şavt

(a. i.) : Beyt-i Şerif ziyaretinde Hacer-i Esved'den başlayıp şartı üzere dolanarak yine Hacer-i Esved'e gelmek üzere yapılan tavaf.

şâyân

(f. s.) : yakışır, yaraşır, değer, (bkz. : ahrâ, çespân, lâyık, münâsib).

şâyân-ı hayret

şaşmaya değer, şaşılacak, hayret edilecek.

şâyân-ı sena

öğmeğe lâyık olan

şâyân-ter

(f. b. s.) : daha (pek, en) lâyık, (bkz. : elyak).

şâyed

(f. e.) : eğer; olaki, olabilir ki, olur ki.

şâyeste

(f. s.) : yakışır, yaraşır; uygun, (bkz. : ahrâ, cedîr, çespân, lâyık, müsta-hik seza, şâyân).

şâyeste-i tevfîk-i Cenâb-ı müteâl

Cenâb-ı Hakk'ın yardımına lâyık olan.

şâyestegî

(f. i.) : yaraşırlık, uygunluk, (bkz. : liyâkat).

şâygân

(f. s.) : 1) lâyık, yakışır, münâsip, yaraşır, (bkz. : çespân, lâyık, seza). 2) ucuz, bol, çok. (bkz. : mebzul, vâsi'). Genc-i şâygân : Husrev Pervîz'in hazînesi. Vasi ü şâygân : ed. kafiyelerde revî harfinden sonra tekrarlanan zamir veya edat. [meselâ : "âbâde, feryâde" kafiyelerinde a lar; "işaretimiz, beşaretimiz" kafiyelerinde "mizler" vasi ü şâygândır]

şâygânî

(f. i.) : 1) şâyegânlık, ucuzluk, çokluk, bolluk, (bkz. : vefret). 2) lâyık-lık, münâsiplik, yakışırlık, uygunluk

şayi'

(a. s. şüyû'dan) : 1) duyulmuş, herkesçe bilinmiş 2) taksim olunmamış müşterek hisse.

şayia

(a. i. c. : şâyiât) : şayi'olmuş, yayılmış haber, yaygın olan *söylenti. Hisse-i şayia : hissedarların, ayrılmamış, bölünmemiş maldaki hisseleri.

şayian

(a. zf.) : şayi olarak.

şayian tasarruf

huk. [eskiden] bir mîrî araziyi birçok kimsenin müştereken tasarrufu.

şâyiât

(a. i. şâyia'nın c.) : şayialar.

şâzeliyye

(a. h. i.) : tas. Eb-ül-Hasan Takiyüddîn-i Ali bin Abdullâh-üş-Şâzelî tarafından kurulmuş olan tarikat. [Ali bin Eb-ül Hasan-üş-Şâzelî, hicrî 593 (Milâdî 1196-1197) yılında Afrika'da Septe civarındaki gamâre nahiyesi köylerinden birinde doğmuştur]

şaziyye

(a. i. c. : şezâyâ) : 1) yay, kavis. 2) anat. incik kemiği. 3) ağaç kıymığı gibi bir şeyden kopmuş parça. 4) hek. incik denilen baldır kemiğinin yanındaki ince uzun kemik. 5) kırılan kemikten meydana gelen parçalar.

şâzz, şâzze

(a. s. c. : şüzûz) : kaide (* kural) dışı, kaideye (* kurala) uymıyan. Kelimât-ı şâzze : kaide (kural) dışı olan kelimeler, (bkz. : müstesna).