nehâbîr

(a. i. nühbûr'un c.) : kum tepeleri, kum yığınları.

nehâk

(a. i.) : eşek anırtısı.

nehâr

(a. i. c. : enhür, nühûr) : gündüz, (bkz. : rûz). Leyi ü nehâr : gece - gündüz. Mu'dil-ün-nehâr : eoğr. ekvator. Nısf-ün-nehâr : coğr. , asir. meridiyen.

nehâren

(a. zf.) : gündüzün, gündüz vakti.

nehârî

(a. s.) : gündüzle ilgili, gündüzcü. 2) yatısız [mektep, talebe]

nehb

(a. i. c. : nihâb) : yağma, çapul. (bkz. : garet).

nehc

(a. i.) : 1) doğru yol. 2) yol, usûl. Ber nehc-i şer'î : şeriat yolunda olarak.

nehc-ül-ferâdîs

(cennetlerin yolu) : XIV. asırda yaşamış Çağatay şâirlerinden Mahmut bin Alî tarafından mensur olarak yazılmıştır. XIV. asrın en önemli eserlerinden sayılan bu eser o devrin nesrine âit en güzel ve zengin bir örnektir.

nehem

(a. i.) : 1) yemeğe şiddetli arzu duyma. 2) deve homurtusu.

neheng

(f. i. c. : nehengâh) : zool. timsah.

nehengân

(f. i. neheng'in c.) : zool. timsahlar.

neher

(a. i.) : 1) nehir. 2) genişlik, bolluk.

Nehhâb

yağmacı. (a. s. nehb'den) : çapulcu,

nehhâc

(a. i. nehe'den) : kılavuz, doğru yol gösterici, (bkz. : mürşid).

Nehîb

(a. s. nehb'den) : 1) yağmacr. çapulcu. (bkz : asıb, yağma-ger). 2) dehşet, korku. '

nehîk

(a. i.) : anırması, anırtı.

nehîm

(a. i.) : 1) arslan kükremesi ve fil sesi. 2) s. aç gözlü, doymaz. 3) yırtıcı.

nehk

(a. i.) : eşek anırtısı.

nehme

(a. i.) : çocukların ve hastaların yiyeceğe karşı olan olan hırsı, oburluğu.

nehmet

(a. i.) : yüksek himmet.

nehr

(a. i. enhâr, enhür, nühûr) : akarsu, çay; ırmak. Mâ-beyn-en-nehreyn "Dicle ile Fırat arasındaki yer" : Mezapotam. ya, Elcezîre. (bkz : nehreyn).

nehr-i âmm

fık. suyu umûma âit olan nehir ki, bunda şüf'a câri olmaz.

nehr-i dûr

uzak nehir.

nehr-i hâss

fık. suyu, muayyen kimselerin arazîsine taksîm olup o arazînin sonuna varınca kaybolan akar su.

nehren

(a. zf.) : nehir yoliyle, nehirden.

nehreyn

(a. i. c.) : iki nehir. Mâ-beyn-en-nehreyn (iki nehir arası) : Fırat ve Dicle arası, Mezopotamya, (bkz. : nehr).

nehrî, nehriyye

(a. s.) : nehiremensup, nehirle ilgili. İdâre-i nehriyye : nehirde işliyen vapurlar idaresi.

nehs, nehş, nehşe

(a. i.) : 1) yılan sokması. 2) öndişiyle ısırır gibi tutma.

Nehûd

(f. i.) : nohut. (bkz. : hummus).

Nehûdî

(f. s.) : nohûdî, renginde.

Nehy

(a. i.) : 1) yasak etme. 2) gr. emir sığasının (kipinin) menfîsi ("olumsuzu) : [gelmesin!, yapmasın! gibi] , Emr ö nehy : emretme ve yasak etme.

nehy an-il-münker

şeriatın yasakettiği şeyleri yaptırmama.

nehz, nehzât

(a. i.) : davranma. , kalkışma.

nehzat

(a. i.) : hareket, yola çıkma.