şeb

(f. i. c. : şebân) : gece. (bkz. : leyi, şev). Rûz û şeb : gündüz ve gece.

şeb-i arûs

gelin gecesi; Mevlânâ'nın öldüğü gece.

şeb-i ask

aşk gecesi.

şeb-i gamm

gam gecesi.

şeb-i hicran

hicran gecesi, ayrılıkla geçirilen gece.

şeb-i tarîk

karanlık gece.

şeb-i yeldâ

yılın en uzun aecesi. [22 Aralık]

şeb ü rûz

gece gündüz.

şebâat

(a. i.) : tokluk, tamamlık, dolgunluk, (bkz. : şibâ')

şebâb

(a. i.) : gençlik, tazelik, civanlık. '

şebabet

(o. i.) : (bkz. : şebâb).

şebah

(a. c. : eşbâh) : ceset; cüs-se, cisim, şahıs.

şebâhet

(a. i.) : benzeme, benzeyiş, (bkz. : müşabehet)

şebâik

(a. i. şebîke'ninc) : (bkz : şebeke).

şebâket

(a. i.) : ağ ve kafes gibi örülme.

şeb'ân

(a. s. şib'den. c. : şibâ') : ok, doymuş, (bkz. : sîr). Batn-ı şeb'ân : tok karın, karnı tok.

şebân

(f. i. şeb'in c.) : geceler.

şebâne

(f. s.) : geceye âit, gece ile ilgili, gecelik, gece vakti olan.

şebân-gâh

(f. b. i.) : 1) geceleyin, gece vakti. 2) gecelenecek yer.

şebân-geh

(f. b. i.) : (bkz. : şebân-9âh).

şebân-rûz

(f. b. s.) : "gece gündüz" : 24 saatlik zaman.

şeb-âvîz

(f. b. i.) : ishak kuşu. [ayağından asılarak baş aşağı sarkar ve öter]

şebb

(a. i.) : şap.

şeb-bûy

(f. b. i.) : bot. şebboy, lât. matthiola incana.

şeb-çirâg

(f. b. i.) : gece parlıyan yakut.

şeb-dîz

(f. b. s.) : "gece renkli" : 1) karayağız at. 2) Hüsrev Pervîz'in meşhur atınınadı.

şeb-efrûz

(fi. b. s.) : geceyi aydınlatan.

şebeh

(a. i.) : benzer, benzeyiş.

şebeke

(a. i. c. : şibâk) : 1) avcı; balık ağı. 2) ağ gibi yapılmış, gerilmiş hat ve yolların mecmuu. 3) s. kafes şeklinde olan. 4) ıskara. 5) anat. ağ şeklinde olan nesiçler ('dokular). 6) kötü niyetlerle gizli kurulan topluluk.

şebekî

(a. s.) : 1) şebekeye mensup, şebeke ile ilgili. 2) anat. ağsı, ağımsı.

şeb-engîz

(f. b. s.) : gece kuşu, yarasa.

şeb-gerd

(f. b. i.) : 1) gece dolaşan kol, bekçi. 2) Ay. (bkz. : Kamer, Mâh).

şeb-gîr

(f. b. s.) : 1) gece uyumıyan. 2) gece giden kervan. 3) sabah vakti. 4) sabah kuşu.

şeb-gîrî

(f. b. i.) : gece uyuyama-ma, uykususluk, fr. agrypnie.

şeb-gûn

(f. b. s.) : "gece renkli" : kara. (bkz. : şeb-reng).

şeb-hân

(f. b. s.) : gece öten bir cins bülbül.

şebhiz

(f. b. s.) : geceleri uyanıp kalkan ve iş gören.

şeb-hûn

(f. b. i.) : gece baskını, (bkz. : şebîhûn)

şebîh

(f. s. şibh'den) : benziyen, ben-zeyici. (bkz. : mânend, mümasil, müşabih, nazîr).

şebîhûn

(f. i.) : gece baskını, (bkz. : şeb-hûn).

şebîke

(f. i.) : 1) (bkz. : şebeke) 2) batı taraflarında Arapların giydikleri hasırdan örülmüş bir başlık.

şeb-istân

(f. b. i.) : 1) yatak odası. 2) gece ibâdetine mahsus oda. 3) harem dâiresi.

şeb-külâh

(f. b. i.) : gecelik külah.

şeb-nem

(f. b. i.) : çiy. (bkz. : nedâ).

şeb-pere

(f. b. i.) : zool. yarasa, (bkz. : huffâş).

şeb-reng

(f. b. s.) : "gece renginde olan" : siyah.

şeb-rev

(f. b. s.) : gece giden, gece yolculuğu eden.

şeb-tâb

(f. b. i.) : ateş böceği.

şeb-tâ-be-seher

(f. a. zf.) : geceden sabaha kadar.

şeb-zinde-dâr

(f. b. s.) : 1) geceleri işle meşgul olan. 1) gece uyumayıp ibâdet eden. 3) gece bekçisi.

şeb-zinde-dâr-ı sohbet

sohbetin şepzindedân; sohbetle sabahlıyan.