müteşâbih

(a. s. şebeh ve şibh'den. c. : müteşâbihât) : 1) teşâbüh eden, birbirine benziyen. 2) Kur'ân-ı Kerîm'in mecazî mânâya elverişli âyeti, (bkz. : muhkem).

müteşâbihât

(a. i. müteşâbih'in c.) : 1) birbirine benziyenler. 2) Kur'ân-ı Kerîm'in mecazî mânâya elverişli âyetleri, (bkz : muhkemât).

müteşâcir

(a. s. c. : müteşâcirîn) : teşâcür eden, ağaçla, sopa ile birbirine vuran.

müteşâcir-âne

(a. f. zf.) : ağaçla sopa ile birbirine vururcasına.

müteşâcirîn

(a. s. müteşâcir'in c.) : teşâcür edenler, ağaçla, sopa ile birbirine vuranlar.

müteşaddık

(a. s.) : 1) avurt çatlatarak konuşan. 2) ıstılahtı konuşan.

müteşahhıs

(a. s. şahs'dan) : 1) teşahhus eden, şahıslanan, gözle görünür hâle gelen. 2) şahsını tanıyan. 3) şahsı farkedilmiş olan.

müteşa'ib

(a. s. şa'b'dan) : 1) teşâ'ubeden, şûbelenen, dallanan, kollara ayrılan. 2) çatallı, dallı budaklı.

müteşa'ir

(a. s. şaar'dan) : saçlı, kıllı, kılı çok olan.

müteşâir

(a. s. şi'r'den : c. : müteşâirîn) : şairlik taslıyan, tavuk pazarı şâiri.

müteşâir-âne

(a. f. zf.) : şairlik taslıyana yaraşır yolda, tavuk pazarı şâirlerine yaraşırcasına.

müteşâirîn

(a. s. müteşâir'in c.) : şairlik taslıyanlar, tavuk pazarı şâirleri.

mütesâiriyyet

(a. i.) : şairlik taslama, tavuk pazarı şairliği.

müteşâkî

(a. s.) : hallerinden şikâyet edenlerden herbiri [birbirine-]

müteşâkil

(a. s. şekl'den) : 1) bir şekilde olan, şekli birbirine benziyenlerden herbiri. '2) ed. fâilâtün, mefâîlün, mefâîlün : aruz bahirlerinden vezninde olan.

müteşârik

(a. s.) : müşarekette bulunan, birbiriyle ortak olan.

müteşa'sı'

(a. s.) : 1) teşa'şu' eden, şa'şaalanan, panldıyan. 2) gösterişli.

müteşâtim

(a. s.) : teşâtüm eden, sövüşen, birbirine söven.

müteşâvir

(a. s.) : teşâvür eden, danışan [birbirine]

müteşebbek

(a. s. şebk'den) : ağ gibi birbirine geçen.

müteşebbih

(a. s. şebeh ve şibh'den. c. : müteşebbihîn) : teşebbüh eden, benzi-yen, andıran.

müteşebbih-âne

(a. f. zf.) : teşebbüh edene, benziyene, andırana yakışır yolda.

müteşebbihîn

(a. s. müteşebbih'in c.) : teşebbüh edenler, benziyenler, andıranlar.

müteşebbik

(a. s.) : teşebbük eden, şebeke şeklinde bulunan, ağ gibi birbirine geçen.

müteşebbis

(a. s. şebes'den. c. : müteşebbisin) : teşebbüs eden, bir işe girişen.

müteşebbis-âne

(a. f. zf.) : teşebbüs ederek, bir işe girişerek.

müteşebbisin

(a. s. müteşebbis'in c.) : teşebbüste bulunanlar, bir işe girişenler.

müteşecci'

(a. s. c. : müteşecciîn) : şeci', yiğit, yürekli gibi görünen. (bkz. : mütecessir).

müteşecci-âne

(a. f. zf.) : yiğit, yürekli olana yaraşır yolda.

müteşecciîn

(a. s. c. : müteşeddiin c.) : şeci', yiğit, yürekli gibi görünenler.

müteşeccir

(a. s.) : ağaçlanan kaba ot.

müteşeddid

(a. s. şiddet'den) : 1) şiddetlenen, hızlanan. 2) katılaşmış, sertleşmiş olan. 3) işini sert ve hiddetli tutan.

müteşeddik

(a. s. c. : müteşeddi.kîn) : teşedduk eden, söz ebeliği eden.

müteşeddik-âne

(a. f. zf.) : müteşeddikcesine, söz ebeliği edercesine.

müteşeddikîn

(a. s. müteşeddikın c.) : teşedduk edenler, söz ebeliği edenler.

müteşeffî

(a. s. şifâ'dan) : 1) şifâ bulan, iyileşen. 2) öcünü alarak yüreği rahat eden.

müteşehhî

(a. s.) : İŞtahlanan, iştahlı.

müteşehhid

(a. s.) : namazın ka'delerinde "ettehiyyâtü" duasını okuyan.

müteşe'im

(a. s.) : teşe'üm eden, uğursuz sayan, üzerine uğursuzluk geliyor gibi sanan.

müteşekkî

(a. s. şekvâ'dan) : şikâyette bulunan, şikâyetçi, sızlanan, (bkz. : müştekî).

müteşekkik

(a. s.) : şek ve şüphede kalan, şüpheden kurtulamıyan.

müteşekkil

(a. s. şekl'den) : 1) teşekkül etmiş, şekillenmiş, şekillenen. 2) meydana gelmiş, kurulmuş, olmuş, olma.

müteşekkir

(a. s. şükr'den) : teşekkür eden, iyilik bilen, iyiliğe karşı nâzik davranan.

mütesekkir-âne

(a. f. zf.) : teşekkürle, iyilikbilirlikle, iyiliğe karşı nâzik davranışla.

müteselsil

(a. s.) : teselsül eden, şarıl şarıl akıp çağlıyan.

müteşemmil

(a. s.) : teşemmül eden, ihrama bürünen.

müteşemmim

(f. a. s.) : teşemmüm eden, koklıyan. (bkz. : möterevvih).

müteşemmir

(a. s. şemer'den) : teşemmür eden, işe7 hazırlanan, kollarını sıvayan.

moteşemmis

(a. s. şems'den) : te-şemmüs eden, güneşe çıkan, güneşlenen.

müteşennic

(a. s.) : 1) teşennüç eden, buruşan. 2) azan [yara] . 3) hek. büzülen, daralan, kasılan, spazm yapan [adale, sinir]

müteşennif

(a. s.) : teşennüf eden, küpe takınan.

müteşerri'

(a. s. şer'den) : 1) teşerru' eden, şerîat işleriyle uğraşan. 2) şerîat ve fıkıh işlerinde geniş bilgisi olan.

müteşerri-âne

(a. f. zf.) : şerîat işleriyle uğraşana ve bu yolda geniş bilgisi olana yakışır yolda.

müteşerrif

(a. s.) : teşerrüf eden, şereflenen, şeref duyan.

müteşettî

(a. s.) : teşettî eden, bir yerde kışlıyan, kışı geçiren.

müteşettit, müteşettite

(a. s.) : teşettüt eden, dağılan, karışan, perîşân olan. Ârâ-yi müteşettite : dağılan reyler.

müteşevvik

(a. s. şevk'den. c. ; müteşevvikîn) : teşevvuk eden, çok istekli, (bkz : hâhiş-kâr).

müteşevvik-âne

(a. f. zf.) : teşevvuk edene, çok istekli olana yaraşır yolda.

müteşevvikîn

(a. s. müteşevvik'in c.) : teşevvuk edenler, çok istekliler.

müteşevviş

(a. s. teşevvüş'den) : teşevvüş eden, karmakarışık, anlaşılmaz, içinden çıkılmaz. Umûr-ı müteşevvişe : karmakarışık işler.

müteşeytın

(a. s.) : şeytanlık eden, şeytanca hareketlerde bulunan.

müteşeyyi'

(a. s. ve i.) : şîâ'dan c. : müteşeyyiîn) : teşeyyü' eden, Şîî mezhebine girmiş, olan, Şîî, Şîîlik taslıyan.

müteşeyyid

(a. s.) : teşeyyüdeden, yükselten, sağlamlaştıran.

müteşeyyih

(a. s.) : teşeyyüh eden, şeyh gibi görünen, şeyh tavrı takınan, sahte şeyh veya ihtiyar.

müteşeyyiîn

(a. s. i. müteşeyyi'in c.) : teşeyyü' edenler, şîî mezhebine girmiş olanlar, şîîler; şîîlik taslıyanlar.