pâ-bend

(f. b. i.) : 1) ayak bağı, payvant. 2) köstek. 3) manî, engel, (bkz. : pây-bend, ıkal).

pâ-ber-câ

(f. b. s.) : ayağı yerde; yerinde duran, (bkz. : dâim, kaim, sabit).

pâ-ber-câ-yi hareket

hareket etmek üzere bulunan, (bkz. : âmâde, müheyya).

pâ-be-rikâb

(f. b. s.) : ayağı üzengide, hareket etmek üzere bulunan, (bkz. : azim, pâ-be-rikâb, pâ-der-rikâb).

pâ-ber-rikâb

(f. b. s.) : ayağı üzengide, hareket etmek üzere bulunan, (bkz. : azim, pâ-be-rikâb, pâ-der-rikâb).

pâ-beste

(f. b. s.) : ayağı bağlı, hareketsiz, (bkz. : pây-beste).

pâ-bûs

(f. b. s.) : 1) ayak öpen, ayak öpücü. 2) ayak öpme töreni.

pâ-bûsî

(f. b. i.) : ayak öpme (klik).

pâ-bürehne

(f. b. s.) : yalın ayak.