tesâbt

(a. i.) : aşkını meydana vurma.

tesâbuk

(a. i.) : yarış etme. (bkz. : müsabaka).

tesâbür

(a. i.) : bir şeyi devamlı olarak yapma, bir şeye devam üzere çalışma.

tesadüf

(a. i. c. : tesâdüfât) : rasgelme, aramadan bulma. Ale-t-tesâdüf : raslama üzerine. Bi-t-tesâdüf : raslıyarak, aramadan.

tesâdüfât

(a. i. tesadüfün, c.) : rasgelmeler, aramadan bulmalar.

tesadüfen

(a. zf.) : rasgele, (bkz : tesâdüfî).

tesadüfî

(a. s.) : Rasgele olan, (bkz. : tesadüfen).

tesâdüm

(a. i. sadm'dan) : çarpışma, tokuşma, (bkz. : müsademe).

tesâfuh

(a. i.) : elele tutuşrr*. (bkz. : musâfaha).

tesâgur

(a. i.) : küçük görünme, küçülme.

tesahhun

(a. c. : tesahhunât) : ısınma, kızma.

tesahhunât

(a. i. tesahhun'un c.) : ısınmalar, kızmalar.

tesahhur

(a. i.) : 1) maskaralanma. 2) zevklenip alay etme. 3) âleme gülünç olma.

tesâhub

(a. i. c. : tesâhubât) : 1) arkadaşlık etme. 2) s. âhib çıkma, koruma.

tesâhubât

(a. i. tesâhub'ur c.) : 1) arkadaşlıklar. 2) sâhib olmalar, korumalar.

tesâhül

(a. i. sehl'den. c. : tesâhülât) : 1) yumuşak muamele etme. 2) kolay görerek ihmâl etme.

tesâhülât

(i. tesâhül'ün c.) : yumuşak muameleler; kolay görüp ihmâl etmeler.

tesakkub

(a. i. sakb'dan. c. : tesakkubât) : delinme; deliklenme.

tesakkub-ı lü-lü

incinin delinmesi.

tesakkubât

(a. i.) : hek. organizmada bulunan tabîî ve arızî delikler.

tesakkuf

(a. i.) : 1) bir Hıristiyanın tahsîlini tamamlıyarak papas olması. 2) binanın tavanlanması.

tesâkul

(a. i.) : 1) üşenip ağırlaşma, tenbellik etme. 3) savaşa girmiye niyet etmişken oyalanıp geri kalma.

tesâkut

(a. i.) : birbiri ardına düşme, düşüşme.

tesâluh

(b. i.) : (bkz. : musâlaha).

tesâluh

(a. i.) : sağır gibi görünme.

tesâlüb

(a. i.) : 1) iki şeyin haç gibi- birbiri üzerine binmesi. 2) hek. sinir ve damarların birbirinin üzerinden çaprazvâri geçmesi.

tesâlüb-i ırkî

zool. bir cinsin türlü nesillerini birleştirerek, hayvan yetiştiricilikte o cinsin İslahına hizmet etme.

tesâlüf

(a. i. selfden) : iki erkek birbiriyle bacanak veya iki kadın birbiriyle elti olma.

tesâmu'

(a. i. sem'den) : işitme; kulaktan duyma.

tesâmuh

(a. i. semâhat'den. c. : tesâmuhât) : 1) müsamaha etme, hoş görme, hoşgörü. 2) dikkatsiz, kayıtsız davranma.

tesâmuhât

(a. i. tesâmuh'un c.) : 1) müsamahalar, hoş görmeler. 2) dikkatsizlikler, kayıtsızlıklar.

tesâmum

(a. i. sum'dan) : sağırlaşma; sağır görünme.

tesânîf

(a. i. tasnifin c.) : kitaplar, eserler, (bkz. : tasnîfât).

tesânüd

(a. i.) : soys. dayanışma, fr. solidarite.

tosânüdiyye

(a. i.) : fels. *dayanışçılık, fr. sol idarisine.

tesârif

(a. i. tasrifin c.) : 1) Allah'ın istediği gibi hüküm ve irâdesi.

tesârîf-i dehr

dünyâ halleri. 2) gr. tasrifler, çekimler.

tesâru'

(a. i.) : güreşme, (bkz : musâraa).

tesâruf

(a. i.) : emir ve hükmetme.

tesâud

(a. i. suûd'dan. c. : tesâudât) : 1) yukarı çıkma, ağma. 2) fiz. kim. * süblimleşme, fr. sublimation.

tesâudât

(a. i. tesâud'un c.) : 1) yukarı çıkmalar. 2) fiz. kim. *sublimleşmeler, fr. sublimations.

tesâüb

(a. i.) : 1) esneme. 2) gaflette bulunma.

tasâül

(a. i. suâlden) : birbirine sorma, soruşturma.

tesâvî

(a. i. sevî'den) : 1) bir ve müsâvî (eşit) olma, beraber ve bir derecede bulunma. 2) soys. * eşitlik.

tesâvî-i kuvâ

iki kuvvetin bir raddede bulunuşu.

tesâvî-i leyi ü nehâr

asrt. gece ile gündüzün bir oluşu, güntün * eşitliği, fr. equinoxe.

tesâvî-i nâkizeyn

mant. *çatışkı, ir. antino. mie.

tesâvî-i şekl

kim. *eşbiçimlik, fr. isomorphie.

tesâvî-i terkîb

kim. izomeri, fr. isomeVie.

tesâvîr

(a. i. tasvîr'in c.) : resimler.

tesâyüf

(a. i. seyf'den) : kılıçla vuruşma, (bkz. : müsâyefe).

tesbî'

(a. i. seb'den) : 1) yedileme, yediye çıkarma. 2) ed. evelden söylenmiş bir manzumenin her beytini matla'da her iki mısraı ile ayni kafiyede olmak üzere beş mısra ilâve edilerek yedi mısrâa çıkarılması.

tesbîan

(a. zf.) : yediye ayırarak, yediye ayırmak suretiyle.

tesbîh

(a. i. sebh'den) : 1) (c. : tesbîhât) "sübhânAllah" kelimesini söyliyerek Allah'a ta'zîm etme. 2) tespih, (bkz. : sübha).

tesbîhât

(a. i. tesbîh1 in c.) : şübhânAllah" diyerek Allah’ı kutsallaştırmalar.

tesbihiyye

(a. i.) : bot. tes" pihağacıgiller, fr. meliacâes, lât. meliaceae.

tesbîk

(a. i. sebk'den. c. : tesbîkât) : eritip kalıba dökme, eritilip kalıba dökülme.

tesbîkât

(a. i. tesbîk'in c.) : eritip kalıba dökmeler, eritilip kalıba dökülmeler.

tesbîl

(a. i. sebîl'den) : 1) Allah yoluna bağlama. 2) yola çıkarma, yolcu etme. [asıl mânâsı : "bir şeyi Allah için vakfetme ve mubah kılmadır]

tesbît

(a. i. sübût'dan) : 1) sağlamca yerleştirme, yerinden oynamaz hâle sokma. 2) bir hâli şüpheye yer bırakmıyscak şekilde görüp gösterme.

tesci'

(a. i. sec'den. c. tescîât) : ed. nesirde kafiye kullanma, cümleleri kafiyelendirme.

tesciât

(a. i. tescî'in c.) : tesci'ler, nesirde kafiye kullanmalar, cümleleri kafiyelendirmeler.

tescif

(a. i.) : bir şeyi örtme.

tescîl

(a. secl'den. c. : tescîlât) : sicile geçirme, kütüğe geçirme.

tescîlât

(a. i. tescîl'in c.) : sicile geçirmeler, kütüğe geçirmeler.

tescîn

(a. i. sicn'den) : zindana koyma, hapsetme.

tescîr

(a. i.) : (bkz. : tefcîr).

tesciye

(a. seciyye'den) : seciye (üstün ahlâk) kazandırma.

tesdîd

(a. i. sedd'den) : 1) uzunluğuna doğrultma, doğrultulma. 2) hayırlı işe doğru yöneltme.

tesdîs

(a. i. süds'den. c. : tesdîsât) : 1) altıya çıkarma, altılama. 2) ed. bir şiirin beyitlerine aynı vezin ve kafiyede dörder mısra katılarak her bevtin altı mısraa çıkarılması.

tesdîsât

(a. i. tesdîs'in c.) : tesdîsler, altıya çıkarmalar, altılamalar.

tesebbüb

(a. i.) : sebebolma.

tesebbüben

(a. zf.) : sebebolmak suretiyle.

tesebbüben cerh

huk. bir kimsenin, alelade yaralanmasına sebep olan işi ortaya koyması, [meselâ : izinsiz kazılan kuyuya birinin düşmesi gibi] -

tesebbüben kati

huk. bir insanın ölmesine sebebiyet verme, yânî hâdiselerin tabiî cereyanlarına göre bir adamın ölümünü intâc edecek bir fiili ihdas etme.

tesebbüben sirkat

huk. birkaç şahsın birden mahfuz yere gizlice girip aldıkları malları içlerinden birine yükleterek hârice çıkarmaları ki, şeraiti mevcut olunca cümlesi hakkında had icra edilir.

tesebbüt

(a. i. sebât'dan) : sebat gösterme, sabretme, dayanma.

teseccüd

(a. i. secde'den. c. : teseccüdât) : secde etme, secdeye kapanıp Allah'ı takdis etme.

teseddüd

(a. i.) : hek. vücutta bulunan mayi veya kimyevî cisimlerin katılaşarak tabîî mecralarından birini kapaması.

teseffüh

(a. i.) : sefîhleşme

teseffül

(a. i.) : sefilleşme, bayağılaşma, aşağılaşma.

tesehhur

(a. i.) : maskaraya alma, alay etme.

tesehhur-kâr

(a. i.) : maskara, (bkz. : suhra).

tesehhur-kârâne

(a. f. zf.) : maskaraya yakışacak surette.

tesehhüb

(a. i.) : bulutlanma, (bkz. : tegayyüm).

tesehhur

(a. i. sehr'den) : gece uyuyamama, uyanık kalma.

tesekkün

(a. i. sükûn'dan) : sükûn bulma, yatışma.

tesekkün-i derya

denizin sakinleşmesi.

tesekkün-i niza'

kavganın yatışması.

teşekkür

(a. i.) : 1) sarhoş olma. 2) hek. şekerlenme, şeker bağlama; şeker hastalığına tutulma. 3) şeker hastalığı.

teselli

(a. i.) : (bkz. : teselli).

teselli

(a. i. c. : teselliyyât) : avutma, avundurma.

tesellî-âmîz

(a. f. b. s.) : tesellî edici, avutucu, (bkz. : etsellî-bahş).

tesellî-bahş

(a. f. b. s.) : tesellî verici, avutucu, (bkz : teselli-âmîz, tesliyet-bahş).

tesellî-nâ-perîr

(a. f. b. s.) : avutulamaz.

tesellî-pezîr

(a. f. b. s.) : tesellî kabul edici, avutulabilir.

tesellî-yâb

(a. f. b. s.) : tesellî bulucu, bulan, avunan.

teselliyyât

(a. i. tesellî'nin c.) : avutmalar, avundurmalar.

teselluh

(a. i. silâh'dan) : silâhlanma, silâh kuşanma.

tesellüb

(a. i.) : 1) soyunma. 2) kocası ölen kadının matem elbisesi giymesi.

tesellüc

(a. i.) : fiz. suyun donarak kar hâline gelmesi.

tesellül

(a. i. sell'den) : 1) içinden sıyrılıp çıkma. 2) verem olma.

tesellüm

(a. i. sUl. : seleme.) : 1) teslîm edilen, verilen bir şeyi alma. 2) İslâm dînini kabul etme, Müslüman olma.

Teslîm ve tesellüm

bir şeyi teslim etme ve o şey teslim alınma, 3) müz. fasıl müziğinde peşrevin ve saz semaîsinin her hanesi sonunda tekrarlanacak parça.

tesellüm

(a. i.) : diş diş, çentik çentik olma.

teselsül

(a. i. silsile'den. c. : teselsülât) : zincirleme, zincirleme gitme. Kaide-i teselsül : memurların sıra ile ilerleyebilmesi.

teselsülât

(a. i. teselsül'ün c.) : zincirlemeler, zincirleme gitmeler.

tesemmî

(a. i. ism'den) : adlanma, isimlenme.

tesemmüm

(a. i. semm'den. c. : te-semmümât) : zehirlenme.

tesemmümât

(a. i. tesemmüm'ün c.) : zehirlenmeler.

tesemmün

(a. semen'den) : semirme, şişmanlama.

tesemmür

(a. i.) : hek. bir uzvun aynı cinsten başka bir uzvun içerisine bir miktar girmesi ve cenîn (ana rahmindeki çocuk) in havsala boşluklarından birinin derinliği içine girmesi.

tesennî

(a. i.) : eğilip bükülme, iki kat olma.

tesennüh

(a. i.) : küflenme.

tesennün

(a. i. sin'den) : diş çıkarma. Devr-i tesennün : çocukların ve hayvanların diş çıkardıkları mevsim.

teserrî

(a. i.) : fık. odalık edinme, câriye alma.

teserru'

(a. sür'at'den) : koşma, çabuk davranma.

tesettür

(a. i. setr'den) : örtünme, gizlenme, saklanma, kapanma [kadınlar hak.]

tesettür-l nisvân

kadınların -erkeklerden- örtünmesi.

tese'ül

(a. i. suâl'den) : dilenme, dilencilik etme.

teseyvi

(a. i.) : tesviye etme, düzeltme, düzleme, düzlerime.

tesevvî-i arazî

toprağı düzleme.

tesevvüb

(a. sevâb'dan) : 1) sevaplarıma, sevap kazanma. 2) farz olan namazdan sonra nafile namaz kılıp sevap kazanma.

teseyyüb

(a. i. seyyib'den) : dul kalma [kadın-]

teseyyüb

(a. i. c. : teseyyübât) : kayıtsızlık, ihmalcilik, üşenme, tembellik. (bkz. : keslân, tekâsül).

teseyyübât

(a. i. teseyyüb'ün c.) : kayıtsızlıklar, ihmalcilikler, üşenmeler, tembellikler.

tesfîd

(a. i.) : eti kebâbetmek için şişe dizme.

tesfîf

(a. i.) : dövüp toz hâline getirme, getirilme.

tesfîh

(a. i. sefâhat'den) : sefih görme, sefih sayma.

tesfîl

(a. i. süfl'den. c. : tesfî-lât) : sefilleştirme, bayağılaştırma, bayağılaştırılma, aşağılaştırma.

tesfîr

(a. i. sefer'den) : sefere gönderme, gönderilme.

teshîk

ezme, dövme, dövüp ezme.

teshil

(a. i.) : öksürtme.

teshîl

(a. i. sühûlet'den. c. : teshîlât) : 1) kolaylaştırma. 2) Müntehab-üş-şifâ sahibi Haci Paşa'nın hekimliğe dâir olan bir eseri.

teshîlât

(a. i. teshîl'in c.) : kolaylıklar.

teshtlen

(a. zf.) : kolaylık olmak üzere.

teshin

(a. i. sahn'den. c. : tes-hînât) : ısıtma, ısıtılma, kızma, kızdırılma.

teshînât

(a. i. teshîn'in c.) : ısıtmalar, kızdırmalar.

teshir

(a. i. sihriyy'den.) : zapt ve istîlâ etme, ele geçirme, elde etme.

teshir

(a. i. sihr ve sehhar'dan. c. : teshîrât) : büyü yapma, büyüleme, aldatma, aldatılma.

teshîrât

(a. i. teshîr'in c.) : zapt ve istîlâ etmeler, ele geçirmeler, elde etmeler.

teshîrât

(a. i. teshîr'in c.) : büyü yapmalar, büyülemeler, aldatılmalar, aldatılmalar.

tes'îd

(o. i. sa'd'den) : tebrîk etme, kutlama, (bkz. : is'âd).

te'sîm

(a. i. ism'den) : günahkâr sayma, birine : "günahkâr oldun!" deme.

tes'îr

(a. i. sa'r'den) : 1) narh koyma, kıymet, değer koyma. 2) ateşi yakıp alevlendirme.

te'sîr

(a. i. isr'den. c. : te'sîrât) : 1) alâmet, nişan bırakma. "2) işleme, dokunma; içe işleme. 3) kederlendirme. Serî-üt-te'sîr : çabuk te'sîr eden.

te'sîrât

(a. i. te'sîr'in c.) : te'sirler.

te'sîrât-ı hasene

iyi te'sirler.

tesirre

(a. i.) : (bkz. : tesrîr).

te'sîs

(a. i. üss'den. c. te'sîsât) : esas koma, temel atma, kurma; kuruluş,

te'sîs-i ilâhî

Allah'a âit yapı.

te'sisât

(a. i. te'sîs'in c.) : 1) kurmalar, kuruluşlar. 2) cemiyetler ("kurumlar). 3) *döşem fr. installation.

te'siye

(a. i.) : tesellî verme, avutma.

teskiye

(a. i. saky'den) : 1) su verme, suvarma. 2) sulama, sulanılma, (bkz. : irvâ, İska).

teskib

(a. i. sakb'dan) : delme, delik açma.

teskif

(a. i.) : 1) birini Hıristiyanı papaz yapma. 2) binaya tavan yapma, binaya tavan yapılma.

teşkil

(a. sakl'den) : ağırlaştırma, ağırlaştırılma; ağırlığını artırma; ağırlığı artırılma.

teskini

(a. i. sakm'dan) : 1) hasta etme. 2) sakîm, bozuk, yanlış eksik sayma.

teskin

(a. i. sükûn'dan) : 1) sakin kılma, kılınma, yatıştırma, yatıştırılma. 2) a. gr. bir harfi sakin okuma : emr, farz, gibi.

teskîr

(a. i. sekr'den) : sarhoş etme.

teskît

(a. i. sükût'dan) : susturma (bkz. : iskât).

teslîf

(a. i.) : kahvaltı etme.

teslîh

(a. i. silâh/dan, c. : teslîhât) : silâhlandırma, silâhlandırılma

teslîh

(a. i. selh'den) : derisini yüzüp çıkarma, derisi yüzülme.

teslîhât

(a. i. teslîh'in c.) : silâhlandırmalar, silâhlandırılmalar. Adem-i teslîhât : silâhsızlandırma.

teslîhât-ı askeriyye

askerin silahlandırılması.

teslîl

(a. i. sell'den) : 1) sıyırıp çekme, sıyrılıp çekilme. 2) verem etme.

teslim

(a. i.) : çentme, diş diş etme.

teslim

(a. i. sül. seleme, c. : teslîmât) : 1) bir emâneti yerine verme. 2) bir şeyi yeni sahibine verme. 3) hakikat olduğunu söyleme. 4) (bkz : i'tirâf). 5) dayanamayıp pes deme. 6) tas. kendini Allah'ın kaderine bırakma. 7) mOz. bir saz eserinde, asıl hâne ile mülâzimeyi bağlıyan nağmeler olup bu nağmeler her hanede tekrar edilmekle beraber mülâzimeye dâhil edilmez. Eskiden buna "terkîb-i intikal" de denilirdi. Fakat terkib-i intikal'in yalnız haneleri bağlıyan ve az çok tadîlât ile tekrar edilen nağmeciklere verilen bir ad olup mülâzime ile hâne arasındaki nağmeye tevsî edilmemiş olmak ihtimâli de vardır. 8) selâm verme; selâmetle duâ

teslîm-i cân,-ı rûh

ölme.

teslîmât

(a. i. teslîm'in c.) : teslîm edilen eşya veya yatırılan para.

teslîm-kerde

(a. f. b. s.) : teslim edilmiş olan.

teslîmiyyet

(a. i.) : teslîm olma, boyun eğme.

teslîs

(a. i. süls'den) : 1) üçleme, üçe çıkarma. 2) şarabı, üçte biri uçuncıya kadar kaynatma. 3) Hıristiyanlıkta Allah'ın üç olduğuna inanma. Erbâb-ı teslîs. Eshâb-ı teslîs : Allah'ın üç (baba, oğul, mukaddes ruh) olduğuna inananlar, Hıristiyanlar.

teslîs-i zevâyâ

mat. bir zaviyeyi (*açıyı) üç müsâvî (*eşit) kısma bölme.

tesliye

(a. i.) : tesellî verme, avutma, (bkz. : tesliyet).

tesliye-i hatır

gönül alınma.

tesliyet

(a. i.) : tesellî verme, verilme, avutma, avutulma, (bkz. : tesliye).

tesliyet-bahs

(a. f. b. s.) : avutucu, avundurucu. (bkz : tesellî-âmîz, te-sellî-bahş).

tesliyet-kâr

(a. f. b. s.) : avu-sellî edici, avutucu.

tesliyet-sâz

(a. f. b. s.) : teselli edici, avutucu.

tesmî'

(a. i. sem'den. c. : tes-mîât) : işittirme, işittirilme, duyurma.

tesmîât

(a. i. tesmî'in c.) : işittirmeler, işittirilmeler, duyurmalar.

tesmîm

(a. i.) : hek. Mafsalların yüzlerini birbirinden ayırma işi; bir uzvu mafsal yerinden kesip atma.

tesmîm

(a. i. semm'den) : zehirleme, zehirlenme.

tesmîmen

(a. zf.) : zehirlenerek; zehirliyerek.

tesmîn

(a. i. sümn'den) : 1) sekizleme, sekize çıkarma. 2) sekize bölme. 3) bir şeye baha biçme, biçtirme.

tesmîn

(a. i. semen'den) : semirtme, semirtilme; yağlatma.

tesmîr

(a. i. semer'den) : 1) ağaçların-çiçeklerini döküp-yemiş başlaması. 2) [tasarrufla] malın çoğalması.

tesmîr

(a. i.) : çivileme, çivilenme, mıhlama, mıhlanma.

tesmît

(a. i.) : aksıranlara ("yerhhamüh Allah = Allah sana merhamet etsin; çok yaşa") deme.

tesmiye

(a. i.) : 1) ad koyma, adlandırma, isim verme. 2) besmele çekme. Ba'd-e-t-tesmiye : besmeleden sonra.

tesnîm

(a. i.) : est. kabartma, kubbeli yapma, yapılma.

tesnîm

(a. h. i.) : Cennet'teki ırmaklardan birinin adı. Mâ-i Tesnîm : Tesnîm ırmağının suyu, Cennet suyu.

tesniye

(a. i.) : a. gr. ikilenen, ikilik cem'ini gösteren ve kelimenin sonuna "-an" veya "-eyn" getirilerek yapılan kelime : Zâviyetân : iki zaviye. Ahaveyn : iki kardeş. Tarafeyn : iki taraf, gibi.

tesrî'

(a. i. sür'at'den. c. : tes-rîât) : hızlandırma; hızlandırılma; çabuklaştırma.

tesrîan

(a. zf.) : hızlandırarak, çabuklaştırmak için.

tesrîât

(a. i. tesrî'in c.) : hızlandırmalar, çabuklaştırmalar.

tesrîb

(a. i.) : 1) ayıplama; darılma. 2) başa kakma.

tesrîb

(a. i. sürûb'dan) : yollama, gönderme, gönderilme, [en çok asker hak.]

tesrîc

[hayvana] eğer vurma.

tesrîe-i feres

ata eyer vurma.

tesrîh

(a. i.) : 1) salıverme, bırakma. 2) boşama [eşini-]

tesrîh-i iihye

sakal salıverme.

teşrik

(a. i. sirkat'den : c. : tesrî-kat) : birine hırsız demek.

tesrikat

("ka" uzun okunur, a. i. tesrîk'in c.) : hırsız yapmalar.

tesrîr

(o. i. sürûr'dan c. : tesrî-rât) : sevindirme, sevindirilme.

tesrîrât

(o. i. tesrîr'in c.) : sevindirmeler, sevindirilmeler.

tesriye

(a. i.) : sıkıntıyı, gamı, kederi yok etme.

testîr

(a. i.) : örtme, gizleme.

tesvîb

(a. i.) : mükâfat verme.

tesvîd

(a. i. sevâd'dan) : 1) karartma, karartılma. 2) (c. tesvîdât) : müsvedde yapma; karalama yapma; müsvedde.

tesvîdât

(a. i. tesvîd’nin c.) : karalamalar, müsveddeler.

tesvîf

(a. i. sevf'den. c. : tesvî-fât) : [sebepsiz] geciktirme, atlatma, (bkz : te'-hîr).

tetvîfât

(a. i. tesvîf'in c.) : [sebepsiz] geciktirmeler, atlatmalar.

tesvig

(a. i.) : mesâg göstsrme, cevaz verme, (bkz. : tecviz).

teşvik

(sevk'den) : sürme, ileri gitme.

teşvik

(a. i. misvâk'den) : misvâk-lenme; dişleri misvâkleme.

tesvîl

(a. i. c. : tesvîlât) : fena bir şeyi güzel göstererek aldatma.

tesvîr

(a. i.) : 1) toz kaldırma. 2) bâtınî mânâsını araştırma.

tesvilât

(a. i. tesvîl'in c.) : fena bir şeyi güzel göstererek aldatmalar.

tesvîr-i mahmûl

(a. it.) : fels. fr. quantification du predicat.

tesviye

(a. i. sevt'den) : 1) beraber etme, düz etme, düzleme. 2) ödeme. 3) hükümetçe bir yere gönderilen erlere bilet yerine geçmek üzere verilen kâğıt. 4) netîceye bağlama. Sûret-i tesviye : uylaşmanın sebepleri.

tesviye-i deyn

borç ödeme.

tesviye-i turuk

yol yapma fenni.

tesviye-i türâbiyye

toprağın düzlenmesi

tesviye-i umur

işlerin görülüp netîcelendirilmesi.

tesyâr

(a. i.) : gönderme, gönderilme.

tesyîl

(a. i. seyl'den) : 1) sel çjîbf akıtma, akıtılma. 2) kim. sert bir cismi akıcı hâle getirme.

tesyîr

(a. i. seyr'den) : 1) yürütme, yürütülme 2) gönderme, gönderilme, yollama, yollanma.