teşâbüh

(a. i. şibh'den. c. : teşâbühât) : 1) birbirine benzeme, benzeşme. 2) fels. benzerlik, 3) mat. homologi. (bkz : müşabehet).

tesâbüh-i etraf

ed. müşebbehin garip bir şeye benzetilmesi hâlidir ki "istitrâf" da denir. Meselâ : "rûy-i gül taktir olunmuş, nâzın işlenmiş ucu* biri olmuş huy, biri de destmâl olmuş sana-Nedîm" beytirideki "nâz" in destmâle (havluya) benzetilmesi gibi.

tesâbühât

(a. i. teşâbüh'ün c.) : 1) birbirine benzemeler, benzeşmeler. 2) Kur'ânı Kerîm'in bâzı âyetlerinin mecazî mânâları olması halleri.

teşâcür

(a. i. şecer'den) : sopalarla birbirine girme, dövüşme, (bkz. : müşâcere).

teşadduk

(a. i.) : [avurt çatlatarak] konuşma; lügat paralama.

teşahhum

(a. i. şahm'dan) : yağlanma, yağ bağlama, semirme, şişmanlama.

teşahhus

(a. i. şahs'dan. c. : teşahhusât) : 1) şahıslanma. 2) birinin şahsını hâtıra getirme, birinin şahsı hatıra getirilme 3) taayyün etme, tanıma.

teşahhusât

teşahhus'un c.) : teşahhuslar, şahıslanmalar.

teşâkî

(a. i. şekvâ'dan) : 1) birbirinden şikâyet etme. 2) dertleşme, halleşme.

teşakkuk

(a. i. şakk'dan) : yarılma, ikiye ayrılma; parça parça olma.

tesâkül

(a. i. şekl'den) : şekil ve suretçe bir olma, birbirine uyma, biri ötekinin şekline, hâline girme

teşârük

(a. i. şirk'den) : ortak olma, ortaklık, fr. association. (bkz. : müşareket).

teşa'şu'

(a. i. şa'şaa'dan) : şa'şalanma, parıldama.

teşâtüm

(a. i. şetm'den) : sövüşme.

tesa'u'

(a. i.) : fiz. ışığın, merkezden etrafa doğru dalgalanması.

teşa'ub

(a. i. şa'b'dan. c. : teşa'ubât) : şûbelenme, dallanma, dal budak peyda etme, çatallanma.

teşa'ubât

(a. i. tes_a'ub'un c.) : şubeler.

teşa'ul

(a. i. şu'l'den) : parlama, tutuşma.

teşa'ur

(a. i. şa'r'dan) : krllanma, tüylenme.

teşâur

(a. i. şi'r'den) : şâir tavrı takınma, şairlik taslama.

teşâvür

(a. i. şûrâ'dan) : birbirine danışma, (bkz. : müşavere).

teşaytun

(a. Şeytân'dan) : şeytanlaşma, şeytanca davranma.

teşbî'

(a. i.) : karnını doyurma, karnı doyurulma, (bkz. : işba').

teşbî-i fukara

yoksulların karınlarının doyurulması.

teşbîb

(a. i. şebâb'dan) : 1) ateş yakına 2) ed. bir kadının güzelliğini şiirle medhetme. 3) kasideye bir güzeli överek başlama.

teşbih

(a. i. şibh'den. c. : teş-bîhât) : benzetme, benzetilme. Lâ-teşbîh : teşbih-siz, benzetmeksizin, benzetme gibi olmasın. Edât-ı teşbih : (benzetme edatı) : "gibi, âsâ, misillü, mâ-nend, veş, güne, gûyâ, sanki, meğer ki, tek, tırak, nasıl, nitekim. . " gibi. Erkân-ı teşbih : ed. şu dört şeydir : "müşebbeh, müşebbehün-bih, vech-i şe-beh, edât-ı teşbih", [. . köşkü cennet gibidir" terkî-binde köşk = müşebbeh, cennet = müşebbehün-bih, gibidir = edât-ı teşbih dır]

teşbîh-i beliğ

ed. edatı hazfedilmiş ve pek çok parlak, göz alıcı olan teşbih. Meselâ : "az zaman içre çok iş etmişti* sayesi olmuş idi âlemgîr *şems-i asr idi asrda şemsin * zilli memdOd olur, zamânî kasîr" gibi.

teşbîh-i mûcez

ed. en kısa kelimelerle geniş mânâya gelmek suretiyle yapılan teşbih, benzetme. Misâl : "hâl kâfir, zülf kâfir, çeşm kâfir, el'amân* serbeser iklîm-i hüsn'ün kâfiristan oldu hep" bey-tindeki "iklîm-i hüsn'nün" terkibi gibi.

teşbîhât

(a. i. teşbîh'in c.) : teşbihler, benzetmeler, benzetilmeler.

teşbik

(a. i. şebeke'den) : şebekeleştirme, ağ şekline koyma, koyulma.

teşbîr

(a. i.) : 1) karışlama, karışlanma. 2) endaze ve şâire ile ölçme.

teşcî'

(a. şecâat'den. c. : teşcîât) : secâatlendirme, şecaat ve cesaret verme, verilme, gayrete getirme, getirilme.

teşcîât

(a. i. teşcî'in c.) : şecaat ve cesaret vermeler, gayretlendirmeler, gayretlendirilmeler.

teşcîr

(a. i.) : ağaçlandırma.

teşdîd

(a. i. şiddet'den) : 1) şiddetlendirme, şiddetlendirilme, şiddet ve kuvvet verme, verilme. 2) şeddeleme, şeddelenme. 3) a. gr. bir harfi çift okutan ve şedde() denilen işaretin adı.

teşebbüb

(a. i.) : kim. şaplaşma, şap hâline girme.

teşebbüh

(a. i. şibh'den. c. : te-şebböhât) : benzeme, andırma; kendini benzetmeye özenme, zorla benzemeye çalışma.

teşebbühât

(a. i. teşebbüh'ün c.) : benzemeler, andırmalar, kendini benzetmeye özenmeler, zorla benzemeye çalışmalar.

teşebbük

(a. i. c. : şebeke'den) : şebekeleşme, ağ şeklini alma.

teşebbük-i agsân-ı eşcâr

ağaç dallarının birbirine karışması.

teşebbüs

(a. i. c. : teşebbüsât) : 1) [işe] girişme, el atma. 2) girişkenlik. 3) önce davranış.

teşebbüs-i corm

bir suç işlemeye başlayıp da -herhangi çıkan bir mâni ile-bu suçu netîcelendirememe.

teşebbüsât

(a. i. teşebbüs'ün c.) : teşebbüsler, işe girişmeler, el atmalar; girişkenlikler; onca davranışlar.

teşeccü'

(a. şecâat'den) : sahte şecaat gösterme, şecî görünme.

teşeccür

(a. i.) : 1) ağaçlaşma, ağaçlanma, (bkz. : tegarrüs). 2) kim. billur cisimlerin ağaç şeklinde birleşmesi.

teşeddüd

(a. i. şiddet'den) : 1) şiddetlenme, 2) keskinleşme.

teşeffî

(a. i. şifâ'dan) : 1) şifâ bulma, iyi olma. 2) rahatlanma. 3) öç alma.

teşeffi-i sadr

öcaldıktan sonra gönlün rahatlaması.

teşehhî

(a. i. iştehâ'dan) : 1) iştahlanma; hırsla isteme. 2) fels. appetition.

teşehhüd

(a. i. şahâdet'den) : namazda oturarak "ettehiyyâtü" duasını okuma.

teşehhüd mikdârı

ettehisyâtü okuyacak kadar zaman; gayet kısa bir zaman, az zaman.

teşekkî

(a. i. şekvâ'dan) : şikâyet etme. (bkz. : iştikâ).

teşekkük

(a. i. şekk'den.) : şüphelenme, şüpheye düşme.

teşekkül

(a. i. şekl'den. c. : teşekkülât) : 1) şekillenme. 2) kurulma, kuruluş, meydana geliş. 3) *oluşum, fr. formation. 4) *yoğrum, fr. formation. 5) jeol. oluş, fr. formation.

teşekkülât

(a. i. teşekkül'ün c.) : teşekküller.

teşekkür

(a. i. şükr'den. c. : teşekkürât) : şükretme, yapılan bir iyilikten memnun kalındığını anlatmak için "sağ ol!", "var ol!", "ömrüne bereket!" gibi söylenen minnet sözleri.

teşekkürât

(a. i. teşekkür'ün c.) : teşekkürler.

teşellül

(a. i.) : şiddetle atılarak akma.

teşelsül

(a. i. c. : teşelşülât) : atılarak akma, suyun yüksek bir yerden aşağı şarıltı ile dökülmesi, çağlıyan meydana getirmesi. duş yapma, soğuk su banyosu yapma.

teşelşülât

(a. i. teşelşül'ün c.) : 1) atılarak, şarıltı ile dökülmeler, akmalar. 2) duş

teşemmü'

(a. i. şem'den) : mumlaşma, mum bağlama, muşamba gibi olma; üzerine bal mumu sürülme.

teşemmü-i kebed

hek. karaciğerin muşambalaşması, siroz.

teşemmül

ihrama bürünme.

teşemmü

(a. i. şemm'den) : koklama.

teşemmür

(a. i.) : işe hazırlanma, sıvanma.

teşemmüs

(a. i. şems'den) : 1) güneşleme, güneş'e çıkma. 2) hek. güneş çarpması.

teşennüc

(a. şenc'den. c. : teşennücât) : 1) buruşma, buruşuk olma. 2) hek. adalelerin kasılması, gerilip büzülmesi, ispazmoz, fr. spaıme.

teşennüc-i miımâr

anat. hançerenin büzülüp kapanması.

tesennücât

(a. i. teşennüc'ün c.) : teşennüçler.

teşennücî

(a. s.) : teşennüce, is-pazmoza âit, bununla ilgili.

teşennüf

(a. i.) : 1) küpe takınma. 2) süslenme.

teşerru'

(a. i. şer'cfen) : şerîat hükümlerine göre hareket etme.

teşerrüf

(a. i. şeref den. c. : teşerrüfât) : şereflenme, şeref duyma, şeref bulma; saygı gösterme.

teserrüfât

(a. i. teşerrüfün c.) : şereflenmeler, şeref duymalar, şeref bulmalar; saygı göstermeler.

teşettî

(a. i. şitâ'dan) : bir yerde kışlama, kışı geçirme.

teşettüt

(a. i.) : bir çok şubelere ayrılma; çatallaşma; dağılma, perîşan olma.

teşeddüd

(a. i. şiddet'den) : 1) şiddetlenme, 2) keskinleşme.

teşeffî

(a. i. şifâ'dan) : 1) şifâ bulma, iyi olma. 2) rahatlanma. 3) öcalma.

teşeffi-i sadr

öcaldıktan sonra gönlün rahatlaması.

teşehhî

(a. i. iştehâ'dan) : 1) iştahlanma; hırsla isteme. 2) fels. appetition.

teşehhüd

(a. i. şahâdet'den) : namazda oturarak "ettehiyyâtü" duasını okuma.

teşehhüd mikdârı

ettehisyâtü okuyacak kadar zaman; gayet kısa bir zaman, az zaman.

teşekkî

(a. i. şekvâ'dan) : şikâyet etme. (bkz. : iştikâ).

teşekkük

(a. i. şekk'den.) : şüphelenme, şüpheye düşme.

teşekkül

(a. i. şekl'den. c. : teşekkülât) : 1) şekillenme. 2) kurulma, kuruluş, meydana geliş. 3) *oluşum, fr. formation. 4) *yoğ-rum, fr. formation. 5) jeol. oluş, fr. formation.

teşekkülât

(a. i. teşekkül'ün c.) : teşekküller.

teşekkür

(a. i. şükr'den. c. : teşekkürât) : şükr etme, yapılan bir iyilikten memnun kalındığını anlatmak için "sağ ol!", "var ol!", "ömrüne bereket!" gibi söylenen minnet sözleri.

teşekkürât

(a. i. teşekkür'ün c.) : teşekkürler.

teşellül

(a. i.) : şiddetle atılarak akma.

teşelsül

(a. i. c. : teşelşülât) : 1) atılarak akma, suyun yüksek bir yerden aşağı şarıltı ile dökülmesi, çağlıyan meydana getirmesi. 2) duş yapma, soğuk su banyosu yapma.

teşelşülât

(a. i. teşelşül'ün c.) : 1) atılarak, şarıltı ile dökülmeler, akmalar. 2) duş

teşemmü'

(a. i. şem'den) : mumlaşma, mum bağlama, muşamba gibi olma; üzerine bal mumu sürülme.

teşemmü-i kebed

hek. karaciğerin muşamba-laşması, siroz.

teşemmül

ihrama bürünme.

teşemmüm

(a. i. şemm'den) : koklama.

teşemmür

(a. i.) : işe hazırlanma, sıvanma.

teşemmüs

(a. i. şems'den) : 1) güneşleme, güneş'e çıkma. 2) hek. güneş çarpması.

teşennüc

(a. şenc'den. c. : teşennücât) : 1) buruşma, buruşuk olma. 2) hek. adalelerin kasılması, gerilip büzülmesi, ispazmoz, fr. spaıme.

teşennüc-i miımâr

anat. hançerenin büzülüp-kapanması.

tesennücât

(a. i. teşennüc'ün c.) : teşennüçler.

teşennücî

(a. s.) : teşennüce, ispazmoza âit, bununla ilgili.

teşennüf

(a. i.) : 1) küpe takınma. 2) süslenme.

teşerru'

(a. i. şer'cfen) : şerîat hükümlerine göre hareket etme.

teşerrüf

(a. i. şeref den. c. : teşerrüfât) : şereflenme, şeref duyma, şeref bulma; saygı gösterme.

teserrüfât

(a. i. teşerrüfün c.) : şereflenmeler, şeref duymalar, şeref bulmalar; saygı göstermeler.

teşettî

(a. i. şitâ'dan) : bir yerde kışlama, kışı geçirme.

teşettüt

(a. i.) : bir çok şubelere ayrılma; çatallaşma; dağılma, perîşan olma.

teşe'üm

(a. i.) : uğursuz say-ma, şom görme.

tefevvuk

(a. i. şevk'den) : şevklerime; arzu etme, istek gösterme, heveslenme.

teşevvüş

(a. i. sül. şeveşe. c. : teşevvüşât) : karışma, karmakarışık olma, karışıklık.

teşevvüş-i kelimât

psik. kelime karışıklığı, fr. paraphasie.

teşevvüş-i tahattur

psik. hafıza (*bellek) karışıklığı, fr. paramnesie.

teşevvüş-i teheyyüci

psik. heyecan çarpısı, fr. ictus e'motif.

teşevvüş-i zihnî

psik. zihin bulanıklığı, fr. confu-sion mentale, obnubilation mentole.

teşevvüşât

(a. i. teşevvüş'ün c.) : teşevvüşler, karışmalar, karışıklıklar, karmakarışık olmalar.

teşeyyu'

(a. i. şta'dan) : Şîîlik taslama, Şîî olma.

teşeyyüb

(a. i. c. : teşeyyübât) : kayıtsızlık, ihmalcilik.

teşeyyübât

(a. i. teşeyyüb'ün c.) : kayıtsızlıklar, ihmalcilikler.

teşeyyüd

(a. i.) : 1) yükseltme. 2) sağlam olma.

teşeyyüh

(a. şeyh'den) : 1) ihtiyarlama. 2) şeyhlik taslama.

teşezzüb

(a. i.) : dağılma, dağınık olma.

teşfiye

(a. i. şifâ'dan) : şifâlan-(dırma, iyileştirme.

teşfiye-i sadr

gönlü rahatlandırma.

teşhir

(a. şöhret'den. c. : teşhîrât) : 1) şöhretlendirme, şöhretlendirilme. 2) gösterme 3) sergiye koyup herkese gösterme. 4) [bir mahkûmu] hakarete uğratmak için halka gösterme. 5) dillere düşürme, ortalığa duyurma. 6) çekme, çekilme.

teşhîr-i silâh

silâh çekme.

teşhirât

(a. i. teşhîr'in c.) : teşhirler. (a. i. şahs'dan. c. : teşhîsât) : 1) ayırma, seçme, farketme, tanıma. 2) hek. hastalığın hangi hastalık olduğunu bilme. 3) ed. eşyaya şahsiyet verme, onları adam yerine koyma ve onlara hitâbetme.

teşhis ve intak

ed. duygusu, hareketi, konuşması olmıyan şeyleri, insan gibi duyar, hareket eder, konuşur olarak anlatma, canlılaştırma.

teşhîs-i tefriki

hek. birbirine benziyen iki hastalığı yekdiğerinden ayırma.

teşhîsât

(a. i. teşhîs'in c.) : teşhisler.

teşhîz

(a. i. şahz'dan. c. : teşhîzât) : 1) sivriltme, keskinletme, keskinlendirilme. 2) bileme, bilenme. 3) uyandırma, kuvvet ve te'si-rini artırma.

teşhîz-l zihn

zihin açma, zihne cila verme.

teşhîzât

(a. i. teşhîz'ın c.) : teşhizler.

teş'îb

(a. i. şa'b'dan c. : teş'îbât) : şûbelendirme, şûbelendirilme; dallandırma, dallandırılma.

teş'îbât

(a. i. teş'îb'in c.) : şûbelendirmeler, şûbelendirilmeler, dallandırmalar, dallandırılmalar.

teş'îl

(a. i. şu'l'den) : şûlelendirme, parlatma, tutuşturma, alevlendirme, (bkz : iş'âl).

teş'îl-i kanâdîl

kandilleri yakma.

te'şîr

(a. i.) : gedik etme.

teskik

(a. i. şakk'dan) : yarma, yarılma, ikiye ayırma; parça parça yarma.

teşkîk

(a. i. c. : teşkîkât) : şüpheye düşürme, düşürülme; şüphede bırakma, bırakılma.

teşkikât

(a. i. teşkîk'in c.) : şüpheye düşürmeler, şüphede bırakmalar.

teşkil

(a. sekl'den. c. : teşkilât) : 1) bir şeye şekil, suret verme. 2) meydana getirme. 3) *yapım, kuruluş, fr. formatlon.

teşkilât

(a. i. teşkîl'in c.) : teşkiller, kuruluşlar; örgütler.

teşkîlât-ı adllyye

adlî teşkilât,

teşkîlât-ı esâsiyye

anayasa.

teşkîlât-ı mahâkim

mahkemelerin teşkilâtı.

teşmî'

al mumuna batırma, batırılma, mumlama.

teşmil

(a. i.) : VaVm3' içine aldırma.

teşmîm

(a. şemm'den) : kok. latma, koklatılma.

teşmîr

(a. i. şemr'den.) : sıvama, sıvanma.

teşmîr-i sâid

kolları sıvama, mec. bir işe adamakıllı girişme.

teşmîr-i sâk

paçaları sıvama, mec. bir işe adamakılılı girişme.

teşmîs

(a. i. şems'den) : 1) güneşe serme, serilme, güneşe tutma, tutulma. 2) güneşe tutup hasta etme, edilme.

teşmît

(a. i.) : aksıran kimseye "Allah sana merhamet etsin!" deme.

teşne

(f. s. c. ; teşne-gân) : 1) susamış. 2) çok istekli (bkz. : atşân).

teşne-i dîdâr

yüze susamış, bir güzel yüzü gör-miye susamış olan.

teşne-dil

(a. b. s.) : can ve gönülden istekli.

teşne-dil

(f. b. i.) : can ve gönülden isteklilik.

teşne-gân

(f. s. teşne'nin c.) : 1) susamışlar. 2) istekliler.

teşnegî

(f. i.) : susama, (bkz. : atş.).

teşne-leb

(f. b. s.) : dudağa kurumuş, çok susamış; susuz, yanık.

teşne-lebî

(f. b. i.) : dudağr kurumuştuk, çok susamıştık.

teşnî'

(a. i. şenâat'den. c. : teşnîât) : çok ayıp ve çirkin bulma; ayıplama.

teşnîât

(a. i. teşnî'in c.) : çirkin bulmalar; ayıplamalar.

teşnîf

(a. i.) : 1) küpe takma, takınma. 2) küpe ile süsleme, süslenme.

teşnîf-sâz

(a. s.) : süsleylci.

teşrî'

(a. i. şer'den) : 1) Hz. Muhammed (Alehisselâm)'in şeriata dâir olan emirleri. 2) kanun yapma.

teşrîd

(a. i.) : 1) ürkütüp kaçır, ma, ürkütüp kaçırılma. 2) kovup uzaklaştırma.

teşrif

(a. i. şeref den) : 1) şereflendirme, şereflendirilme, şeref verme, verilme. 2) gelmesiyle bir yere şeref verme, gelme; gitme.

teşrifat

(a. i. teşrifin c.) : protokol, büyük, resmî olan ziyaretlerde, kabul resimlerinde ve törenlerdeki uyulması gereken âdetler, usuller.

teşrîfât-ı mülâkine

birini taltif için pâdişâh tarafından gönderilen hil'at ve hediyeler.

teşrîfâtî

(a. i.) : teşrifatçı, protokol me'muru.

teşrih

(a. i. şerh'den. c. : teşrîhât) : 1) açma, yayma, etrafiyle şerhetme, edilme. 2) dilim dilim, parça parça kesme. 3) otopsi, bir ölü gövdesini kesip parçalara ayırma 4) anatomi. 5) iskelet.

teşrîh-i beşerî

hek. insan teşrihi, insan anatomisi ilmi.

teşrîh-i hayvani

hek. hayvan anatomisi ilmi.

teşrîh-i marazî

hek. hasta organların teşrihini bildiren ilim, fr. anatomie pathologique.

teşrîh-i nebatî

bot. botanik anatomisi ilmi.

teşrîh-i tatbîkî

anat. mukayeseli anatomi, türlü' hayvanların veya nebatların ('bitkilerin) bünye ve. tetafful dokularının birbirleriyle olan mukayesesi ilmi, fr. anatomie comparee.

teşrîh-i tavsifi

anat. insan, hayvan ve nebatların ('bitkilerin) tabiî hallerindeki teşrîhi, anatomisi ilmi, fr. anatomie deseriptive.

teşrihat

(a. i. teşrîh'in c.) : teşrihler.

teşrîh-hâne

(a. f. b. i.) : otopsi salonu, anatomi dersi görülen yer.

teşrîî

(a. s.) : huk. kanun ile, kanun yapma ile ilgili. Kuvve-i teşrîiyye (kanun yapma kuvveti) : millet meclisleri [meb'ûsan, âyân]

teşrîk

(a. i.) : 1) (şark'dan) : pastırmanın güneşde kurutulması. Eyyâm-üt-tes-rîk : çöl Araplannın kurban etlerini kuruttukları zilhiccenin on, on bir, on iki ve on üçüncü günleri. 2) ışıklandırıp parlatma.

Tekbîr-i teşrîk

teşrîk günlerinde namazların farzlarından sonra vâcibolarak tekrarlanan "Allâhü ekber Allahü ekber lâ ilahe İll-Allâhü v'Allahü ekber Allahü ekber ve l-illâhi-l-hamd".

teşrîî

(a. i. şirk'den) : 1) şerîk etme, ortak etme. 2) Allah'a ortak koşma.

teşrîk-i mesaî

işbirliği.

teşrin

eskiden yılın onun cu ve onbirinci aylarına verilen ortak ad.

teşrîn-i evvel

ekim ayı.

teşrin-i sânî

kasım ayı. [kelime suryânîce olup aslı "tişrîn" dir]

teştîr

(a. i.) : ed, murabba hâline getirilmek istenilen bir gazelin her beyit mısrâlalrı arasına ikişer mısra' ilâve etme.

teştit

(a. i.) : dağıtma, dağıtılma; perişan etme, edilme.

testiye

(e. i.) : kışın uyuyacak olan hayvanların uykusu.

teşvik

(a. i. şevk'den. c. : teşvîkat) : 1) şevke ve gayrete getirme, şevklendirme, isteklendirme. 2) kışkırtma.

teşvîkat

("ka" uzun okunur. a. i. teşvîk'in c.) : şevke getirmeler, isteklendirmeler; kışkırtmalar.

teşvîr

(a. i.) : 1) satılık hayvanı pazara çıkarıp gösteriş yapma. 2) içine alıp gizleme; içinde bulunma, içine alma. (bkz. : is-tiâb).

teşviş

(a. sül. : şeveşe. c. : tesvîşât) : karıştırma, karmakarışık etme.

teşvîşât

(a. i. teşvîş'in c.) : karıştırmalar, karmakarışık etmeler.

teşyi

(a. şiyâ'dan) : 1) selametleme, uğurlama. 2) ramazandan son altı gün yânî şevvalin birinden altısına kadar oruç tutma.

teşyîd

(a. i. c. : teşyîdât) : 1) yükseltme, yükseltilme. 2) sağlamlaştırma, sağlamlaştırılma.

teşyîdât

(a. i. teşyîd'in c.) : 1) yükseltmeler, yükseltilmeler 2) sağlamlaştırmalar, sağlamlaştırılmâlar.

teşzîb

(a. i.) : bot. 1) arza yakın olarak bir çok fidan veren bir cins nebat. 2) ağacın kabuklarını soyma ve fazla dallarını budama.