mütefahhıs

(a. s. fahs'dan) : tefah-hus eden, içyüzünü dikkatle araştıran.

mütefahhir

(a. s. fahr'den) : tefahhür eden, gururlanan, övünen, (bkz. : mütefâhir).

mütefahhir-âne

(a. f. zf.) : tefahhür ederek, övünerek, kurularak.

mütefâhir

(a. s. fahr'den) : tefâhür eden, övünen, kurulan, kurum satan, (bkz : mütefahhir).

mütefakkıh

(a. s. fıkh'dan. c. : mütefakkıhîn) : fıkıh âlimi ("bilgini); fıkıhla uğraşan.

mütefakkıhîn

(a. s. mütefakkıh'ın c.) : fıkıh âlimleri (*bilginleri); fıkıhla uğraşanlar.

mütefakkid

(a. s. fakd, fıkdan ve fukud'dan) : araştırıp soran, (bkz : müdekkik).

mütefassım

(a. s.) : 1) infisâm eden, kırılan, üzülen. 2) sütten kesilen.

mütefattın

(a. s. fatn'dan) : tefattun eden, derhal farkına varan.

mütefattır

(a. s.) : infitâr eden, yarılan.

mütefâvit, mütefâvite

(a. s. fevt'den) : birbirinden farklı, çeşitli olan, aralarında fark bulunan, (bkz. : mütenevvi').

mütefâyid

(a. s.) : faydalanan [birbirinden]

mütefâzıl

(a. s. fazl'dan) : 1) fa-zîlet ve bilgi yarışına çıkan. 2) fazla, artık.

mütefazzıl

(a. s. fazl'dan. c. : mütefazzılîn) : fazîlet, meziyet ve bligi yarışına çıkan. (bkz. : mütefâzıl1.

mütefazzıl-âne

(a. f. zf.) : fazîlet, meziyet ve bilgi yarışına çıkana yakışır surette.

mütefazzılîn

(a. s. mütefazzıl'ın c.) : fazîlet ve meziyet yolunda yarış edenler.

mütefecci'

(a. s.) : açıklanan, acınan, dertli olan.

mütefeccir

(a. s. fecr'den) : tefeccür eden, açılan, görünen.

mütefehhim

(a. s.) : tefehhüm eden', anlıyan.

mütefe'i

(a. s. fâl'den. c. : mütefe'ilîn) : 1) fal açan, fala bakan. 2) hayra yoran, hayrın başlangıcı, uğur sayan

mütefe'il-âne

(a. f. zf.) : fal açar-casına; hayra yorarak.

mütefe'ilin

(a. s. mütefe'il'in c.) : 1) fal açanlar, fala bakanlar. 2) hayra yoranlar.

mütefekkik

(a. s. fekk'den) : dalgın [adam]

Mütefekkir

(a. s. fikr'den. c. : mütefekkirin) : tefekkür eden, düşünen, düşünür, düşünce sahibi. Kuvve-i mütefekkire : düşünme kuvveti.

mütefekkir-âne

(a. f. zf.) : tefekkür ederek, düşünüp taşınarak

Mütefekkire

(a. i. fikr'den) : (bkz : müfekkire).

Mütefekkirin

(a. s. mütefekkir'in c.) : düşünürler, düşünce sahipleri.

mütefellik

(a. s.) : infilâk eden, patlıyan, yarılan, açılan.

mütefellis

(a. s.) : müflis olan.

mütefelsif

(a. s. felsefe'den) : filozoflaşan; felsefe yapan.

Mütefennin

(a. s. fenn'den) : tefennün eden, teknik bilgi sahibi, fen âlimi.

mütefennin-âne

(a. f. zf.) : mütefennin olana yaraşır yolda.

mütefer'in

(a. s.) : 1) firavnlaşan, firaun tavrı takınan, firaun kesilen. 2) kibirli, (bkz : magrûr, müteazzım).

müteferri'

(a. s. : fer'den) : 1) teferru' eden, bir kökten ayrılan; dal budak salan. 2) bir kökle ilgili olan.

müteferriât

(a. i. müteferri'in c.) : (bkz : teferruat).

müteferric

(a. s. ferc'den. c. : müteferricîn) : teferrüceden, gezinen, hava al-mıya, gezmiye, eğlenmiye giden.

müteferricîn

(a. s. müteferric'in c.) : teferrücedenler, gezinenler, hava almıya, gezmiyel, eglenmiye gidenler.

müteferrid

(a. s. ferd'den. c. : müteferridîn) : teferrüdeden, tek ve yalnız olan, eşi emsali olmıyan.

müteferrid-âne

(a. f. zf.) : tefer-rüdederek, tek ve yalnız kalarak.

müteferridîn

(a. s. müteferrid'in c.) : teferrüdedenler, tek ve yalnız olanlar, eşi emsali olmıyanlar.

müteferrig

(a. s.) : feragat eden, vaz geçen.

müteferrih

(a. s. ferash’dan) : ferahlanan, içi açılan.

Müteferrik

(a. s. fark'dan) : tefer-ruk eden, dağınık, ayrı ayrı.

Müteferrik-ul-vüreykat-ı ke’siyye

bot. *ayrı çanakyapraklılar.

Müteferrika

(a. i.) : 1) ufak tefek masraflar için ayrılan para. Masarif-i müteferrika : ufak tefek masraflar. 2) çeşitli işler gören. 3) padişah, sadrazam ve vezirlerin emirlerini götüren kimse. 4) emniyet teşkilâtında, hırsız, dilenci, mecnun, esrarkeş' ve benzeri gibi kimselerin ilgili makamlara sevk edilmek üzere barındırıldıkları kısım.

müteferris

(a. s. ferâset'den) : teferrüs eden, anlıyan, anlayışlı, sezişti.

müteferris

(a. s.) : teferrüş eden, mefruş olan, döşenen.

müteferriz

(a. s.) : teferrüz eden, ayrılan, (bkz : müfrez).

mütefessih

(a. s. tefessüh'den) : tefessüh etmiş, çürümüş, bozulmuş, kokmuş.

mütefessih

(a. s. füshat'den) : bollaşan, genişliyen.

mütefettit

(a. s.) : tefettüt eden, ufak ufak parçalanan.

mütefevvih

(a. s.) : 1) tefevvüh eden, ağzına alan, söyliyen. 2) dil uzatan.

mütefevvik

(a. s. fevk'den. c. : mütefevvikîn) : tefevvuk eden, üstün gelen, üstün.

mütefevvik-âne

(a. f. zf.) : üstün gelerek, üstünlükle.

mütefevvikîn

(a. s. mütefevvik'in c.) : tefevvuk edenler, üstün gelenler, üstün olanlar.

mütefevviz

(a. s. c. : mütefevvizîn) : 1) tefevvuz eden, uhdesine, üzerine alan. 2) gayrimenkul malların tasarruf, sahip olma, kullanma hakkını satın alan.

mütefevvizîn

(a. s. mütefevviz'in c.) : (bkz : mütefevviz).

mü'tefik

(a. s.) : tersine dönen, dönmüş.

mü'tefikât

(a. i. c.) : Lût kavminin darmadağın olan şehirleri.