sîb

(f. i.) : elma. (bkz. : sîv, tuffâh).

sîb-i zenahdâıı

sevgilinin elmayı andıran çenesi.

sibâ'

(a. i. sebu'un c.) : yırtıcı hayvanlar, canavarlar.

sibâb

(a. i.) : sövme, küfür etme.

sibâhat

(a. i.) : suda yüzme ["sa-bâhat" şekli daha yaygındır]

sibak

(a. i. sebk'den) : 1) bir şeyin üst tarafı, geçmişi. 2) bağ, bağlantı. sibak u siyak, (bkz. : siyak u sibak).