müt'ib |
: | متعب |
(a. s. ta'b'dan) : it'âbeden, yorgunluk veren, yoran. |
mütimm |
: | متم |
(a. s. temâm'dan) : tamamlıyan, tamamlayıcı, tamamlamıya yanyan. |
mütlif |
: | متلف |
(a. s. telef den) : 1) telef eden, öldüren, yok eden. (bkz. : mühlik). 2) tehlikeli. |
muttaki |
: | متقی |
(a. s. vaky ve vikaye'den) : 1) ittika eden, sakınan, çekinen. 2) Allah'dan korkan, (bkz. : âbid, zâhid). |
müttebi' |
: | متبع |
(a. s.) : ittibâ eden, tabî olan, uyan. (bkz. : muktedî). |
müttefikun-aleyh |
: | متفق عليه |
(a. b. s.) : üzerine ittifak edilmiş, anlaşılmış olan. |
müttefik, müttefika |
: | متفق ، متفقه |
(a. s. vefk'den) : 1) bağlaşmış, birleşmiş, anlaşmış, (bkz : müttehid). 2) fikirce beraber olan. (bkz. : hem-fikr, hem-rey). Düvel-i müttefika : bağlaşmış, anlaşmış devletler. |
müttefik-ül-kavl |
: |
söz birliği. |
|
müttefik-ül-menfaa |
: |
menfaatleri bir olan, birleşen. |
|
müttefikan |
: | متهميتپ |
(a. zf.) : elbirliğiyle, hep beraber, birlikte. |
müttehaz, müttehaza |
: | متحد ، متحده |
(a. s. ahz'dan) : ittihâz olunan, kabul edilen; kullanılmakta, yürürlükte bulunan. Usül-i mütte-haza : tutulan kaideler. |
müttehem |
: | متهم |
(a. s. vehm'den) : kabahatli, suçlu, (bkz. : müttehim). |
müttehemiyyet |
: | متهميت |
(o. i.) : suçluluk, suçlandırılma, [yapma kelimelerdendir] |
müttehid, müttehide |
: | متخذ |
(a. s. vahdet'den) : ittihâdetmiş, birleşmiş, birlik olmuş, birleşik, (bkz. : müttefik). Memâlik-i müttehide : birleşmiş memleketler. |
müttehiden |
: |
(s. zf.) : ittihâdede-rek, birlikte, beraber olarak. |
|
müttehim |
: | متهم |
(a. s. vehm'den) : töhmetli, kabahatli, suçlu görülen, suçlanan. |
müttehiz |
: | متخذ |
(a. s. ahz'den) : ittihâz eden, kabul eden; sayan. |
müttekâ |
: | متكا |
(a. i.) : ittikâ olunacak, dayanılacak âlet; koltuk değneği; asâ. |
müttekâ-yi zer-keş |
: |
altın kakmalı asâ. |
|
Müttekın |
: | متقن |
(a. s.) : iyice bilen, bir şeyin bir türlü olmasına aklı yatan. |
müttekî |
: | متكی |
(a. s.) : ittikâ eden, dayanan, dayanmış. |
müttesi' |
: | متسع |
(a. s.) : tevessü' eden, genişliyen. |
müttesim |
: | متسم |
(a. s.) : vesimli, kızgın damga vurulmuş; husûsî bir alameti veya nişanN olan. |
müttezih |
: | متضح |
(a. s.) : ittizâh eden, açık, meydanda olan. |
mütûn |
: | متون |
(a. i. metn'den. c.) : bir yazıyı şekil ve noktalama husûsiyet-leriyle birlikte meydana getiren kelimeler. Şerh-i mütûn : metinlerin şerhi, açıklanması. |