pâlâ

(f. i.) : 1) yedek at. 2) süzgeç. 3) s. asılı, asılmış.

pâlâd, pâlâde

(f. i.) : yedek at.

pilide

(f. s.) : ayıp ariyan, kötü söyliyen. (bkz. : ayb-cû).

pâlâheng

(f. i.) : 1) dizgin, yular, 2) bir çeşit büyük kement.

pâlân

(f. i.) : palan, semer; eğer.

pâlân-dûz

(f. b. i.) : palancı, semer dikici, semerci.

pâlân-dûzî

(f. b. i.) : palancılık, kaba saraçlık.

pâlânî

(f. i.) : semerci.

pâlâr

(f. i.) : çatı direği,

pâlâs

(f. i.) : (bkz : pelâs).

pâlâs-pâre

(f. b. s.) : (bkz : 

pâlâs-pûş

(f. b. s.) : (bkz : pe-lâs-pûş).

palâvân, pâlâven

(f. i.) : süzgeç, helvacı süzgeci.

pâlây

(f. i.) : 1) yedek at. 2) süzgeç, (bkz. : pâlâ 1, 2).

pâldüm

(f. i.) : paldum, hayvanın, semerinin ileri kaymaması için arka ayaklarının kaba etleri üzerinden geçirilen kayış.

pâleheng

(f. i.) : (bkz : pâlâheng).

pâleng

(f. i.) : 1) postal. 2) çarık. pâleng-i fersude : eski çarık.

pâlheng

(f. i.) : (bkz. : pâlâheng).

pâlî

(hintçe - f. i.) : leng. Budda dinindeki mukaddes kitapların yazılmış olduğu orta Hindu dili.

pâlîde

(f. s.) : 1) süzülmüş, durulmuş. 2) büyümüş, ziyâde olmuş, ["pâlîden" mastarından]

pâlikâne

(f. i.) : enik kapı, büyük han kapılarının ortasındaki küçük kapj.

pâlû

(f. i.) : fizy. siğil.

pâlûde

(f. s.) : 1) saf hâle getirilmiş, süzülmüş. 2) i. pâiûze, pelte.

pâlûş

(f. s.) : karışık, (bkz. : mağşuş).

pâlvâne

(f. i.) : dağ kırlangıcı, lât. cypselus alpinus. (bkz. : pâlvâye).

pâlvâye

(f. i.) : dağ kırlangıcı, Ut. cypselus alpinus. (bkz. : palvâne).