şaibe

(a. i. şevb'den. c. : şevâib) : 1) leke, kusur; noksan, nakîsa. (bkz. : ayb). 2) kötü eser, iz.

şâibe-i şemsiyye

astr. Güneş'in üzerinde bulunan siyah lekeler. 3) şüphe, (bkz. : gümân).

şâik, şâika

(a. s.) : 1) şevkli, hevesli, istekli, (bkz. : arzû-mend). 2) i. [birincisi] erkek, [ikincisi] kadın adı.

şâik

(a. s.) : dikenli.

şâik-ane

("ka" uzun okunur. a. f. zf.) : isteklice, şevkli olarak.

şâike

(a. i. şevk'den) : bot. dikenliler familyası.

şair

(a. i.) : arpa. (bkz. : cev). Hubz-i şaîr : arpa ekmeği.

şâir

(a. i. şi'r'den. c. : şâirân, şuarâ) : şâir, ozan.

şâirân

(a. i. şi'r'den) : (bkz. : şuarâ)

şâir-âne

(a. f. zf.) : 1) şâirce, şâire yakışacak yolda. 2) s. mevzuu şiir sayılabilecek kadar hoş, lâtif olan şey.

şâire

(a. i. c. : şâirât, şevâir) : kadın şâir.

şaîre

(a. i.) : 1) arpa tanesi, bir tek arpa. 2) (a. i. c. : şaâyir) hek. arpacık, fr. orgelet.