pû [y]

(f. i.) : 1) araştırma, arama. 2) koşma, (bkz. : şitâb).

pûç

(f. i.) : 1) boş, faydasız şey, hiç. 2) çirkin, kaba. Va'de-i pûç : boş, faydasız şeyler vâdetme. 3) içi boş, kavlak, (bkz. : cefîf).

pûç-magz

(f. b. s.) : boş kafalı, beyinsiz.

pûd

(f. i.) : argaç, dokumada enli-lemesine atılan atkı. Târ u pûd : arış ile argaç.

puhte

(f. s. c. : puhtegân) : pişmiş, pişkin; olgun, gün görmüş adam. Nâ-puhte : 1) pişmemiş, çiğ; 2) tecrübesiz, toy [kimse] . Nân-ı puhte : güzel pişmiş ekmek.

puhtegân

(f. s. puhte'nin c.) : pişmiş, olgun kişiler.

puhte-gî

(f. i.) : pişkinlik olgunluk.

puhtî

(f. s.) : pıhtj.

pûjîne

(f. i.) : kantar.