şeş

(f. s.) : altı [sayı] , (bkz. : sitt). Dü-şeş- T) 6 (ile) 6, itti zarın 6 sayılı iki yüzünün yanyana gelmesi; 2) mec. güzel bir tesadüf, rastgele.

şeş-cihet

altı cihet, altı yön.

şeş-ksfcm

(altı kalem) : İslâmî yazının Türklerce kullanılan sitillerine esas teşkîl eden 6 sitilin müşterek ismi. [şeş kalem : i. muhakkak; 2) rey-hânî; Z) sülüs; 4) tevkiî; S) nesin; 6) rık'a] . şeş ü beş. (şeşbeş) 6 (ile) 5) fzar oyunundai-

şeş u dü 

(şeşidü) : 6 (ile) 2 [zar oyununda}.

şeş ü çihâr

(şeşcihar) : 6 (ile) 4 [zar oyununda]

şeş ü se

(şeşise) : 6 (ile) S [zar oyununda}.

şeş ü' yek

(şeşiyek.) : 6 (He) 1 [zar oyununda]

şeş-arûs

(f. a. b. i.) : astr. "alt* gefin" : EUtârid (Arzıtitek) ', Zühre (Venüs). Arz, Merih (Mars) : Müşteri (Jüpiter) Zuhal (Satürn)] . (bkz. : şeş-bânû).

şeş-bânû

(f. b. i.) : astr. "altıhanım" : [Utârid (Arzıtilek) Zühre (Venüs) Arz, Merîh (Mars) Müşteri (Jüpiter) Zuhal (Satürn)] . (bkz. : şeş-arûs).

şeş-berg

(altı yaprak) : (f. b. i.) rff. s. fildişi oyma ve kakmalard'a görülen ucu sivri 6 petalli çiçek motifî.

şeş-gâh

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin birkaç asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

şeş-hâne

(f. b. i.) : 1) şişâne, namlısında 6- yivi bulunan tüfek veya top. 2) g. s. tezhipte kullanılian 6 petalM bir çiçek motifi.

şeşhâne-noVta

g. s. tez"hirpte (süslemede) 'kul-îanılan bir süsleme motifi*

şeş-pâ

(f. b. s.) : altı ayaklı.

şeş-per

(f. b. i.) : 1) altı kanat. 1) eski harp âletlerinden 6 dilimli topuz.

şeş-tâ

(f. b. i.) : 6 telli tanbur.

şeş-târ

(f. b. i.) : 1) altı telli. 2) tnüı. Eskiden Türk müziğinde ve umumiyetle İslâm müziğinde kullanılan bir mızraplı saz olup üç asırdanberi Türk müziğinde tanbur bu çalgıyı unutturmuştur.

şeş-târî

(f. b. i.) : müz. Şeştar çalan san'atkar. '

şeşüm

(f. s.) : altıncı, (bkz. : sâdis). Mâh-i şeşüm : altıncı ay.