sürâdık

(a. i. c. : sürâdıkat) : 1) büyük pâdişâh çadırı. 2) saray perdesi, (bkz : serâ-perde).

sürâdikat

("ka" uzun okunur a. i. sürâdık'ın c.) : 1) saray perdeleri, harem dâirelerinin önüne çekilen büyük perdeler. 2) otağlar, pâdişâh çadırlara.

sürâg

(f. i.) : iz, eser, işaret.

sür'at

(a. i.) : çabukluk, hız, sür'al-i infial : çok çabuk gücenen, darılan. sür'at-i intikal : çabuk anlama, çabuk kavrama, sür'at-i mümkine : mümkün olan çabukluk. sür'at-i seyr : gidiş hızı.

sürb

(f. i.) : kurşun; kalay; kurşun ve kalay karışımı.

sürbe

(a. i. c. : süreb, sürüb) : 1) sürü. 2) güruh, cemâat.

sürehâ'

(a. s. sarîh'in c.) : saf ırklar.

sürer

(a. sürre'nin c.) : aftat. göbekler.

Süreyya

(a. h. i.) : 1) Ülker yıldızı, [semânın kuzey yarım küresinde Sevr burcunun en parlak yıldızı olan Eddeberân'ın ilerisinde ve Feres-i a'zam istikametinde görünen güzel bir yıldız kümesi (Pleiades)] . (bkz. : Pervîn). Ikd-Sü-reyya. astr. Ülker [gerdanlığa benzetilmesinden dolayı bu ad verilmiştir] . 2) erkek ve kadın adı.

sürfe

(a. i.) : biy. kurtçuk.

sürfo

(f. i.) : öksürük. (bkz. : suâl).

sürh

(fi. s.) : 1) kırmızı, kızıl, (bkz. : ahmer). 2) kırmızı mürekkep. 3) bab veya fasıl başlıkları kırmızı mürekkeple yazılmış olan yazma kitap.

Sürh-âb

(f. b. i.) : kırmızı su Tkan ve şarap]

sürh-âbi

(f. b. i.) : kırmızı ördek.

Sürhî

(f. i.) : kırmızılık, kızıllık, (bkz. : humret).

sürhî-i hicâb

utançtan doğan kırmızılık.

sürh-ser

(f. b. s. ve i.) : kızılbaş. (bkz. : râfızî).

süriyye

(a. i. c. : serârî) : câriye, odalık, (bkz. : kenîzek, memlûke).

sürm

(a. i.) : anat. kalın bağırsağın alt kısmı. Nezf-i sürm : basur.

sürme

(f. i.) : sürme, (bkz. : kûhl).

sürme-çûb

(f. b. s.) : göze sürme çekmek için kullanılan mil.

sürme-dân

(f. b. i.) : sürme kabı, sürme hokkası.

sirme-keş

(f. b. s.) : sürme çekmiş; sürme çeken, sürme çekici.

sürr

(a. i.) : anat. yeni doğmuş çocuğun kesilmiş göbeği.

sürrâk

(a. s. sârik'ın c.) : hırsızlar, (bkz. : düzdân).

sürrât

(a. i. sürre'nin c.) : (bkz : sürer).

sürre

(a. i. c. : sürer, sürrât) : 1) göbek (bkz. : nâf).

sürre-i bâtına

yumurtanın sarısı, iç göbek, ir. chalaze. [tam ortasında bulunmasından kinaye]

sürre-i rie

anat. akciğer göbeği, fr. hile pulmo-naire. 2) s. erkeğin hoşlandığı [kadın]

sürrî

(a. s.) : göbeSe âit, göbekle ilgili.

sürûb

(a. i. serb'in c.) : 1) iç yağları 2) azarlamalar, çekiştirmeler, beğenmeler.

sürûc

(a. i. serc'in o.) : eyerler, at takımları.

sürûd

(f. i.) : şarkı; türkü.

sürûd-i herâr

bülbül nağmesi.

sürûd-i husrevânî

müz. Iran sâsânî müziğinde halk türkülerine verilen isimlerden biri. [kısaca : husrevâni de denilir]

sürü

(a. i.) : sevinç. Dâr-üs-sürûr : sevinç evi, sevinçli yer.

Sururî

(a. h. i.) : XVIII. Asrın ikinci yarısında yaşamış olan bu şâirin asıl adı Osman'dır. Adanalıdır. Şiirde önce "Hüznî" sonra da "Sürûri" mahlasını kullanmıştır. Birçok şiirler yazmış ve bunlardan bir dîvan tertîbetmistir. Şiirlerinin çoğu hiciv ve mizaha aittir. Zamanı şâirlerinden Sünbülzâde Vehbî ile Şeyh Galibi de hicvetmiştir. Sürûrî'nirı asıl şöhret ve muvaffakiyeti "ebced" hesabiyle tertîbettiSi manzum tâ-rihlerindedir. Târihlerinden bir kısmı sonradan "Sürûrî Mecmuası" adiyle neşredilmiştir, (d. : ?-ö. : 1813.

Süruş

(f. i.) : 1) (c. : sürûşân) : melek, (bkz. : firişte). 2) Cebrail.

sürûşân

(f. i. sürûş'un c.) : melekler, (bkz. : firiştegân).

sürüşe

(f. i.) : (bkz. : sürüş).

Sürüc

(d. i. sirâc'in c.) : ışıklar, kandiller, mumlar.

sürür

(a. i. serîr'in c.) : 1) yatacak yerler. 2) tahtlar.

süryâni

(a. s. ye i.) : eski Suriye (Şam) halkından, onların eski dinlerinden olanlar.