tafaddul

(a. i. fadl'dan) : üstünlük taslama, (bkz. : tafazzul).

tafarât

(a. i. tafra'nın c.) : ilmiyede (sarıklılar sınıfında) rütbeler, derece almalar.

tafattun

(a. i. fatânet'den) : anlama, akıl erdirme, (bkz. : idrâk, teakkul, tefehhüm).

tafattur

(a. i.) : yarılma, açılma ayrılma, (bkz. : infitâr).

tafazzul

(a. i. fazl'dan) : üstünlük taslama, (bkz. : tafaddul).

tafdîh

(a. i.) : rezîl etme. (bkz. : tafzîh).

tafdîl

(a. i. fadl'dan. c. : tafdîlât) : birini ötekilerinden üstün tutma, 2) gr. * en-üstünlük, fr. superlatif. İsm-i tafdîl : mukayese ve üstünlük gösteren sıfat. [Arapça'da "ef'al" vezninde : "ekber, ahmer. . " gibi; dilimizde "daha, en, pek, cok" edatlariyle : "daha güzel, en güzel, pek güzel, çok güzel. " gibi, eskî Türkçe'de : "-rek, rak" ekleriyle : "küçürek, ufarak. . " gibi; Farsça'da : "-ter, -terin" edatlariyle : "büzürk-ter, bü-zürk-terin. . " gibi. edatlarla yapılır]

tafdîlât

(a. i. tafdîl'in c.) : tafdil-ler, * en üstünlükler.

tafra

(a. i.) : 1) yukarıya sıçrama, atlama. 2) yukarıdan atıp tutma. 3) (c. : tafarât) ilmiyede (sarıklılarda) rütbe, derece alma.

tafra-endâz

(a. f. b. s.) : (bkz. : tafra-furûş).

tafra-furûş

(a. f. b. s.) : yukarıdan atıp tutan.

tafra-furûşâne

(a. f. zf.) : yukarıdan atıp tutarak.

tafsil

(a. i. fasl'dan. c. : tafsilât) : etrâfiyle, etraflı olarak bildirme, uzun uzadıya anlatma, açıklama.

tafsilât

(a. i. tafsîl'in c.) : etraflı olarak bildirmeler, uzun uzadıya anlatmalar, açıklamalar.

tafsilât-ı mâlâyânî

boş uzatmalar.

tafsîlât-ı meşrûha

izah edilmiş tafsilât

tafsîlen

(a. z) : uzun uzadıya. (bkz. : mufassalan)

tâfte

(f. i.) : tafta, düz ve donuk olan bir çeşit ipekli kumaş.

tâft-hâne

(f. b. i.) : matbaa, basımevi.

taftîn

(a. i. fatânet'den) : akıl erdirtme, anlatma, (bkz. : tefhim).

tafzîh

(a. c. : tafzihât) : rezîl etme.

tafzîhât

(a. i. tafzîh'in c.) : rezîl etmeler.

tafzîz

(a. i.) : gümüşleme, gümüşlenme; gümüş kaplama.