peş

(f. i.) : stalaktit şeklindeki sütura başlıklarında en altta bulunan motif parça fr. queu.

peşe

(f. i.) : sivrisinek, (ekseriya "peşşe" şeklinde kullanılır).

peşe-gîr

(f. b. s.) : 1) sinek avlıyan. 2) mee. işsiz, güçsüz, boş gezenin boş kalfası.

peşe-hâne

(f. b. i.) : cibinlik, (bkz. : peşşe-bend).

peşeng

(f. b. s.) : (bkz : pîş-âheng).

Peşeng

(f. h. i.) : Efrasyâb'ırt babası.

peşîmân

pişman, (bkz : nadim).

peşîmânî

(f. i.) : pişmanlık, (bkz : nedamet). Rûz-i peşîmânî : mahşer günü. (bkz : yevm-i haşr, yevm-i kıyamet).

peşîn

(f. s.) : (bkz : pişîn).

Peşîn

(f. h. i.) : ur. Keykubad'ın. üçüncü oğlu.

peşina

(o. i. c.) : peşin verilert paralar.

peşîz, peşîze

(f. i.) : 1) pul, akçe, mangır. 2) balık pulu. 3) peçiç oyunu.

peşleng, peşeng

(f. s.) : 1) geri kalmış, geri katan. 2) tereke.

peşm

(f. i.) : 1) yün, yapağı, (bkz : sûf). 2) keten helvası.

peşm-i devât

[eskiden] mürekkep hokkasına konulan lif.

peşmek

(f. i.) : ufak yapağı.

peşmîn, peşmîne

(f. i.) : 1) yünden, yapağıdan yapılma. 2) sof elbise; sofuların giydiği sâde, süssüz elbise.

peşrev

(f. b. i.) : 1) müz. Türk müziğinin en mâruf saz eseri forme'dur. Klâsik fasılda bu eserin yeri -eğer baş taksimi yapılmışsa-ilk öncedir. Peşrev, umumiyetle 4 hâne, nadiren 3, 5 çok nadiren 2 hâne olur. Her hâne "mülâzime" denilen kısımla son bulur ve bu kısım aynı nağmelerden yapılmıştır ve değişmez. [aslı : "pîş-rev" dır] . 2) güreşten önce pehlivanların ellerini birbirine ve dizlerine çarparak ve biraz sıçrıyarak yaptıkları oyun. 3) tar. binyüzcüler, yanî yalnız binyüz gezlik menzil atışlarına katılan kemankeşlerin kullandığı bir çeşit ok.

peşşe

(f. i.) : sivrisinek, (bkz . peşe).

peşşe-gir

"sinek avlıyan" : işsiz güçsüz [kimse]

peşşe-bend

(f. b. i.) : cibinlik, (bkz. : peşe-hâne).

peştahta

(f. b. i.) : pîş-tahta).

peştemâl

(f. b. i.) : [aslı : "püşt-mâi" dir] . (bkz. : püşt-mâl).