vâfî, vâfiye

(a. s. vefâ'dan) : 1) yeter, tam, elverir. 2) sözünde duran, sözünün eri.

vâfî ve kâfi

bol bol yeter.

vâfid

(a. i. c. : evfâd, vefd, vüffed, vüfûd) : elçi; temsilci. (bkz. : resul).

vâfir, vâfire

(a. s. vefret'den) : 1) çok, bol. Emvâl-i vâfire : bol, çok mal. (bkz. : bisyâr, firâvân, kesîr). 2) ed. aruzda müfâ-aletün müfâaletün vezni.