nez'

(a. i.) : bozma; halkı birbirine düşürme, (bkz. : ifsâd).

nez'

(a. i.) : 1) bir şeyi yerinden koparma, sökme. 2) kaldırma, yok etme. 3) can çekişme. Hâlet-i nez' : can çekişme, (bkz. : hâl-i intizâr).

nezâfet

(a. i.) : temizlik, paklık. En-nezâfetü nin-e!-îmân : temizlik îmândan gelir.

nezâhet

(a. i.) : 1) temizlik, paklık. 2) incelik, (bkz. : rikkat), 3) kadın adı.

nezâket

(o. i.) : 1) naziklik. 2) zariflik, incelik. 3) terbiye, (bkz. : edeb). 4) ehemmiyet, [yapma kelimelerdendri]

nezâre

(a. i.) : bakma, seyir.

nezâret

(a. i.) : tazelik, parlaklık, (bkz. : letafet, nedâret, taravet).

nezâret

(a. i. nazar'dan) : 1) bakma, akış, etrafı görme, seyir, (bkz. : manzara). 2) gözetme, gözden geçirme. 3) idare; reislik. 4) nazırlık, vekillik.

nezd

(f. zf.) : 1) yan, kat. (bkz. : ind). 2) göre, nazarında, fikrihce.

nezdîk

(f. s.) : yakın, (bkz : karîb).

nezevân

(a. i.) : sıçrama, atlama.

nezf

(a. i.) : 1) kuyunun suyunu tamamen boşaltma.

nezf-i çâh

kuyuyu boşaltma. 2) hek. kan gitme, kanama, fr. hemorragîe.

nezf-i rahm

hek. kadınların aybaşı hallerinde fazla hayiz görmeleri.

nezf-ül-enf

hek. burun kanaması.

nezfî

(a. s.) : kanamakla ilgili.

nezif

(a. s.) : fazla kan kaybından bitkin hâle gelen [kimse] . (a. s.) : 1) temiz, pâk. 2) i.

nezîh

erkek adı.

nezihe

(a. s.) : 1) [nezîh'in müen.] temiz, pâk. 2) i. kadın adı.

nezîl

(a. i.) : misafir, konuk.

nezîr

(a. i. nezr'den. c. : nüzerâ, nü-zür) : 1) birini, doğru yola sokmak için gözdağı vererek korkutma. 2) Hz. Muhammed (Aleyhisselâm)'in adların-dandır.

nezîre

(a. i.) : nezredilen şey, adak.

nezle

(a. i.) : hek. nezle, burun akması.

nezle-i müzmine

hek. yerleşmiş, kronik nezle.

nezle-i sadriyye

hek. göğüse inen nezle, göğüs nezlesi.

nezle-i süfliyye

hek. belsoğukluğu.

nezlî

(a. s.) : hek. nezleye âit, nezle ile ilgili.

nezr

(a. i. c. : nüzûr) : adak, adama.

nezzâm

(a. s. nizâm'dan) : nizam veren, tertipliyen, düzenliyen.

nezzâre

(a. i.) : 1) seyirci. 2) bir şeye bakma, (bkz. : nezâret).