müyâdât

(a. i.) : 1) mükâfat. 2) elden ele verme.

müyâveme

(a. i. yevm'den) : günlüğüne tutma, gündelik ile muamele.

müyemmen

(a. s.) : yümünlü, bereketli.

müyesser

(a. s. yüsr'den) : kolayı bulunup yapılan; kolay gelen, kolaylıkla olan.

müyessir

(a. s. yüsr'den) : kolayını bulup yapan; kolaylıkla meydana getiren.

müyûl

(a. i. meyl'in c.) : (bkz. : meyi).

müyûn

(a. i. meyn'in c.) : yalan söylemeler; yalanlar.