seda

(a. i. c. : sedâyâ) : (bkz. : sidy, sedy).

sedâb

(a. i.) : bot. sedefotu.

sedâcet

(a. i.) : sadelik. sedâcet-i kelâm : söz sadeliği.

sedâd

(a. i.) : 1) doğruluk, hatasızlık; doğru ve haklı şey. 2) erkek adı.

sedâ-nüvis

(f. b. i.) : gramo. fon plâğı; teyp.

sedâil

(a. i. sedîl'in c.) : askılar; perdeler, zarlar, örtüler.

sedâyâ

(a. i. seda, sedy, sidy'in c.) : memeler. Zât-üs-sedâyâ : memeliler, fr. mammiferes.

sedd

(a. i.) : 1) kapama, tıkama; kapanma, tıkanma, engel olma. 2) mania, perde, (bkz. : haciz, hâil) 3) set, tümsek. 4) baraj, büğet. 5) rıhtım.

sedd-i âhenîn

demir duvar, demir perde.

sedd-i bâb

kapı örtme.

sedd-i hâil

araya giren, engel olan set.

sedd-i nutk

susma.

sedd-i rahne

gediği kapama, tıkama.

sedd-i ramak

ölmiyecek kadar yiyip içme.

seddâd

(a. i.) : 1) şişe tıpası. 2) tampon.

sedeb

(a. i.) : (bkz. : sedab).

sedebiyye

(a. i.) : bot. sedefotu-giller, fr. rutacees.

sedefe

(a. i.) : 1) bir tek sedef kabuğu. 2) anat. kulak kepçesi.

sedefe-i üzniyye

hek. kulak sayvanı, fr. pavil-lon de l'oreille.

sedefi

(a. s.) : sedefe mensup, sedefle ilgili.

sedene

(a. i. sâdin'in c.) : kapıcı-Har, perdedarlar, Kâbe-i Mükerreme kapıcıları.

sedg

(a. i.) : 1) baş yarma. 2) baş yarığı.

sedîd

(a. s. sedâd'dan) : doğru, ihak. (bkz. : sedâd).

sedîl

(a. i. c. : sedâil) : askı; perde, zar, örtü.

sedin

(a. s.) : etli, vücutlu, toplu, cüsseli [kimse]

sedir

(o. i.) : 1) odanın baş tarafına konulan döşenmiş kerevet. 2) karyola.

sedm

(a. i.) : dik fışkıran su.

sedn

(a. i.) : 1) puthâne. 2) tapınak.

sedn

(a. i.) : vücut âzalarının anormal şekilde gelişmesi.

sedy

(a. i. c. : sedâyâ) : meme, emcik, (bkz. : pistân).

sedy-i kesir-ül-leben

çok sütlü meme.