mühâdene

(a. i. hıdn'dan) : sulh yapma, barışma.

mühdâ

(a. s.) : ihdâ edilmiş, hediye verilmiş, hediye gönderilmiş.

mühdâ-ileyh

(a. b. s) : huk- kendisine hediye verilen kimse.

mühder

(a. s.) : ihdâr edilen, dökülen, akıtılan.

mühder-üd-dem

huk. [eskiden] kanı heder olup kısası, diyeti müstelzim bulunmıyan kimse, [savaşta gayrimüslimler arasında bulunan ve onlara atılan kurşunla telef edilen bir Müslim gibi]

mühdi

(a. s. hediye'den) : ihdâ eden, hediye veren, hediye gönderen.

mühdir

(a. s. heder'den) : ihdâr eden, heder edem, döken, akıtan.

müheddeb

(a. s.) : 1) kirpikli. 2) saçakla süslü.

müheddit

(a. s.) : tehdîdeden, korkutan.

mühelhel

(a. s.) : zarif/ Ş'k elbise. 2) güzel şiir, söz.

mühelhil

(a. s) : 1) bir şeyi nâzik ve lâtif yapan. 2) nâzik ve lâtif söz söyliyen.

Mühellik

(a. s.) : (bkz : mühlik).

mühellil

(a. s.) : tehlîl eden, "lâ ilahe İll-Allah" diyen, (bkz. : tehlîl-hân).

mühendis

(a. i. hendese'den. c. : mühendisin) : hendese (geometri) bilen, mühendis.

Mühendis-âne

(a. f. b. i.) : mühendis yetiştirmek üzere açılan "Hendesehâne" nin sonraki adı.

Mühendis-hâne-i Bahrî-i Hümâyûn

den. deniz subayı yetiştirmek üzere açılan mektep [1187 (1773) de Haliç'te, Tersâne'de açılmıştır]

Mühendis-hâne-i Berrî-i Hümâyûn

ask. topçu subayı yetiştirmek üzere açılan mektep. [1187 (1773) yılında Haliç'te Tersâne'de açılmış olan Mühendis-hâne-i Bahrî-i Hümâyûn'un genişletilmesi suretiyle 1210 (1795-96) yılında kurulmuştur]

Mühendis-hâne-i Sultanî

III. Selim tarafından 1207 (1792 - 93) yılında Eyüp'te, Bahariyedeki sarayda fennî bilgiler öğretilmek üzere açtırılmış olan mektep.

mühendisin

(a. i. mühendis'in c.) : mühendisler.

mühenned

(a. s. ve i.) : Hind demirinden yapılan kılıç.

mühevvil

(a. s.) : korkunç.

müheykel

(a. s. heykel'den) : hey-kelleşmiş, heykel gibi.

müheymin

(a. s.) : birini korkudan koruyan [Allah adlarındandır]

müheyya

(a. s. hey'et'den) : (bkz : âmâde).

müheyyi'

(a. s. hey'et'den) : 1) tehîe eden, hazırlıyan. 2) bir hastalığı hazırlıyan.

müheyyic

(a. s. heyecân'dan) : he yecan veren.

mühezzeb

(a. s.) : tehzîbolunmuş, düzeltilmiş, yoluna koyulmuş.

mühezzib

(a. s. hezb'den) : teh-zîbeden, düzelten, yoluna koyan, terbiye eden.

mühîb

(a. s. heybet'den) : 1) heybetli, korkunç, korkutan. 2) tehlikeli.

mühim

(a. s. hemm'den) : 1) ehemmiyetli (*önemli). 2) düşündüren, düşündürücü. 3) lüzumlu, gerekli.

mühimmat

(a. i. mühimme'nin c.) : 1) lüzumlu şeyler. 2) harb malzemesi.

mühimmât-ı askeriyye

askerî malzeme.

mühimme

(a. s.) : düşündüren, uğraştıran.

mühimme kalemi

[eskiden] Hâriciyede hâriçle muhabere işlerinin görüldüğü dâire.

mühim-sâz

(a. f. b. s.) : mühim, (*önemli) lüzumlu işler gören.

mühim-ter

(a. f. b. s.) : çok mühim ("önemli).

mühim-terîn

(a. f. b. s.) : pek (daha, çok, en) mühim ("önemli), (bkz. : ehemm).

mühîn

(a. s. hevn'den) : 1) ihanet eden, hor gören. 2) hor, hakir, alçak. 3) hayın.

mühlet

(a. i.) : bir işin yapılması için verilen zaman; bir işi belli bir zaman için geri bırakma.

mühlik, mühlike

(a. s. helâk'den) : helak eden, öldüren, öldürücü. İllet-i mühlike : öldürücü hastalık.

mühmel

(a. s. heml'den) : 1) ihmâl edilmiş, boşlanmış, bakılmamış, bırakılmış. 2) a. alfabede : noktasız harf. 3) mânâsız, boş [söz, cümle]

mühmel-âne

(a. f. zf.) : ehemmiyet vermeksizin, baştan savarcasına.

mühmelât

(a. s. mühmel3 ün c.) : mânâsız, boş sözler.

mühmil

(a. s. heml'den) : ihmâl eden, boşlıyan, bırakmıyan, savsaklıyan.

mühr

(f. i.) : mühür; imza. Fekk-i mühr : bir şeyin mühürünü bozarak açmak.

mühr-i nübüvvet

"Peygamber'in mührü" : mee. Hz. Muhammed (Aleyhisselâm)'in iki omuz başı (kürek) arasındaki et beni.

mühr-i Süleyman

Hz. Süleyman'ın mühründe bulunduğu söylenilen birbirine girmiş iki müselles (*üçgen) şekli.

mühr-bend

(f. b. s.) : mühürlü.

mühr-dâr

(f. b. s.) : [eskiden] bir dâire veya nezâretin resmî mührünü kullanmakla vazifeli olan kimse; husûsî kalem müdürü.

mühr-dehân

(a. s.) : 1) ağzı mühürlü; kapalı. 2) oruçlu.

mühre

(f. i.) : 1) bir çeşit yuvarlak şey. 2) cam boncuk. 3) deniz böceği kabuğu. 4) çekiç. 5) anat. omurga kemiği. 6) kâğıt ve şâire cilalamak için kullanılan biliûr top. 7) g. s. altın ve gümüş ezmek için kullanılan ve ekseriya yeşimden yapılan ucu kıvrıkça, havan tokmağı gibi bir âlet.

mühre-î zer

Güneş.

mühre-dâr

(f. b. s.) : mühreli, cilâlı.

mühtecî

(s. i.) : hicveden, (bkz. : heccâv).

mühtecin

(a. i.) : Pe küçük yaşta kocaya verilmiş kız.

mühtedî

(a. s. hidâyet'den) : ihtida eden, hidâyete erişen, İslâm dînini kabul eden. [müen : "mühtediye" dir]

mühtelik

(a. s.) : (bkz. : mütehâlik).

mühtevir

(a. s.) : (bkz. : müte-hevvir).

mühtezz

(a. s. ihtizaz'dan) : 1) ihtizaz eden, titreyen. 2) sevinçten oynıyan.

mühûd

(a. mehd'in c.) : beşikler.

mühür

(a. mehr'in c.) : mehrrler, evlenirken erkek tarafından verilen nikâh bedelleri,

mühüd

(a. i. mihid'ın c.) : yataklar, döşekler.