pâs

(f. i.) : 1) gecenin sekizde biri. 2) bekleme, gözetleme. 3) gam, keder, gönül üzüntüsü, iç sıkıntısı.

pâ-sâr

(f. i.) : tepme, tekme, (bkz : pâs-dâr).

pâs-bân

(f. b. i.) : gece bekçisi, (bkz. : pâs-dâr, haris).

pâs-bânı felek, 1 târüm

astr. Zuhal (Satürn) gezeğeni.

pâsbânî

(f. i.) : bekçilik, (bkz : hırâset). 2) müz. Türk müziğinin eski ve numunesi zamanımıza kalmamış mürekkep makamla-rındandır.

pâsdâr

(f. i.) : gece bekçisi, (bkz : pâs-bân, pâs-vân).

pâs-dârî

(f. b. i.) : bekçilik, gözcülük, (bkz. : hırâset).

pâ-sebiik

(f. b. s.) : ayağına hafif, işine sarılmış.

pâsek

(f. i.) : esneme, esneyiş, (bkz. : hamyâze).

pâ-seng

(f. b. i.) : (bkz : pâr-seng).

pâ-sitâde

(f. b. s.) : ayakta duran, (bkz. : kaim).

pâs-pâr

(f. b. i.) : tekme, (bkz. : pâ-sâr).

pâsuh

(f. i.) : cevap, karşılık.

pâsuh-güzâr

(f. b. s.) : cevap veren, (bkz. : mücîb).

pâsuh-şinev

(f. b. s.) : cevâbı din-I iyen.

pâ-süvâr

(f. b. i.) : yaya, piyade.

pâsvân

(f. i.) : gece bekçisi, (bkz. : pâs-bân, pâs-dâr).

pâş (-)

(f. s.) : "serpen, saçan, dağıtan" mânâlariyle "birleşik kelimeler yapar : Esk-pâs : gözyaşı saçan. Hûn-pâş : kan serpen. Ziya-pâş : ışık saçan.

paşa

(t. i.) : general, [kelime Türkçe olmakla beraber yabancı kelimelerle birlikte ve ter-kîp hâlinde kullanılır olmuştur]

pâşâ-yi-bî-karîne

eşi olmıyan paşa.

pâşân

(f. s.) : saçıcı, saçan, (bkz. : pâçân).

paşa-vât

(o. i. paşa'nın c.) : paşalar, [yapma kelimelerdendir]

pâşende

(f. s.) : saçıcı, saçan.

pâşeng, pâşenge

(f. i.) : kurumuş üzüm hevengi.

paşîb

(f. i.) : merdiven, basamak, {bkz : paye3}.

pâşîde

(a. s.) : saçılmış, serpilmiş, dağılmış.

pâşni

(f. i.) : ökçe, topuk, (bkz : akab1).

pâsne

(f. i.) : (bkz. : pâşinâ).

pâşnîn

(f. i.) : tahta ve ağaç parçaları.

pâş pâş

(f. s.) : 1) dağınık. 2) zf. parça parça, ufak ufak.