nâ-câiz

(f. a. b. s.) : câ'iz değil, yapılmaz.

na'cât

(a. i. na'ce'nin c.) : dişi koyunlar, (bkz. : niâc).

na'ce

(a. i. c. : niâc, na'cât) : dişi koyun, (bkz. : mâde gûsfend).

nâcî

(a. s. necât'dan) : 1) necat bulan, kurtulan, selâmete kavuşan. 2) cehennemden kurtulmuş, cennetlik. 3) i. erkek adı. [müen. : nâciye]

Nâcî

(a. h. i.) : istanbul'da saraç esnafından Ali ağa adında namuslu bir adamın oğlu olup meşhur muharrirlerden Ahmed Midhat Efendi'nin damadıdır. Babasının ölümünden sonra Rumeli'ye gidip Varna medreselerinde sağlam bir tahsil görmüş, yine orada rüştiye hocalığında bulunmuş, sonra İstanbul'a gelerek "Tercemân-ı hakikat" gazetesine intisâbetmiştir. Arapça, Farsça ve Frahsızcayı çok iyi bilen Naci 1893 de kırk dört yaşında iken istanbul'da vefat etmiştir. Manzum eserleri şunlardır : Ateşpâre, Şerare, Fürûzân, Hamiyyet, Zâtünnitâkayn, Ertuğrul Gazi, Terkîb-i bend, Yadigâr-ı Naci, Takti' yahut Aruz numunesi, Mesnevî-i Muallim Naci. Nesir olarak yazdıkları : İcâz-ı Kur'an, muammây-yi ilahi, Sanihât-ül-ârab, Sanihât-ı Acem, Emsâl-i Ali, Hikm-ürRufai, Nevadir-ül ekabir, Saib'de söz, hulasat-ül ahlas, ubeydiyye, Mütercim, Medrese hatıraları, mecmûa-i Muallim, Istılâhâtı Edebiyye, Numûne-i suhen, Esâmî osmanlı Şairleri, Muhammed Aleyhisselam Muzaffer "fetvâ kelimesine kadar kendi tarafından hazırlanmış alt tarafı müstecabizade ismet bey tarafından tamamlanmıştır.

nâci'

(a. s.) : hazmi kolay yiyecek.

nâcil

(a. s.) : soyu sopu temiz olan [insan, hayvan]

nâcins

(f. a. b. s.) : 1) cinsi bozuk. 2) aynı cinsten olmıyan.

nâcir

(a. i.) : ağaçlarda yaprak saplarının dibindeki filiz.

nâcis

(a. i.) : onulmaz hastalık.

nâciş

(a. i.) : avı ürkütüp avcı tarafına kovalıyan adam.

nâciz

(a. i. c. : nevâciz) : azı dişi.

nâcû

(f. i.) : çam ağacı, (bkz. : nâ-cüv).

nâcûd

(f. i.) : büyük kadeh, (bkz. : peymâne).

nâ-cünbân

(f. b. s.) : kımıldanmaz, durağan.

nâ-cüsbân

(f. b. s.) : (bkz. : nâ-çeşpân).

nâ-cüv

(f. i.) : çam ağacı, (bkz. : nâcû).