mütegabî

("ga" uzun okunur, a. s.) : kendini gabî gösteren, ahmak tavrı takınan.

mütegabin

("ga" uzun okunur, a. s. gabn'den) : tegabün eden, birbirini aldatan.

mütegabiyâne

("ga" uzun okunur, a. f. zf.) : gabicesine, ahmakçasına.

mütegaddî

(a. s.) : tagaddi eden, gıdâlanan, gıda alan. (bkz : mütegazzî).

mütegaffil

(a. s.) : tegaffül eden, gaflette bulunan, bilmiyor görünen.

mütegafil

("ga" uzun okunur. a. s. gaflet'den) : tegafül eden, gafil görünen, gafli gibi davranan.

mütegafil-âne

("ga" uzun okunur, a. f. zf. gaflet'den) : gafil gibi davranarak.

mütegalib

("ga" uzun okunur, a. s. galebe'den) : -sıra ile- birbirine galip olan, üstün gelen.

mütegallî

(a. s.) : tegallî eden, galiye (misk ve amberden meydana gelen güzel koku) sürünen.

mütegallib

(a. s. galebe'den. c. : mütegallibîn) : zorba.

mütegallib-âne

(a. f. zf.) : zorba-casına.

Mütegallibe

(a. i.) : zorba takımı, derebeyi.

mütegallibîn

(a. s. mütegallib'in c.) : zorbalar.

mütegallif

(a. s.) : gılaflanmış, gılaflı, kın içinde bulunan, (bkz : mütegammid).

mütegallit

(a. s.) : tegallüt eden, galata, yanlışa düşen, vanılan.

mütegamız

("ga" uzun okunur. a. s. c. : mütegamızîn) : göz ucu ile işaret eden [birbirine]

mütegamızîn

("ga" uzun okunur. a. s. mütegamiz'in) : göz ucu ile işaret edenler [birbirlerine]

mütegammid, mütegammide

(a. s. gamd'den) : kınlı; örtülü. (bkz : mütegallif).

mütegammide

(a. i.) : zool, kınkanadlılar.

mütegammidet-ül-cenâh

kınkanadlı böcekler.

mütegannî

(a. s. gınâ'dan) : tegannî eden, nağme eden, ırlıyan. (bkz : müterennim).

mütegannic

(a. s. ganc'den) : tegan-nüceden, nazlanan, naz gösteren.

müteganniyâne

(a. f. zf.) : tegannî ederek.

mütegarrib

(a. s. gurbet'den. c. : mütegarribîn) : gurbete çıkan.

mütegarribîn

(a. s. mütegarrib'in) : c.) ; gurbete çıkanlar.

mütegarrid, mütegarride

(a. s.) : tegarrüdeden, güzel nağmeler çeviren [çok zaman kuş hakkında söylenir] . Bülbül-i mütegarrid : güzel öten bülbül. Tuyûr-i mütegarride : güzel öten kuşlar.

mütegarrir

(a. s.) : igtirâr eden, gururlanan, güvenilmiyecek şeye güvenen.

mütegassil

(a. s.) : 1) gusl eden, yıkanan. 2) gasl eden, yıkayan.

mütegaşşî

(a. s. gaşy'den) : 1) tegaşşî eden, bürünen, örtünen. 2) gaşyolan, kendinden geçen.

mütegavvil

(a. s.) : 1) tegavvüleden, uğraşan. 2) bir şeyin rengine giren, (bkz : mütelevvin).

mütegavvir

(a. s.) : tegavvür eden, derine dalan.

mütegayir

(a. s.) : mugayir, zıt olan [birbirine]

mütegayyib, mütegayyibe

(a. s. gayb'den) : tagayyübeden, gözden kaybolan, uzaklaşan, görünmez olan. Eşhası mütegayyibe : kaybolan, kaybolmuş kimseler.

mütegayyim

(a. s. gaym'den) : tegayyüm eden, bulutlu [havai.

mütegayyir

(a. s. gayr'den) : 1) tagayyür eden, değişen, başkalaşan. 2) bozulmuş, bozuk.

mütegayyir-âne

(a. f. zf.) : değişmiş, bozulmuşçasına.

mütegayyiz

(a. s. gayz'dan) : ta-gayyüz eden, kızan, kızmış, kızgın [kimse]

mütegazzid

(a. s.) : tagazzî eden, gızâlanan, gıdalanan. (bkz : mütegaddî).

mütegazzib

(a. s.) : tegazzûbeden, gazabe gelen, hiddetlenen.

mütegazzil

(a. s.) : 1) gazel söyliyen, gazel okuyan, (bkz : gazel-han, gazel-serâ). 2) gazel yazan, (bkz. : gazel-nüvîs).