te

(f. e.) : kadar, dek, değin, (bkz. : tâ) Ser-te-ser : baştan başa.

teâdî

(a. i. adû'dan. c. : teâdiyât) : üşmanlık, ara açılma, (bkz. : adâvat, husûmet, muâdât).

teâdiyât

(a. i. teâdî'nin c.) : düşmanlıklar, ara açılmalar.

teâdud

(a. i. adud'dan) : 1) kolkola girme. 2) birbirini arkalama, birbirine yardımetme. (bkz. : teâvün).

teadül

(a. i. adl'den. c. : teâdülât) : beraberlik, denklik, birbirine denk gelme.

teâdülât

(a. i. teâdül'ün c.) : beraberlikler, birbirine denk gelmeler.

teâhüd

(a. i. chd'den. c. : teâhü-dât) : 1) sözleşme. 2) andlaşma.

teâhüdât

(a. i. teâhüd'ün c.) : 1) sözleşmeler 2) andlaşmalar.

teakküs

(a. i. aks'den) : tersine dönme.

teâkub

(a. i. akab'dan) : 1) birbiriarkasından gitme, birbirini ta'kîbetme. 2) fels. fr. cons£cution.

teâkud

(a. i. akd'den) : akidleşme, bağlaşma.

teâküs

(a. i.) : fels. antagonisme.

teâlâ

(a. cüm.) : "yüksek olsun!"mânâsına gelen bir söz olup Allah adiyle birlikte kullanılır : Allahü-teâlâ, Hakk- teâlâ ve tekaddes".

teâl-Allah

(a. cü.) : Allah yükseltsin!

teâlî

(a. i. ulüvv'den) : yükselme, ululanma. Teâlî-i İslâm (Cemiyeti) : kurtuluş savaşından önce kurulmuş olan bir cemiyet.

teâli-perver

(a. f. b. s.) : yükselmeyi istiyen.

teallî

(a. i. c. : tealliyât) : yükselme, yüksek olma. (bkz. : i'tilâ).

tealliyât

(a. i. teallî'nin c.) : yükselmeler, yüksek olmalar.

teâlüm

(a. i. ilm'den) : bir şeyiherkesin bilmesi, bir şey herkesçe bilinme, (bkz : teârüf1).

teâmî

(a. i. amâ'dan) : görmezlenme, görmez gibi görünme.

teamül

(a. i. amel'den c. : teâmülât) : iş. (bkz. : muamele). 2) bir işin oluşu. 3) öteden beri olagelen muamele.

teâmül-i kadîm

eskidenberi yapılageldiği için kanun gibi sağlamlaşan bir usul 4) kim. * tepkime, fr. reaction.

teâmülât

(a. i. teâmül'ün c.) : teamüller.

teannî

(a. i.) : zahmet çekme.

teânuk

(a. i. unk'dan) : birinin boynuna sarılma, (bkz. : muânaka).

teârîc

(a. i. ta'rîc'in o.) : 1) çıkıntılar, tümseklikler. 2) anat. beynin dış sathındaki çıkıntıları.

tearrî

(a. i. ury ve uryet'den.) : 1) soyunma, çıplaklaşma. 2) bir şeyden, bir işten berî ve boş olma.

tearrüf

(a. i.) : bir şeyi araştırarak öğrenme.

tearuz

(a. i. araz'dan. c. : teâruzât) : birbirine zıt olma. (bkz. : tebâyün, tehâlüf).

teâruzât

(a. i. teâruz'un c.) : birbirine zıt olmalar.

teârüf

(a. i. aref'den. c. : teârüfât) : bir şeyi herkes bilme, bir şey herkesçe bilinme. (bkz. : teâlüm). 2) birbirini tanıma, tanışma.

teârüfât

(a. i. teârüf ün c.) : 1) herkesçe bilinen şeyler. 2) birbirini tanımalar, tanışmalar.

teâsür

(a. i.) : güzel geçinme, dirlik etme [halk ile-]

teâsür

(a. i. üsr'den) : bir şey güçleşme, güç olma. (bkz. : taassür).

teâtî

(a. i. atâ'dan) : 1) verişme, birbirine verme.

teâtî-i efkâr

birbirlerine fikir verme.

teâtî-i mekâtîb

birbirlerine mektup verme. 2) tic. her biri bir tarafta kalmak üzere iki veya daha çok nüsha olarak taraflar arasında mukavele yapma. 3) fık. pazarlıksız, lâkırdısız olarak mal değişme, tırampa etme.

teattus

(a. i.) : aksırma.

teâtuf

(a. i. âtıfet'den. c. : teâtufât) : birbirine sevgi, şefkat gösterme. 2) birbirine bağlanma.

teâtufât

(a. i. teâtuf'un c.) : karşılıklı sevgiler,

teâvîz

(a. i. ta'vîz'in c.) : boyna asılan muskalar.

teâvîz-i sıbyân

çocukların muskaları.

teâvün

(a. i. avn'den. c. : teâvünât) : yardımlaşma, birbirine yardım etme.

teâvünât

(a. i. teâvün'ün c.) : yardımlar.

teâzud

(a. i.) : 1) kol kola tutunma, birbirine kol verme; mec. yardım. 2) fels. fr. mutualisme.

teâzud

(a. i.) : 1) kol kola tutunma, birbirine kol verme; mec. yardım. 2) fels. fr. mutualisme.