zf.) : vefâdar olana, sözünde sevgisinde durana yakışacak yolda.

vefâ-dirî

(a. f. b. i.) : vefâdarlık, vefâlılık, sözünde, sevgisinde durma.

vefâiyve

(a. h. i.) : tas. Şâzelî tarîkati şubelerinden biri. [kurucusu : Muhammed Vefa bin Muhammed bin Necmüddîn-ül-magribîy-yil-Iskenderî'dir]

vefâ-kâr

(a. f. b. s. c. : vefâ-kâ-rân) : vefalı, (bkz. : vefâ-dâr).

vefâ-perver

(a. f. b. s.) : sözünde, sevgisinde duran.

vefi-perverâne

(a. f. zf.) : (bkz : vefâ-dârâne).

vefâ-peyvest

(a. f. b. s.) : (bkz : vefâ-dâr, vefâ-perver).

vefâ-şiâr

(a. b. s.) : vefa huylu, vefalı.

vefâ-siSrî

(a. b. i.) : vefâlılık, vefa huyluluk.

vefat

(a. i.) : ölüm, ölme. [yalnız insan hakkında]

vefd

(a. i. vâfid'in c.) : elçiler; temsilciler, (bkz. : vüffed; vüfûd).

vefd

(a. i.) : 1) gelme, varma, ulaşma, erişme, (bkz. : vürûd, vusul). 2) husûsî bir iş ile birinin yanına gitme; elçi gibi gönderilen insan topluluğu. Nezd-i maalî-vefd : yüceliklerin toplandığı yer.

vefî

(a. s.) : 1) vefalı. 2) tam, mükemmel.

vefîk, vefîka

(a. s.) : 1) uygun, kafadengi, aynı fikirde. 2) i. [birincisi] erkek, [ikincisi] kadın adı.

vefîr, vefîre

(a. s. vefret'den) : çok, bol. (bkz. : kesîr). Sinîn-i vefîre : çok yıllar.

vefk

(a. i.) : 1) uyma, uygun gelme, uygunluk. 2) s. uygun, (bkz. : muvafık). 3) tılsımlı duâ. Ber-vefk : göre, uygun olarak. Ber-vefk-i meram : merama, isteğe uygun olarak. Ber-vefk-i dil-hâr : isteği gönlüne uygun olarak.

vefk-i murâd

dileğe uygun.

vefret

(a. i.) : çokluk, bolluk, (bkz. : kesret).