müteyakkın

(a. s. yakin'den) : teyakkun eden, yakîn, kat'î olarak bilen.

müteyakkız

(a. s. yakaz'dan) : 1) teyakkuz eden, uyanık bulunan, uyanmış, tetikde. 2) gözü açık olan.

müteyakkız-âne

(a. f. zf.) : teyakkuzla, uyanık bulunarak, uyanıklıkla, göz açıklığı ile.

müteyebbis

(a. s.) : teyebbüs eden, kuruyan, kuru olan. (bkz. : müteceffif).

müteyemmen

(a. s. yümn'den) : meymenetli, uğurlu, mübarek, kutlu.

müteyemmim

(a. s.) : teyemmüm eden. (bkz. : teyemmüm).

müteyemmim-âne

(a. f. zf.) : teyemmüm edercesine.

müteyemmimen

(a. zf.) : teyemmüm ederek.

müteyemmin

(a. s. yümn'den) : teyemmün eden, meymenetli, uğurlu sayan.

müteyessir

(a. s. yüsr'den) : müyesser olan, kolaylıkla meydana gelen; kolay yapılan, yapılması kolay.