|
þöhre |
: | شهره |
(a. s.) : þöhretli, ünlü, þöhreti aðýzlarda dolaþan. |
|
þöhrç-i þehr |
: |
bütün þehrin dilinde gezen. |
|
|
þöhret |
: | شهرت |
(a. i.) : 1) ün, ad yapma. 2) ad, san. |
|
þöhret-i âfâk |
: |
her tarafça meþhur. þöhret-i kâzibe : yalancý þöhret. |
|
|
þöhrel-gîr |
: | شهرتگير |
(a. f. b. s.) : þöhreti yayýlmýþ, ün salmýþ. |
|
þöhret-þiâr |
: | شهرتشعار |
(a. b. s.) : þöhretli, ünlü. (bkz. : meþhur). |