nây

(f. i.) : 1) kamış. 2) müz. ney, kamıştan yapılan düdük.

nây-i enbân

müz. gayda, tulumlu boru. nây-i gülü : anat. boğaz, (bkz. : hülkum).

nây-i rûyîn, nây-i rûyîne

müz. eski savaşlarda çalınan tunçtan yapılmış bir boru.

nây-i türkî

müz. zurna.

nây (-)

(f. e.) : (bkz. : nâ-).

na'yy

(a. i.) : ölüm haberi getirme.

nâ-yâb

(f. b. s.) : 1) bulunmaz. Ka'r-ı nâ-yâb : dibi bulunmaz. 2) benzeri olmaz, (bkz. : ender, nâdir).

nây-bân

(f. b. s.) : ney çalan, nây-bân, nây-zen, ney-zen).

nây-çe

(f. b. i.) : küçük ney.

nâ-yeste

(f. b. s.) : lâyık olmıyan. (bkz. : nâ-şâyeste).

nâyî

(f. i.) : ney çalan, (bkz. : nây-bân, nây-zen, ney-zen).

nâyiha

(a. i. c. : nâyihat) : para ile ölüye ağlıyan kadın, sağucu, (bkz. : nevvâha).

nâyîn

(f. s) : kamıştan yapılma, sazdan.

nây-veş

(f. b. s.) : ney gibi.

nây-ıen

(f. b. s. ve i.) : neyzen, ney çalan, (bkz. : nây-bân, nâyî, ney-zen).