tât

(f. i.) : Türklerden gayri olanlar, (bkz. : tâcîk).

tâsâr

(f. i. c. : Tâterân) : Tatar.

tâtârân

(f. i. Tatar'ın c.) : Tatarlar.

tâtârî

(f. s.) : Tatarlara âit, onlarla ilgili, (bkz. : Tetârî).

tatarrub

(a. i.) : tarablanma, keyiflenme, neşelenme.

tatarruf

(a. i. tarafdan) : bir yana çekilme.

tatarruk

(a. i. tark ve turûk'den) : 1) yol bulma; yol bulup gitme. 2) dövülme.

tatavvur

(a. i.) : fels. fr. modifiea-tion.

tatayyub

(a. i.) : güzel koku sürünme.

tatayyur

(a. i. tayerân'dan c. : tatayyurât) : kötüye yorma, uğursuz sayma, (bkz. : teşe'üm) : 

tatayyurât

(a. i. tatayyur'un c.) : uğursuz saymalar, kötüye yormalar.

talbîk

(a. i. tıbk'dan. c. : tatbikat) : uydurma, uydurulma, yakıştırma. 2) benzetme, uydurma, (bkz. : temsîl). 3) karşılaştırma, (bkz : mukabele, mukayese. 4) bir kanunu, bir maddeyiuygulama.

tatbîkan

(a. zf.) : tatbik suretiyle, uygulıyarak.

tatbikat

("ka. uzun okunur, a. i. tatbîk'in c.) : tatbikler, amelî, pratik dersler, tâlimler.

tatbiki

(a. s.) : tatbîka âit, tatbik, pratik ile ilgili.

tatbîl

(a. i.) : davul çalma.

tatbin

(a. i.) : bir şeye çamur sürme.

tathîn

(a. i. tahn'dan. c. : tathînât) : öğütme, un yapma.

tathîn-ül-hasât

hek. mesanedeki taşların bir âletle öğütülerek ameliyatsız düşürülmesi.

tathînât

(a. i. tathîn'in c.) : övüt-meler, un yapmalar.

tathîr

(a. i. c. : tathîrât) : temizleme, paklama.

tathîrât

(a. i. tathîr'in c.) : temizlikler.

ta'tîl

(a. i. Btal'den. c. : ta'tîlât) : aiışmıya ara verme, çalışmayı durdurma, durdurma, kesme.

ta'tîlât

(a. i. ta'tîl'in c.) : tatiller.

ta'tîl-nime

(a. 'f. b.) : [Tanzimat'tan sonra] bir gazetenin muvakkat bir zaman için kapatılması hakkında gazete idarehanesine gönderilen resmî yazı.

ta'tîn

(a. i.) : 1) kök, yaprak cinsinden ilâç olabilecek şeyleri bir sıvı içine koyarak bir müddet terketme. 2) anat, hayvanın iskeletini çıkarmak için etleriyle birlikte suya sokarak etlerin dökülmesini beklemek için yapılan ameliyat.

ta'tîr

(a. i. ıtr'dan) : güzel koku ile kokulandırma.

ta'tîs

(a. i. atse'den) : aksırtma, aksırtılma.

ta'tîş

(a. i.) : susatma, susatılma.

tatlîk

(a. i. talâk'dan) : 1) [nikâhlızevceyi] boşama, bırakma, ayırma. 2) dişi hurma, incir gibi bâzı ağaçlan, erkeklerinin çiçeğini asarak, yemişlendirme.

tatliye

(a. i. tılâ'dan) : sıvama, tıla; cila verecek bir şeyi sürüp sıvama.

tatmin

(a. i. c. : tatmînât) : kalbeemniyet verme, verilme, insanın yüreğini rahatlan-dırma; doyurma [ma'nen]

tatmînât

(a. i. : tatmîn'in c.) : kalbe emniyet vermeler, verilmeler, insanın yüreğini rahatlandırmalar; ma'nen doyurmalar.

tatrîb

(a. i.) : keyiflendirme, neşelendirme.

tatrîz

(a. i.) : 1) elbiseye kenar işlenme, işlenme. 2) bir şeyin etrafına oya yapma, dantele dikme.

tâtûle

(f. i.) : bot. tatula, (bkz. : tttûre).

tâtüre

(f. i.) : hayvan ayağına vurulan köstek, bukağı, payvant.

tâtûrs

(a. i.) : bot. tatula, (bkz. : 'tâtûre).

tatvîk

(a. i.) : boyuna gerdanlık stakma, takılma.

tatvîl

(a. i. tûl'den. c. : tatvîlât) : 'uzatma, uzatılma.

tatvîl bilâ tâil

ed. faydasız tafsilât.

tatvîl-i kelâm

ed. sözü uzatma.

tatvilât

(a. i. tatvîl'in c.) : boş, ibeyhûde, fazla sözler.

tatvîj

(a. i.) : iğdiş etme, burma.

tatyîb

(a. i. tayyib'den. c. : tatyîbât) : hoş etme, edilme, hoşlandırma, gönlünü 'hoş etme, gönül hoş edilme, iyi davranma.

tatyîb-i hatır

gönlünü alma, gönlünü hoş etme

tatyîbât

(a. i. tatyîb'in c.) : gönlünü hoş etmeler, iyi davranmalar.