nedâ

(a. i.) : çiy; nem, rutubet, (bkz : şeb-nem).

nedâid

(a. i. nedîd ve nedîde'nin c.) : eşler, emsaller, akranlar.

nedâlet

(a. i.) : 1) kir, pislik. 2) çalma, aşırma.

nedamet

(a. i.) : pişmanlık, (bkz : nedâmet-kârî, nedem).

nedâmet-gâh

(a. f. b. i.) : nedamet, pişmanlık yeri.

nedâmet-kâr

(a. f. b. s.) : pişman olan.

nedâmet-kârâne

(a. f. zf.) : pişmanlıkla.

nedâmet-kârî

(a. f. b. i.) : pişmanlık, (bkz. : nedamet).

nedân (-)

(f. s.) : "bilmez, bilmiyen" mânâlariyle kelimelere eklenir.

nedâret

(a. i.) : tazelik, parlaklık, (bkz. : letafet, nezâret, taravet).

nedâvet

(a. i.) : yaşlık, nemlilik, (bkz. : rutubet).

nedb

(a. i.) : ağıt ağlama, (bkz : nüdbe).

nedbe

(a. i. c. : nedeb, nüdûb) : yara izi. [aslı : "nedebe" dir]

neddâb

(a. i.) : ölü ağlayıcısı, (bkz : nevha-ger).

neddâf

(a. i.) : hallaç.

nedeb

(a. i. nedebe'nin c.) : (bkz : nedbe).

nedebe

(a. i.) : yara yeri, kırık yeri.

nedem

(a. i.) : pişman olma, pişmanlık, (bkz. : nedamet). Yevm-i nedem : kıyamet günü, (bkz. : rûz-i kıyamet, rûz-i, restâhîz").

nedf

(a. i.) : pamuk atma, pamuk didme.

nedfî

(a. s.) : nedfolunmuş, didilmiş yün topağı.

nedîb

(a. i.) : yara eseri kalan organ.

nedibe

(a. i.) : fizy. yumurtanın en mühim, tohumu teşkîl eden kısmı.

nedid, nedîde

(a. i. c. : nedâid) : eş, emsal, akran, (bkz. : hem-tâ).

nedîf

(a. i.) : atılmış pamuk; yün.

nedim

(a. i. c. : nedmân, nüdemâ) : 1) meclis arkadaşı, sohbet arkadaşı, (bkz. : hem-bezm, hem-sohbet). 2) s. büyükleri, fıkra ve hikayeleriyle eğlendiren. 3) s. güzel hikâye anlatan, tatlı konuşan. 4) erkek adı.

Nedîm

(a. h. i.) : Osmanlı şâirleri arasında en çok değer kazananlardan biridir. Adı Ahmed'dir. Sultan İbrahim zamanında kazasker bulunan Mustafa Efendi'nin torunudur. Mahmud Paşa mahkemesinde hâkimlik etmiştir. Meşhur Damat ibrahim Paşa'nın kitapçısı ve nedîmi idi. 1730 da ölmüş ve İstanbul'da Karaca Ahmed mezarlığına gömülmüştür. Dîvânı ile Sahâif-ül-ahbâr tercümesi olan "Müneccimbaşı târihi" başlıca eserlerindendir.

nedime

(a. i.) : 1) kadın nedîm. 2) zengin veya itibarlı bir kadının arkadaşı. 3) i. kadın adı.

Nedîm-i Kadîm

(a. h. i.) : asıladı Mehmed'dir. İstanbul'da doğmuştur. Medrese tahsili gördükten sonra müderris olmuş ve 1670 yılında İstanbul'da ölmüştür. Türkçe, arapça, fars-ça şiirleri vardır. [Şâir Halil Nihad Boztepe, sonraki Nedîm'in dîvânını bastırırken bu nedîm'in şiirlerinden bir kısmını da dîvânın sonuna ilâve etmiştir]

nediyy

(a. s.) : (bkz. : nâdî).

nedmân

(a. i.) : 1) pişmâtı olma, pişmanlık, (bkz. : nedamet). 2) şarap, kadeh arkadaşı.

nedret

(a. i.) : 1) azlık; seyreklik, az bulunma. 2) erkek ve kadın adı.

nedve

(a. i.) : görüşme; konuşma. Dâr-ün-nedve : Câhiliyet- zamanında Mekke'de ka-bîle işlerini konuşmak için yapılmış olan meşhur ev.