nâv

(f. i.) : 1) içi kovuk, oyuk şey. 2) küçük gemi; kayık.

nâv-dân

(f. b. i.) : oluk. (bkz : mîzâb).

nâv-dân-ı hâme

kalem oyuğu.

nâve

(f. i.) : çamur ve hamur teknesi.

nâvek

(f. i.) : ok. (bkz : nebi, sehm, tîr).

nâvek-i kalbi

içten çekilen âh.

nâvek-i seheri

seher vaktinde edilen beddua (ilenç).

nâvek-endâz

(f. b. s.) : ok atıcı, okçu. (bkz. : kemân-keş, tîr-endâz).

nâvek-endâzî

(f. b. i.) : ok atıcılık.

nâvek-müjgân

(f. b. s.) : 1) ok gibi olan kirpik. 2) kirpiği ok gibi olan dilber.

nâver

(f. s. c. : nâverân) : mümkün, kabil, olabilir.

nâverân

(f. s. nâver'in c.) : mümkün olan, olabilir şeyler, (bkz. : mümkinât).

nâverd

(f. i.) : savaş; döğüş. (bkz : ceng, harb, heycâ, neberd, perhâş, vega).

nâverd-gâh

(f. b. i.) : savaş. meydanı.

nâverd-hâh

(f. b. s.) : savaş istiyen (bkz. : ceng-cû).

nâvî

(f. s.) : 1) içi oyuk şey 2) i. üç direkli gemi.

nâvice

(f. s.) : pis, murdar, mü-levves. (bkz. : habîs).