sîmâ

(f. i.) : 1) yüz, çehre, beniz. (bkz. : vech) 2) kimse. Şeçer-i sîmâ : bot. aylan-duz, lât. ailanthus glandulosa.

Sim’a

(a. i.) : çalgı dinleme; çalgılı tören.

sîm-âb

(f. i.) : cıva. (bkz. : zîbak).

simâk

(a. i.) : 1) bir şeyi yükseltip kaldıracak âlet; vâsıta, sebep.

simâk-i a'zel

astr. semânın kuzey yarım küresinde bulunan sünbüle burcunun en parlak yıldızı, fr. l'Epi. [alpha Virgo]

simâk-i ramin

astr. semânın kuzey yarım küresinde bulunan el-Avvâ burcunun en parlak yıldızı, Arcturus. [alpha Boötes] . 2) (a. i. semek'in c.) : balıklar, (bkz. : esmâk).

simâkân

(a. i. c.) : astr. simâk-ı a'zel ile simâk-i râmih.

simam

(a. i. semm'in c.) : zehirler, ağılar, (bkz. : sümûm).

siman

(a. s. semîn'in c.) : semizler, beşliler, yağlılar.

simâr

(e. i. semer'in c.) : meyva-lar, yemişler.

simâr-ı bakliyye

bot. bakla, fasulya gibi bitkiler.

simâr-ı cerâbiyye

bot. kuru tohumlu 'bitkiler.

simâr-ı harnûbiyye

bot. keçiboynuzu ve benzeri gibi çok çekirdekli bitkiler.

simâr-ı hayvâniyye

bot. tek hücreli ve yuvarlak bir çizgi üzerinde açılan meyvalar.

simâr-ı mücennaha

bot. ekseriya bir tohumlu ve kanat biçiminde olan meyvalar.

simâr-ı mültesika

bot. bir kütle içinde birçok kendine kıvrılmış yaprakların birleşmesiyle meydana gelen meyvalar.

simâr-ı nevâiyye

çok çekirdekli meyvalar. simâr-ı tuffâhiyye : elma cinsinden meyvalar.

simât

(a. i.) : 1) sofra, yemek masası, (bkz. : mâide). 2) sofraya gelmiş yemekler. 3) ziyafet.

simât-ut-taâm

sofraya dizilmiş yemekler.

simât

(a. i.) : nişan, alâmet; damga, iz.

simât

(a. i. sime'nin c.) : damgalar, işaretler, izler. Faıâil-simât : alâmetleri faziletten ibaret olan.

sîm-ber

(f. b. s. c. : sîm-berân) : zîletten ibaret olan.

sîm-berân

(f. b. s. sîm-ber'in c.) : göğsü gümüş gibi olanlar.

sime

(a. i. c. : simât) : damga, işaret, iz; fels. fr. senime.

simen

semen, semizlik.

sîm-endûd

(f. b. s.) : gümüş kaplı, gümüş yaldızlı.

simeviyye

(o. i.) : sime'ye mensup, fr. sch6matique.

simhâk

(a. i.) : anat. kemikleri örten ince deri veya zar.

sîmîn

(f. s.) : gümüşten, gümüş gibi, gümüşe benzer. Piyâle-i sîmîn : gümüş kadeh.

simin-ber

(f. b. s.) : gümüş vücutlu, vücudu gümüş gibi olan.

sîmîn-fevvâre

(f. a. b. s.) : Ay. (bkz. : Kamer, Mâh).

sîmîn-ten

(f. b. s.) : gümüş tenli, gümüş gibi parlak ve beyaz vücoutlu. (bkz. : sîm-ten).

simiyâ

esi, bâtıl kimya ilmi.

sîm-kes

(f. b. i. c. : sîm-keşan) : haddeden gümüş tel çeken sanatkâr.

sîm-keşân

(i. b. i. sîm-keş'in c.) : gümüş tel çekenler, sırma izleyiciler.

sîm-keş-hine

(f. b. i.) : sırma tel işlenilen yer.

simsar

(a. i. c. : semâsire) : simsar, tellal, komisyoncu.

simsâriyye

(a. i.) : simsarın, alıcıdan veya satıcıdan aldığı para.

simsim

(a. i.) : susam, (bkz. : sûsen).

sîm-ten

(f. b. s.) : gümüş tenli, (bkz. : sîmîn-ten).

sîmürg

(f. i.) : anka kuşu, masal kuşu.