Şeyhî

(a. h. i.) : Germeyanlı olan şâirin asıl adı Sinan'dır. Dîvanından başka "Hüsrev ve Şîr'm", "Hornâme" adında ve mesnevî tarzında iki eseri vardır. 1422 yılında Kütahya'da ölmüştür. Divânı, Türk Dil Kurumu tarafından 1942 de bastırılmıştır.

Şeyhî

(a. h.) : Şeyh', tarihî bilgisi, hal tercümeleri üzerindeki tetkikleri ve araştırmaları ile tanınmıştır. Şeyiıî'yi en çok tanıtan eseri Nev'îzâde Atâî'nin "şakayik-i Nu'mâniyye Zeyli" ne zeyil olarak yazdığı "Vekayi-ül-fuzalâ" adındaki tezkiresidir. Şeyhî, bu eserinde (Hicrî : 1044-1143) arasında yetişmiş âlim, şâir ve devlet adamlarının hal tercümelerini yazmaktadır, (d. : 1667-ö. : 1732.

Şeyhî

(a. h. i.) : Sivas'ta doğmuştur. Asıl adı Abdülhamîd'dir. Halvetiye tarîkatındandır. Dîvânından başka yirmiden fazla eseri vardır. İlmî, târihî bilgisi ve şairliği ile tanınmış bir şahsiyet idi. 1639 yılında ölmüştür, Dîvânı basılmıştır.

şeyhûhet

(a. i.) : şeyhlik, yaşlılık, ihtiyarlık.

şeyhûhiyyet

(a. i.) : (bkz. : şeyhûhat).

şey'î

(a. s.) : âfâkî, * nesnel, fr. objectif. Taksi : enfüsîl.

şey'iyyet

(a. i.) : fels. * nesnellik, fr. objectivite.

şeyn

(a. i.) : leke, ayıp, kusur.

şeypûr

(f. i.) : mü*. Sâsânî ve Arap müziklerinde kullanılmış basit bir nefesli saz.

şeytân

(a. i. c. : şeyâtîn) : şeytan.

şeytanet

(a. i.) : şeytanlık, kurnazlık, hilekârlık.

şeytanet-kârâne

(a. f. zf.) : şeytanlıkla, hîle ve fesatla.

şeytanî

(a. s.) : şeytana âit, şeytanla ilgili, şeytana yakışır.

şeytaraciyye

(a. i.) : bot. *dişo-tugiller, fr. plumbaginees.

şeyyâd

(a. i. şeyd'den.) : 1) sıvacı. 2) riyakâr, yüze gülen. (bkz. : mürâi). 3) helak eden (kendini-).