şec

(a. i.) : baş yarma.

şecaat

(a. i.) : yiğitlik, yüreklilik, (bkz. : besâlet, hamaset).

şecc

(a. i.) : geminin denizi yararak yol alması.

şeccât

(a. i. şecce'nin c.) : başta ve yüzde meydana getirilen yaralar.

şecce

(a. i. c. : şeccât, şicâc) : file. başa ve yüze vurarak meydana getirilen yara.

şecce-i âmme

hek. beynin en üstteki zarının yırtılması.

şecce-i bazıa

hek. derisi kesilen yara.

şecce-i dâmia

fık. kan çıktığı halde cerahat yerinde birikip akmıyan yara.

şecce-i dâmiyye

fık. kanı akan yara.

şecce-i hârısa

fık. derisi yırtıldığı halde kan çıkmıyan yara.

şecce-i muvazzaha

fık. kemiği meydana çıkıp görünen yara.

şecce-i munakkale

fık. kemik kırılmakla beraber yerinden oynamış olan yara.

şecce-i mütelâhime

fık. deri ile etin de kesilmiş olduğu yara.

şecce-i simhâk

fık. kemik üzerindeki zar gibi ince deriye kadar yırtılıp fakat o deri yırtılmamış olan yara.

şecen

(a. i. c. : eşcân, sücûn) : dal, budak, kol. Zû-şecen : dallı, budaklı.

şecer

(a. i. c. : eşcâr) : ağaç. (bkz. : dıraht).

şecer-i ketira

bot. geven.

şecer-i laden

bot. laden ağacı

şecer-i lisân-ı usfûr

bot. dişbudak ağacı.

şecer-i mışmış

bot. kayısı ağacı.

şecer-i rummân

bot. nar ağacı.

şecer-i süleymân

bot. katran ağacı.

şecer-i temr

bot. hurma ağacı.

şecer-i tîn

bot. incir ağacı.

şecer-i tuffâh

bot. elma ağacı.

şecer-i tûr

(bkz. : nahl-i tûr) şecer-ül-bellût : bot. meşe ağacı.

şecer-ül bunduk

bot. fındık ağacı. şecer-ül-lıubz : bot. ekmek ağacı. şecer-ül-hür : bot. kavak

şecer-ül-levz

bot. badem ağacı. şecer-ül-hür-i beyzâ : bot. akkavak.

şecer-ül-levz

bot. badem ağacı. şecer-ün-neb' : bot. kayın ağacı. şecer-üs-sınâr : bot. çınar ağacı.

şecerât

(a. i. şecere'nin c.) : şecereler.

şecere

(a. i. c. : şecerât) : 1) küçük ağaç, bir tek ağaç

şecere-i hayat

biy. hayat ağacı. 2) soy ağacı, bir ailenin soyunu sopunu gösteren cetvel, (bkz. : silsile-nâme).

şecerî

(a. s.) : seçerle ilgili, şecere, ağaca âit. Hatt-ı şecerî. (bkz. : hatt). Hurûf-i şeceriyye : ağaç dailariyle çizilen harfler.

şecer-istân

(a. f. b. i.) : ormanlık, ağaçlık yer. (bkz. : meşcere).

şeci, şecîa

(a. s. şecâat'den. c. : şicâ', şüceâ, şüc'ân) : cesur, yürekli, yiğit.

şecîr

(a. i.) : kısa, küçük ağaç.