na'ş

(a. i.) : içinde ölü bulunan tabut, cenaze, kefene sarılıp tabuta konmuş ölü. (bkz. : cenaze, meyyit).

nâ-şâd

(f. b. s.) : hüzünlü, gamlı, kederli, tasalı.

nâ-şâdî

(f. b. i.) : gamlılık.

nâ-şâyeste

(f. b. s.) : lâyık olmıyan, lâyık değil, (bkz. : nâ-sezâ).

nâ-şekîb, nâ-şekib

(f. b. s. ) : (bkz. : nâ-şikîb, nâ-şikib).

nâ-şekîbâne

(f. zf) : (bkz. : nâ-şikîb-âne).

nâ-şekibânî

(f. b. i.) : (bkz : nâ-şikibânî).

nâ-şekibî

(f. b. i.) : (bkz. : nâ-şikibî).

nâşıt

(a. s.) : şen, neşeli [adam]

nâşî

(a. s. neş'et'den) : 1) neşet eden, edici, ileri gelen. 2) zf. ötürü, dolayı, sebebiyle.

nâşid, nâşide

(a. s. neşîde'den) : 1) şiir okuyan, şiir söyliyen, şiir yazan. 2) [birincisi] erkek, [ikincisi] kadın adı.

nâ-şikîb

(f. b. s.) : sabırsız.

nâ-şikib

(f. b. s.) : sabırsız. Âşık-ınâ şikib : sabırsız âşık. [şiirde "nâ-şikîbâ" şeklinde de kullanılır]

nâ-şikîb-âne

(f. zf.) : sabırsızlıkla.

nâ-şikibânî

(f. b. i.) : sabırsızlık, (bkz. : nâ-şekibî).

nâ-şikibî

(f. b. i.) : sabırsızlık, (bkz. : nâ-şekibânî).

nâ-şinâs

(f. b. s.) : 1) bilmez. (bkz. : câhil). 2) tanımaz olan. Hakk-nâ-şinâs : hak bilmez, hak tanımıyan.

nâ-şinîde

(f. b. s.) : işitilmemiş, duyulmamış. Kavl-i nâ-şinîde : işitilmemiş söz.

naşir

(a. s. neşr'den) : 1) neşreden, dağıtan, saçan, yayan, açan. 2) bir kitap neşreden, *yayınlıyan.

nâşir-ül-harâre

ısıveren.

naşire

(a. i.) : anat. kolu açan adale.

natîş

(a. i.) : boraks

nâ-şitâ

(f. b. i.) : sabahtanberi bir şey yememiş olma.

nişiz

(a. s.) : 1) dâîma kalkmış, kabarmış, atan [damar] . 2) karısına karşı çok zâlim olan [koca] . 3) heyecanla coşma [kalb]

nafize

(a. s.) : itaatsizlikte direnen [kadın]

nâ-şüküfte

(f. b. s.) : açılmamış. Zühre-i nâ-şüküfte : açılmamış çiçek.

nâ-şüste

(f. b. s.) : yıkanmamış.