Pes

(f. i.) : 1) ard, arka, geri. Pîs ü pes : arka ve ön. 2) zf. öyle ise; imdi. pes-i dîvâr : duvarın arkası. pes-i perde : perde arkası, pes ü pîş : arka ve ön.

pesâdet

(f. b. i.) : veresiye alış veriş, (bkz. : nesîe).

pesâvend

(f. i.) : kafiye, (bkz : redîf).

pesend (-)

(f. s.) : "beğenen, beğenmiş" mânâsiyle "birleşik kelimeler yapar. Avâm-pesend : herkes tarafından beğenilen. Hod-pesend : kendini beğenmiş, kendini beğenen. Müşkil-pesend : güc beğenir. gibi.

pesend

(f. i.) : beğenme, seçme. 2) bir çeşit iğne işi. 3) g. s. esmerleşmiş altın, mat altın. 4) g. s. mushaflarla yazmaların ilk sahifala-riyle sûre veya bahis başlarında boya ile perdah olunarak altınla karışık yapılmış olan şekiller.

pesend-âne

(f. zf.) : beğenecek yolda.

pesende

(f. s.) : (bkz. : pesendîde).

pesendîde

(f. s.) : 1) beğenilmiş, seçilmiş, (bkz. : mergub, müntehab). Nâ-pesendî-de : beğenilmemiş, (bkz. : gayrı makbul). 2) i. müz. Türk müziğinin bir mürekkep makamıdır. III. Selim tarafından terkîbedilmiştir. Aşağı yukarı bir buçuk asırlıktır.

pesîn

(f. s.) : sonraki, en son. Sadâ-yi pesîn : en son seda.

pes-mânde

(f. b. s.) : 1) geri kalmış, geride bulunan. 2) artık, artmış, (bkz. : bakıyye).

pes-mânde-hor

(f. b. s.) : artık yiyen.

pes-perde

(f. b. s.) : perde arkası, gizli fişi-

pes-rev

(f. b. s.) : "arkadan gelen" : uşak.

pest

(f. s.) : 1) alçak, aşağı. 2) hafif sesle söylenen.

pest-baht

(f. b. s.) : bahtsız, kısmetsiz.

pestenkirânî

(f. s.) : saçmasapan söz.

pest-fıtret

(f. a. b. s.) : yaradılışı alçak, (bkz. : pest-tînet).

pestî

(f. i.) : alçaklık, adîlik.

pest-pâye

(f. b. s. c. : pest-pâye-gân) : pespaye, payesi, derecesi aşağı, bayağı olan.

pest-pâyegân

(f. b. s. pest-pâye2' nin c.) : pespayeler, payesi, derecesi aşağı, bayağı olanlar, (bkz. : evbâşân, hazele).

pest-perde

(f. zf.) : alçak, hafif sesle.

pest-sadâ

(f. b. i.) : hafif ses.

pest-tînet

(f. a. b. s.) : yaradılışı alçak, adî. (bkz. : pest-fıtret).

pest-zinde

(f. b. i.) : arta kalma, fr. surviance.