neb'

(a. i.) : (bkz. : nebeân).

nebâgat

(a. i.) : aşikar olma, mey-dana çıkma

nebâhat

(a. i.) : 1) şan, şeref, onur. 2) şan ve şeref sahibi. 3) kadın adı.

nebâil

(a. s. nebîle'nin c.) : yüceler, yüksekler.

nebâir

(a. i. nebîre'nin c.) : torunlar. (bkz. : esbât). [yapma kelimelerdendir]

nebâlet

(a. i.) : 1) zekîlik. 2) büyüklük, ululuk. 3) cömertlik.

nebat

(f. i.) : nöbet şekeri.

nebat

(a. i. c. : nebatat) : topraktan biten, çıkan her türlü şey, bitki.

nebatat

(a. i. nebât'ın c.) : 1) nebat (*bitki) lar. 2) botanik, fr. botanique.

nebâtât-ı ibtidâiyye

bot. bir hücreli bitkiler, fr. protophytes.

nebâtâM kesîr-ül-hücerât

bot. çok hücreli bitkiler, fr. metaphytes.

nebâtât-ı müteşebbise

bot. sarmaşan, sarılın bitkiler, fr. liane.

nebâtât-ı süfliyye

bot. aşağı "bitkiler, fr. plantes infeVieures.

nebâtât-ı zât-ül-büzûr

bot. tohumlu bitkiler, fr. spermatophytes.

nebatî

(a. s.) : 1) nebata (bitkiye)mensup, nebat (bitki) ile ilgili. 2) nebat (bitki) dan yapılmış. 3) coğr. biktişel, fr. ve'ge'tal.

nebâtiyyûn

(a. i. c.) : botanik âlimleri (bilginleri).

nebbâc

(a. s.) : sesi sert olan.

nebbâh

(a. s.) : havlayın.

nebbâl

(a. i.) : okçu, ok yapan ve satan adam.

nebbâş

(a. s.) : mezar soyucu, kefen soyucu.

nebe'

(a. i. c. : enbâ) : haber, (bkz. : peygam).

nebeân

(a. i.) : pınar suyunun yerden kaynaması.

nebe'-âver

(a. f. b. s.) : haber getiren, (bkz. : peyâm-âver, peygam-âver).

neberd

(f. i.) : harp, savaş, (bkz : ceng, cidal, perhâş).

neberd-azmâ

(f. b. s.) : çok savaşlara girmiş çıkmış tecrübeli kimse.

neberde

(f. i.) : savaşçı, (bkz. : ceng-cû, cidâl-cû).

neberd-gâh

(f. b. i.) : savaş yeri.

neberd-pîşe

(f. b. s.) : savaşçı, savaşı sanat edinmiş kimse.

nebevf

(a. s.) : nebî'ye, peygambere âit, onunla ilgili. Hadîs-i nebevi : peygambere âit hadîs.

nebî

(a. i. nebe'den. c. : enbiyâ) : 1) haberci. 2) peygamber, [birinci mânâ, hemen hemen hiç kullanılmaz]

nebîh, nebîhe

şerefli, (bkz. : necîb).

nebîl, nebîle

(a. s.) : 1) yüksek meziyet ve onur sahibi. 2) akıllı, anlayışlı. 3) bilgili ve faziletli [kimse] . 4) i. [birincisi] erkek, , [ikincisi] kadın adı.

nebîr

(a. i.) : torun, [erkek] , (bkz : hafîd).

nebîre

(a. i.) : torun [kız] , (bkz : hafîde, nebîse).

nebîse

(a. i.) : torun [kız] , (bkz : hafîde, nebîre).

nebîz

(a. i.) : hurma veya arpadan yapılan bir çeşit içki.

nebk, nebık, nıbk

(a. i.) : nebk, nebık, nıbk bot. yaban kirazı.

nebi

(a. i.) : 1) ok. (bkz. : nâvek, sehm, tîr). 2) ok yapma.

nebş

(a. i.) : 1) gömülü şeyi eşip yerden çıkarma. 2) bir şeyi başka bir şey ile meydana çıkarma.

nebt

(a. i.) : 1) yerden çıkma, bitme. 2) ot. (bkz. : giylâh).

nebz

(a. i.) : (bkz : ilka', i'lâm). nebz-i ahd : huk. [eskiden] muahedeyi feshetme.

nebze

1) az şey, bir parça. 2) bir şeyin artığı.