veca'

(a. i. c. : evcâ', vicâ') : ağrı, sızı, acı.

veca-i batn

karın ağrısı, kuru buruntu.

vecâ-i mefisıl

mafsal ağrıları.

vecâhet

(a. i.) : 1) güzel yüzlülük, gösterişlilik, güzel yüz. 2) îtibar, haysiyet; onur, şeref. 3) kadın adı.

vecâib

(a. i. vecîbe'nin c.) : vecîbeler, boyna borç olan şeyler.

veeâr

(a. i. c. : evcire, vücür) : 1) kurt, arslan gibi yırtıcı hayvan yatağı; in. 2) sel suyunun oyduğu yer.

veeâzet

(a. i.) : sözün veciz, kısa oluşu, (bkz. : muhtasar).

vecd

(a. i.) : 1) kendinden geçecek derecede dalgınlık. 2) tas. kendini kaybeder-cesine ilâhî aşka dalma. 3) aşırı heyecan. 4) kederlenme.

vecd-âver

(a. f. b. s.) : büyük heyecan veren.

vecd-efıâ

(a. f. b. s.) : vecdi, büyük heyecanı artıran.

vecdi

(a. s.) : 1) vecde mensup, vecidle ilgili. 2) î. erkek adı.

vecel

(a. i.) : korkma, ürkme.

vecenât

(a. i. vecne'nin c.) : yanak yumruları; elmacıklar.

vecenî

(a. s.) : hek. yanağa âit, yanakla ilgili.

vech

(a. i. c. : vücûh) : 1) yüz, surat, çehre. 2) üst, satıh, düz, yüz.

vech-iil-arz

yer yüzü. 3) ön, alın. (bkz. : ceb-he). 4) üslûp, tarz. 5) sebep, vesîle, münâsebet. 6) vâsıta.

vech-i ahar

başka sebepten.

vech-i ahsen

en iyi yol.

vech-i arazbar

müz. Türk müziğinde bir mürekkep makamdır. Kemânî Hızır Ağa tarafından terkîbedilmiş olduğuna göre iki asırlıktır. Tanbûrî Irak'ın devr-i kebîr peşrevi ile saz semaisi, Ahmet Aija'nın hafif bestesi ile ağır aksak semaîsi ve bir ağır düyek şarkı, balıkçı Hafız Ef. nin ağır aksak şarkısı makama misaldir. Vech-i arazbar, arazbar makamının ilk iki dizisi olan yegâh'da beyâtî ve çârgâh'da rast beşlisi ile segah dörtlüsünden ibarettir. Donanımına "si" ve "mi" koma bemolleri yazılır. Yegâh'da beyâtî için "si" bekar ve "si" küçük mücenneb bemolü nota içerisinde kullanılır. Segâ dörtlüsü ile segah perdesinde durur. Güçlüsü, terkibind

vech-i hüseynî

müz. hüseynî aşîran makamına bâzı eski eserlerde (meselâ muraclnâme'de) verilen isimdir.

vech-i mülâhaza

nokta-i nazar, fr. point de vue. Min vechin : bir bakımdan. vech-i maişet : geçim vasıtası.

vech-i pûselik

müz. Türk müziğinin bir kaç asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

vech-i şebek

ed. teşbihin dört rüknünden biri olup müşebbehün-bih ile müşebbeh arasında müşterek olan ma'nevî emir. [meselâ : "şu bağ cennet gibidir" cümlesindeki bağ müşebbeh, cennet müşebbehün-bih olup aralarındaki müşterek olan ma'nevî emir de : "letafet, zînet" dir]

vech-i şehnaz

müz. Türk müziğinde bir mürekkep makamdır. Sûz-i dil, şehnaz, eviç ve araban makamlarından veya bu makamların muhtelif dizi parçalarından ibaret karışık bir mürekkeptir. Dügâh (lâ) perdesinde kalır. A. A. Konuk'un kâr-ı nâtık'ının 52 numaralı ağır düyek parçası makama misâldir.

vech-ül-hakk

tas. her şeyin hakikati.

veche

(a. i.) : 1) yüz. (bkz. : rûy). 2) yan, taraf, semt. (bkz. : cânib). [kelimenin aslı : "viche" diri.

veche-i azimet

gidiş tarafı.

veche-i maksûd

kasdolunan, varılmak istenilen yer.

vechen

(a. zf.) : 1) bir veçhile, bir suretle; yüzce, yaz bakımından. 2) bir yönden, bir bakımdan.

vechen min-el-vücûh

vecihlerden biri olarak; her ne suretle olursa olsun.

vecheyn

(a. i. c.) : iki yan, iki yüz, iki taraf, Zü-l-vecheyn : 1) iki yüzlü, iki cihetli; 2) mürâî.

vechî, vechiyye

(a. s.) : yüze mensup, yüz ile ilgili. Zâviye-i vechiyye : alın zaviyesi, *açısı.

vecî, vecîa

(a. s. : veca'dan) : ağrıtıcı, sızlatıcı.

vecîbe

(a. c. : vecâib) : vacip olan şey, borç hükmünde olan vazife.

vecibe-i nezâket

nezâket borcu.

vecîbe-i zimmet

boyun borcu.

vecîh, vecîhe

(a. i. c. : vücehâ) : 1) bir kavmin ulu'su, büyüğü, başkanı. 2) s. güzel, hoş, lâtif. 3) uygun, münâsip. Tevcîh-i vecîh : iyiye, güzele yorma.

Vech-i veeîh

en, en uygun şekil. 4) [birincisi] erkek, [ikincisi! kadın adı.

vecîhî

(a. s.) : veçhe âit, vecihle ilgili. 2) i. erkek adı.

veciz, vecize

(a. s. vecâzet'den) : kısa, derlitoplu. (bkz. : muhtasar).

vecize

(a. i.) : ed. özdeyiş, îcazlı söz, lâfzı az, mânası çok ifâde.

vecne

(a. i. c. : vecenât) : yanak yumrusu; elmacık.

vecr

(a. i. c. : evcâr) : mağara, (bkz. : kehf).

vecûr

(a. i.) : hek. hayvanların boğazına dökülen bir çeşit ilâç.