pâk

(f. s.) : 1) temiz, arık, pâk. (bkz. : tâbir). Âb-ı pâk : temiz su. 2) saf, hâlis; hîlesiz. 3) kutsal, mübarek.

pâkân

(f. s. pâk'ın c.) : 1) temizler, arıklar. 2) mec. velîler, ermişler, evliya.

pâkâr

(f. i.) : tahsildar.

pâlcârî

(f. i.) : tahsildarlık, (bkz : câbî).

pâk-biz

(f. b. s. c. : pâk-bâzân) : "temiz oynayıcı, oynıyan" : mec. sadakatli âşık.

pâk-bâzân

(f. b. s. pâk-bâz'ın c.) : "temiz oynayıcılar" : mec. sadakatli âşıklar.

pâk-bâzâne

(f. zf.) : pâk-bâz olana vakısır surette.

pâk-bâzî

(f. b. i.) : "temiz oynayıcılık" : sâdık âşıklık.

pâk-dâmân

(f. b. s.) : (bkz : pâk-dâmen).

pâk-dâmânî

(f. b. i.) : (bkz. : pâk-dâmenî).

pâk-dâmen

(f. b. s.) : "eteği temiz" : namuslu, (bkz. : afîf).

pâk-dâmenî

(f. b. i.) : "eteği temizlik" : namusluluk.

pâkend

(f. i.) : 1) yakut. 2) şarap, (bkz. : bade, sahbâ, mey).

Pâkî

(f. i.) : 1) ustura. 2) temizlik, arılık.

pâkîze

(f. b. s.) : 1) temiz, lekesiz. 2) hâlis, saf. 3) i. kadın adı.

pâk-meşreb

(f. a. b. s.) : yaradılışı, gidişatı temiz, iyi olan.

pâ-kûb

(f. b. i.) : çengi, (bkz : pây-kûb).

pâk-zâd

(f. b. s.) : temiz asıllı.