nev

(f. s.) : 1) yeni. 2) yeni, son zamanlarda çıkmış. 3) taze, körpe. Tarz-ı nev : yeni tarz.

nev'

(a. i. c. : enva') : 1) çeşit, türlü. 2) cins. 3) sınıf. Benî-nev' : kendi nevinden, sınıfından, (bkz. : hem-cins).

nev'-i beser

insan soyu, insanlar. nev-i teşhir : teşhir çeşidi, teşhir tarzı.

nevl[y]

(f. i.) : 1) ses, sadâ, makam, ahenk, nâme. Mürg-i hoş-nevâ : güzel sesli kuş.

nevâ-yi bülbül

bülbül nağmesi. 2) refah. 3) levazım, kuvvet, zenginlik. 4) nasîp, behre : Bî-nevâ : behresiz, mahrum. 5) müz. Türk müziğinin 7 numaralı basit makamı olup en eski makamlardan biridir. Uşşak dörtlüsüne rast beşlisinin ilâvesinden meydana gelmiştir. Seyri çıkıcıdır (inicisine tâhir denilir). Durak dügâh (lâ) ve güçlü-dörtlü ile beşlinin birleştikleri dördüncü derece olan-nevâ (re) dir. Donanımına si koma bemolü ve fa bakıyye diyezi konulur (ilk arıza uşşak dörtlüsü, ikincisi rast beşlisi için). Orta sekizlideki sesleri pestden tîze doğru olmak üzere şöyledir : dügâh, segah, çargâh, neva, hüseynî, eviç, gerdaniye ve muhayyer.

nevâ-yi Husrevânî

meşhur Bârbed'in Husrev-I Pervîz'in meclisinde okuduğu bir şarkı.

nevâ-yi sünbüle

müz. Türk müziğinin eski mürekkep makamlarından olup bir numunesi kalmamıştır.

nevâ-yi uşşak

müz. Türk müziğinin eski bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış bir numunesi yoktur.

nevâfis

(a. i. nefsâ'nın c.) : loğusalar.

nevâger

(f. i.) : hanende, okuyucu.

nevâ-gerdâniyye

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış bir numunesi yoktur. müz. Türk

nevâ-geveşt

(f. fc. i.) : müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış bir numunesi yoktur.

nevâ-aşîrân

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış bir numunesi yoktur.

nev-âbâd

(f. b. s.) : yeni şenelmiş.

nev-âbâd kasrı

IV. Murad tarafından Kandillide 1042 (1632-33) de yaptırılan kasır.

Nevâbız

damarları. (a. i. : nâbıza'nın c.) : nabız

nevâbig

(a. s.) : nâbiga'nın c.) : 1) ulu, şerefli kimseler. 2) sonradan şâir olanlar.

nevâbit

(a. s. nâbite'nin c.) : verden bitenler, yerden çıkıp büyüyenler.

nevâciz

(a. i. nâciz'in c.) : azı dişlerinin sonundaki altlı üstlü bulunan dişler.

nevâd

(f. i.) : 1) mahzen. 2) zarar ziyan, (bkz. : hasar). 3) dil. (bkz. : zeban).

nevâde

(a. i.) : torun, (bkz. : hafîd).

nevâdıc

(a. s. nâdıc'ın c.) : (bkz : nevâzıc).

nevâdî

(a. i. nâdî'nin c.) : meclisler, toplantılar.

nevâdî-i üdebâ

ediplerin toplantıları.

nevâdir

(a. s. nâdire'nin c.) : nâdir olan, az bulunan şeyler, (bkz. : nâdirât).

nevâfic

(a. i. nâfic'in c.) : (bkz. nâfic).

nevâfil

(a. i. nâfile'nin c.) : farz ve vâcib'den mâda yapılan ibâdetler.

nevâhî

(a. i. nâhiye'nin c.) : 1) yanlar, taraflar. 2) nahiyeler, bucaklar.

nevâhî-i kaza

bir kaza'ya bağlı olan nahiyeler.

nevâhî-i muhterika

jeol. eski devirlerde sönmüş yanardağların etrafında volkan eserleri görülen yerler.

nevâhî

(a. i. nehy'in c.) : yasak şeyler.

nevâhid

(a. s. nâhid'in c.) : turunç memeli kızlar. 

nevâhik

(a. i. nâhika'nın c.) : dudaklı hayvanların göz pınarları fiz. okşama. 2) sar

nevâht

(f. s.) : 1) okşanmış. 2) saz çalma.

nevâhte

çalmış.

nevâhten

(f. m.) : çalgı çaldırmak.

nevâî

(f. s.) : 1) makam, ahenk ve nasip ile ilgili. 2) h. i. Ali Şîr'in lâkabı.

Nevâî (Ali Şîr-)

ilk Çağatay lehçesini kullanan büyük Türk şâiridir. Herat'da doğmuştur; çocukluğunda Hüseyin Baykara ile süt kardeş olmuş ve aynı mektepte okumuştur. Baykara, Herat hükümdarı olunca eski mektep arkadaşı ve süt kardeşi Nevâî'yi yanına almış evvelâ mühürdarlığına, sonra da nedîmliğine tâyin etmitşir. Sultandan sonra devletin en yüksek resmî şahsiyeti olarak yaşamış ve altmış yaşında iken Herat'da ölmüştür. Başlıca eserleri şunlardır : Muhâkemet-ül-lûgateyn, Ferhâd ve Şîrîn, Mecnûn ve Leylî, Münşeât-ı Türkî, Mecâlis-ün-nefâis. (d. : 1441 -ö. : 1501).

nevâib

(a. i. nâibe'nin c.) : musibetler, kazalar, belâlar, (bkz. : mesâib, nâibât).

nevâib-i eyyam

günlerin musibetleri.

nevâir

(a. i. nâire'nin c.) : âteşler, alevler.

nevâir

(a. i. nâûre'nin c.) : bostan dolapları.

nevâkıl

(a. i. nâkıle'nin c.) : (bkz. : nâkil).

nevâkıs

(a. i. nakîsa'nın c.) : noksanlar, eksikler. İkmâl-i nevâkıs : eksiklikleri tamamlama.

nevâkis

(a. s. nâkis'in c.) : başlarını dâima önüne eğen adamlar.

nevâkîs

(a. i. nâkus'un c.) : ibâdet zamanlarında kilisede çalınan çanlar. Tanîn-i nevâkîs : çan sesleri.

nevâ-kürdî

(f. a. b. i.) : müz. III. Selim tarafından terkîbedilmiş mürekkep makamlardan biridir, (şu halde 1, 5 asırlık veya birkaç sene daha eskidir). Neva makamına kürdî dörtlüsü ilâvesinden meydana gelmiştir. Kürdî dörtlüsü ile -nevâ'nın da, durak perdesi olan- dügâh "lâ" da kalır. Güçlüler, birinci derecede de nevâ'nın güçlüsü olan neva, "re" ve ikinci derecede çargâh "do" dur. Neva gibi "si" küçük mücenneb bemolü kullanılır.

nevâl

(a. i.) : 1) talih, kısmet. 2) bahşiş, bağış. Deryâ-nevâl : bağışı deniz gibi çok olan.

nevale

(a. i.) : 1) vergi, bağış, (bkz : nevâl2. . 2) nasib, talih, kısmet, (bkz. : nevâl1. . 3) yiyecek, içecek; bir tek porsiyon.

nevâle-çîn

(a. f. b. s.) : kısmetini alan, yiyecek toplıyan.

nevâ-mâye

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış bir örneği yoktur.

nev-âmed, nev-âmede

(f. b. s.) : yeni gelmiş, yeni yetme.

nevâmîs

(a. i. nâmus'un c.) : kanunlar, şerîatler.

nevâmîs-i İlâhiyye

İlâhî kanunlar.

nevâmîs-i labîat

tebîat kanunları.

nevâmîs-i tabîiyye

tabîî kanunlar.

nev-âmûı

(f. b. s.) : yeni alışan, acemi.

nev'an

(a. zf.) : 1) nevi, çeşit bakımından, cinsçe. 2) biraz.

nev-â-nev

(f. zf.) : yeni yeni.

nevâ-nevrûz

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış bir eseri yoktur.

nev'an-mâ

(a. zf.) : bir türlü, bir suretle, bir dereceye kadar, bir bakıma göre.

nevâ-pûselik

(f. b. i.) : müı. Türk müziğinde bir mürekkep makam. III. Selim tarafından terkîbedilmiş olan mürekkep makamlardan biridir. (1, 5 asırlık veya bir kaç sene daha eskidir). Neva makamına pûselik beşlisi veya tam dizisi ilâvesinden meydana gelmiştir : Pûselik ile dügâh "lâ" perdesinde kalır : Güçlüler birinci derecede nevâ'nın güçlüsü neva "re", ikinci derecede de pûselik'in güçlüsü hüseynî (mi) perdeleridir : Donanımına neva gibi si koma bemolü ile "fa" bakıyye diyezi konulur. Pûselik için nota içinde "si" bekar "fa" bekar, yedende de "sol" bakjyye diyezi kullanılır. Bu makamın yerine ikinci şekli olan tâhir-pûselik çok kullanıl

nev-arûs

(f. a. b. s. c. : nev-arû-sân) : yeni gelin.

nev-arûsân

(f. a. b. s. : nev-arûs'-un c.) : yeni gelinler.

nevâ-sâz

(f. b. s.) : çalgıcı, okuyucu, (bkz. : hanende, mugannî).

neva selmek

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza bir numunesi kalmamıştır.

nevâsıb

(a. i. nâsıb'dan) : a. gr. dâhil oldukları isim veyâ(fiili mansup kılan harfler.

nevâsî

(a. i. nâsiye'nin c.) : 1) alınlar. 2) ilerigelenler, ulular.

nevâsîr

(a. i. nâsûr'un c.) : basur delikleri, fr. fistules.

nevâ-şehnâz

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza bir numunesi kalmamıştır.

nevat

(a. i. c. : nevey, neveyât) : 1) hurma çekirdeği. 2) çekirdek. 3) s. çekirdek şeklinde va hâlinde olan [şey] . 4) bot. besler çekirdek.

nevâtıh

(a. i. nâtıh'ın c.) : (bkz. : natırı).

nevâtî

(a. i. nâtî'nin c.) : gemiciler.

nevâtîr

(a. i. nâtûr'un c.) : 1) natırlar, hamam hizmetlileri. 2) bostan bekçileri.

nev-âyende

(f. b. s. c.) : nev-âyende

nev-âyendegân

(a. b. s. nev-âyen-de'nin c.) : yeni gelmiş olanlar.

nev-âyîn

(f. b. s.) : 1) yeni üslûp 2) yeni üslûp çıkaran.

nevâz

(f. s.) : "okşıyan, okşayıcı"mânâlariyle kelimelere eklenir, [nevâhten mastarından] , Dil-nevâz : gönül okşıyan. Ruh-nevâz : okşayıcılık. . gibi

nevâzende

(f. s.) : okşıyan, okşayıcı.

nevâzıc

(a. s. nâzıc'ın c.) : kıvama gelmişler, olgunlaşmışlar.

nevâzî

(f. i.) : nevaz "okşama" ile yapılan kelimeleri isimleştirir : Bende-nevâz! : ben-. deye, kölyee iltifat edicilik. Dil-nevâzî : gönül okşayıcılık, gibi.

nevazil

(a. i. nâzile'nin ve nezle'nin c.) : 1) hâdiseler. 2) belâlar. 3) nezleler.

Nevâziş

alma, iltifat. (f. i.) : okşama, gönül

nevâziş-gâr

(f. b. s.) : okşıyan, gönül alan, iltifat eden.

nevâıiş-gârâne

(f. zf.) : okşıyarak, gönül alarak, iltifat ederek.

nevâzis-ger

(f. b. s.) : (bkz. : nevâziş-gâr).

nev-bâde

(f. b. i.) : taze şarap.

nev-bahâr

(f. b. i.) : 1) İlkbahar, (bkz. : rebî, evvel bahar).

nev-bahâr-ı ömr

ömrün ilkbaharı.

nev-bahâr-ı vuslat

kavuşma bahan. 2) müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olp zamanımıza bir numunesi kalmamıştır.

nev-bahârî

(f. b. s.) : ilkbaharla ilgili.

nev-bâre

(f. b. s. ve i.) : (bkz : nev-bâve).

nev-bâve

(f. b. s. ve i.) : 1) turfanda yemiş. 2) yeni yeşillik. 3) hediye.

nevfa»nev

(f. zf.) : yeniden yeniye, tazeden tazeye.

nevber

(f. i.) : 1) turfanda çıkan meyve ve çiçek. 2) memeleri yeni gelişen kız.

nevbet

(f. i.) : resmî yerlerde muayyen vakitlerde çalıan davul, dümbelek gibi şeyler, bando mızıka, (bkz. : gülbâng).

nevbet

(a. i. c. : nüveb) : 1) sıra; şıra ile görülen iş.

nevbet-i mürettep

müz. birbiriyle ilgist olan dört parçadan olma güfteli bir müzik.

nevbet-i sultanî

[eskiden] muayyen vakitlerde sarayla muhtelif yerlerde mızıka çalınması,

nevbet-i telebbüs

giyilme sırası. 2) hastalık ateşi. 3) hek. vakit vakit ortaya çıkan aynı cinsten fizyolojik bozuklukların hepsi. 4) karakol, nokta hizmeti.

nevbel-hânev

(a. f. b. i.) : nöbet çalan mûsikî takımının yeri. (bkz. : mehter-hâne).

nevbet-zen

(a. f. b. s.) : nöbet çalan, muayyen vaktin geldiğini bildiren.

nevbetî

(f. i.) : mehter başı [bando zâbiti]

nev-bünyân

(f. b. s.) : yeni yapılmış, yeni yapılı.

nev-bürîde

(f. b. s.) : yeni kesilmiş, yeni koparılmış.

nev-câh

(f. b. i.) : bir makama veya me'rriûriyete yeni geçmiş olan.

nevcet

(i.) : 1) eratın yatak bandıralarımbağladıkları ince ip. 2) (a. i. c. : neve) : fırtına.

nev-civân

(f. b. s.) : taze, genç delikanlı, [aslı : "nev-cüvân" dır

nev-civânî

(f. b. i.) : tazelik, gençlik, delikanlılık, [aslı : "nev-cüvânî" dir]

nev-devlet

(f. a. b. s. c. : nev-dev-letân) : yeni görmüş, sonradan görmüş, sonradan görme, büyüklüğü sindirememiş.

nev-devletân

(f. a. b. s : nev-devlet'in c.) : sonradan görmeler, büyüklüğü sindirememiş olanlar.

neve

(f. i.) : torun, (bkz. : hafîd).

neved

(f. s.) : doksan : 90. (bkz : tis'în, tis'ûn).

nev-edâ

(f. a. b. i.) : 1) yeni tarz, yeni edâ. 2) müz. notacı Hacı Emin Ef. tarafından tahmînen altmış sene evvel terkîbedilmiş bir mürekkep makam olup Emin Ef. tarafından bir peşrev ile saz semaîsi vs "sâz-ı ahım dinleyin." güfteli bir şarkı bestelenmiş, başka bir bestekâr tarafından kullanılmıştır.

nev-eser

(f. a. b. i.) : müz. Dede Ef. tarafından tahmfnen 1, 5 asır önce veya biraz daha sonra terkîbedilmiş bir mürekkep makamdır. Dizisi bir sekizli içinde ifâde edilebilen basit görünüşlü bir terkîbolan nev-eser, nikriz beşlisine hicaz dörtlüsünün ilâvesinden mürekkeptir. Durağı rast (sol) ve güçlüsü -beşlinin dörtlü ile birleştiği beşinci derece olan- neva (re) dir. Dizisi inici -çıkıcı olarak seyreder. Donanımına "si" ve "mi" bakiyye bemolleri ile "fa" ve "do" bakiyye diyezleri konur. "Si" bemol ile "do" diyez nikriz beşlisi, "mi" bemol ile "fa" diyez de hicaz dörtlüsü içindir (aynı donanım şedaraban makamında da görülür ve esas

nevey, neveyât

çekirdekler.

nevfel

(a. i.) : 1) deniz, (bkz : derya, bahr). 2) Leylâ ile Mecnun masalındaki Mecnûn'un adı. c.) : sonradan görmeler, büyüklüğü sindirememiş olanlar.

nevend, nevende

(f. i.) : 1) hızlı giden at. 2) postacı, atlı postacı.

Neverd

(f. s.) : "dönen, dolaşan. gezen" mânâlariyle kelimelere katılır. Reh-neverd : yolda gezen, dolaşan.

nevesân

(a. i.) : hareket etme, kımıldama, (bkz. : nevs).

nev-güşâde

(f. b. s.) : yeni açılmış.

nevh

(a. i. nâiha'nın c.) : ağıt yakan, ağıt ağlıyan kadınlar, (bkz : envâh).

nevh

(a. i.) : 1) ölüye avaz avaz ağlama. 2) güvercinin nağme ile ötmesi.

nevha

(a. i. c. : nevhât) : ölüye sesle ağlama.

nevha-gâh

(a. f. b. i.) : ölüye alanacak yer.

nevha-geh

(a. f. b. i.) : (bkz. : nevha-gâh).

nevha-ger

(a. f. b. s. c. : nevha-gerân) : ölü ağlayıcısı. (a. f. b. i.) : ölü

nevha-gerî

ağlayıcılığı.

nev-hâst

(f. b. s.) : genç, taze hayvan.

nevhât

(a. i. nevha'nın c.) : ölüye yüksek sesle ağlamalar.

nev-hat

(f. a. b. s.) : sakal başı yeni çıkmıya başlamış [genç]

nev-heves

(f. b. s. c. : nev-heve-sân) : 1) bir işe yeni ve büyük bir hevesle başlıyan. 2) çabuk hevesi geçen, maymun iştahlı.

nev-hevesân

(f. b. s. nev-heves'in c.) : 1) bir işe yeni ve büyük bir hevesle başlıyanlar. 2) çabuk hevesi geçenler, maymun iştahlılar.

nev-hiz

(f. b. s.) : 1) yeni yetişmiş, yeni çıkmış. 2) genç, taze. Nihâl-i nev-hîz : genç, taze fidan.

nevî

(f. i.) : yenilik.

nev'î

(a. s. nev'den) : nevi ile, çeşitle, cinsle, sınıfla ilgili.

Nev'î

(a. h. i.) : 1533 de Malkara'dadoğmuştur. Asıl adı Yahya'dır; medrese tahsilinden sonra müderrislik, kadılık, kazaskerlik gibi vazifelerde bulunmuş, 1599 da ölmüştür. Bir dîvânı, edebî risaleleri ve bâzı ilmî eserleri vardır.

nev-îcâd

(f. a. b. s.) : yeniden meydana getirilmiş, evvelce yok iken sonradan yapılmış.

nevîd

(f. i.) : iyi, sevinçli haber, müjde, (bkz. : beşaret).

nevin

(f. s.) : 1) yepyeni, yeni şey, yeni olma. 2) i. kadın adı.

nev-inân

(f. a. b. s.) : bineğe yeni alıştırılan at, acemi, torlak at.

nev'iyyet

(a. i.) : fels. özgüllük, türsellik, fr. specificite.

nevk

(f. i.) : sivri uc. nevk-i kalem : kalemin sivri ucu.

nevk-i müjgân

kirpiklerin ucu. F. 63

nev-kâr

(f. b. s.) : yeni işe başlamış,

nevi

(a. i.) : 1) bahşiş, (bkz. : atiyye). 2) navlun, gemi kirası; yolcuların verdiği vapur parası.

nevm

(a. i.) : 1) uyku. (bkz. : hâb, nüâs, sine). 2) rüya. En-nevm uhuvv-ül-mevt : uyku ölümün kardeşidir. Bevn-en-nevm-ve-l-yakaza : uyku ile uyanıklık arası.

nevm-i müstecleb

fels. fr. provoque (som-nambulisme).

nevm-i sınaî

psik. hipnoz, sözle, bakışla telkin yapılarak meydana getirilen bir çeşit uyku, fr. hypnose.

nevmî, nevmiyye

(a. s.) : uykuya mensup, uyku ile ilgili.

nevmîd

(f. s. : nâ-ümîd-'den) : ümitsiz, ümidi kırık, (bkz. : kanût, me'yûs).

nevmîd-âne

(f. zf.) : ümitsizcesine, ümitsizlikle, (bkz. : me'yûsâneı).

nevmîdî

ümitsizlik, (bkz. : kunût)

nev-nihâl

(f. b. s.) : taze fidan, ağacın taze sürgünü.

nev-niyâz

(f. b. s.) : 1) işe yenjbaşlıyan, yeni meşk alan [çocuk] . 2) tas. müptedî sâlik hakkında kullanılır, Mevlevî tâbirlerindendir. [bunlar bin bir günden ibaret olan çile müddetini matbahta (mütvakta) doldururlardı]

nev-peydi

(f. b. s.) : yeni çıkma.

nevr

(a. i. c. : envâr) : 1) parlaklık. 2) ağaç çiçeği.

nev-râh

(f. b. i.) : 1) yeni yolcu, ilk olarak yolculuğa çıkan. 2) yeni yol.

nevred

(f. s.) : "gezen, dolaşan, yolalan" mnââlarında "birleşik sıfat yapar. Reh-nev-red : yol alan. Sahrâ-nevfed : sahralarda gezen, göçebe.

nevregân

(f. i.) : mukavva ve deri oymakta kullanılan bir mücellit âleti.

nev-res

(f. b. s.) : 1) yeni yetişen, yeni biten. 2) i. kadın, bazen erkek adı. (f. b. s.) : yeni yetişme,

nev-resîd

yeni yetişmiş.

nev-resîde

(f. b. s. c. : nevresîde-gân) : yeni yetişmiş, yeni olgunlaşmıya başlamış, genç, taze.

nevresîde-gân

(f. b. s. nev-resîde'nln c.) : yeni yetişmişler, yeni olgunlaşmıya başlamış olanlar, gençler, tazeler.

nev-resm

(f. a. b. i.) : 1) [yeniçıkma] yakası büyük, kolsuz, harmani gibi, kırmalı bir çeşit kaput. 2) yeni moda.

nev-resta

(f. b. s. c. : nev-reste-gâ'n) : yeni bitmiş, yeni yetişmiş, yeni meydana gelmiş.

nev-restegân

(f. b. s. nevreste'nin c.) : yeni bitmişler, yeni yetişmişler, yeni meydana gelmiş olanlar.

nev-restegân-ı maârif

bilgide yeni yetişenler.

nev-rûr

(f. b. i.) : 1) yeni gün. 2) Güneş'in koç. burcuna girdiği gün olup rffmf martın dokuzuna rastlar, ilkbahar başlangıcı ve Celâl} takvimine göre yılbaşıdır. 3) müz. Türk müziğinin en eski mürekkep makamlarından biridir. Urmiyeli Safiyüddîn'in kitabına yazmış olduğu arapça güfteli bir remel beste bu makama misaldir. Son zamanlarda İ. Hakkı Bey, bu makamdan darbeyn ve hafif besteler ile aksak ve yürük semaîler, 2 de şarkı bestelemiştir.

nevrûz-i Acem

müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup numunesi kal-. mamıştır.

nevrûz-i Arab

müz. 3-4 asırlık bir mürekkep makam olup zamanımıza kaimi; numunesi yoktur.

nevrûz-i asi

müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

nevrûz-i beyâtî

müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış bir numunesi yoktur.

nevrûz-i büzürg

müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkeo makamı olup zamanımıza kalmış bir numunesi yoktur.

nevrûz-ı hârâ

müz. Türk müziğinin en az 3-4 asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

navrûz-i hieâz

müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza bir numunesi kalmamıştır.

nevrûz-i hüseynî

müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza numunesi kalmamıştır.

nevröz-i ırak

müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza bir numunesi kalmamıştır,

nevrûz-i ısfahan

müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza numunesi kalmamıştır.

nevrûz-i rûmî

müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

nevrûz-i sultanî

1) Sultan Celâlücfdîn Melîk-şâh'ın takvimindeki nevruz; 2) müz. Türk müziğinin eski bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

nevrûz-i uşşak

müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup numunesi kalmamıştır.

nevrûziyye

(f. t. i.) : nevruz günüiçin hazırlanan bir çeşit macun, o gün için hazırlanan kasîde. [fasâhat kaidelerine aykırıdır]

nevrûz-kûçek

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza numunesi kalmamıştır.

nevrûz-nevâ

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup numunesi zamanımıza kalmamıştır. (f. b. i.) : 

nevrûz-pûselik

müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

nevrûz-râst

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

nevrûz-rehâvî

(b. i.) : müz. Türk müziğinin en az beş-altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

nevrûz-sabâ

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin en az 5-6 asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza numunesi kalmamıştır.

nevrûz-zengûle

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza numunesi kalmamıştır.

nev-rüste

(f. b. i.) : yeni yetişme.

nevs

(a. i.) : asılı olan bir nesnenin, öteye beriye sallanması, hareket etmesi, kımıldanma, hareket etme. (bkz. : nevesân).

nev-sâle

(f. b. s.) : genç; taze; küçük.

nev-sefer

(f. a. b. s.) : yeni yolculuğa çıkan.

nev-sefer-i nûr-tal'at

parlak yüzlü yolcu.

nev-şâh

(f. b. i.) : 1) yeni dal. 2) yeni bitmiş geyik boynuzu.

nev-şüküfte

(f. fc. s.) : yeni açılmış [çiçek] . Gonce-i nev-şüküfte : yeni açılmış gonca.

nevt

(a. i. c. : envât, niyât) : asma [bir yere-] , (bkz. : ta'lîk).

nevtî

(a. i.) : gemici, (bkz. : keştî-bân,

nev-zâd

(f. b. s.) : 1) yeni doğmuş, yeni doğan. Tıfl-ı nev-zâd : yemi doğmuş çocuk. 2) i. erkek adı.

nev-zemîn

(f. b. s.) : yeni tarz, yeni çeşit.

nev-zuhûr

(f. a. b. s.) : yeni çıkma.

Nûtî

(a. zf.) : bir suretle, bir

nev-ummâ

derece.

nevvâb

(a. s.) : naiplik eden, vekillik eden.

nevvâh

(a. s. nevh'den) : 1) ağllyan, ığltk koparan. 2) ölünün arkasından ağlamak üzere para ile tutulan [adam]

nevvâhe

(a. s. nevh'den) : 1) ağlıyan, ığlık koparan [kadın, kız] . 2) ölünün arkasından ağlamak üzere para ile tutulan [kadın, kız]