Mûş

(f. i.) : fare.

mûs-i hurma

zool. hurma sıçanı, [kediden biraz küçüktür]

muşamma'

(a. i. şem'den) : muşamba.

muşamma-i ticarî

tic. balyalara sarılan ziftlî kalın bez.

muşâta

(a. i.) : tararken dökülen sac, sakal teli.

Mûşek

(f. i.) : fare yavrusu.

Mûs-gir

(f. b. s. ve i.) : "sıçan tutan" : çaylak [kuş] , (bkz. : mOş-hâr).

mûş-hâr

(f. b. s. ve i.) : "sıçan yiyen" : çaylak [kuş] , (bkz. : mûş-gîr).

mû-şikâf

(f. b. s. c. : mû-şikâ-fân) : kılı kırk yaran, inceden inceye araştıran.

mû-sikâfân

(f. b. s. mû-şikâf'ırt c.) : kılı kırk yaranlar, inceden inceye araştıranlar.

mû-sikâf-âne

(f. zf.) : kılı kırk yararcasına, inceden inceye.

mû-şikâfî

(f. b. i.) : kılı kırk yarma, inceden inceye araştırma.

Muşt

(a. i. mışât) : tarak, (bkz. : şâne).

muşt-ül-kadem

anat. ' ayak tarağı.

muşt-ül-yed

anat. elin tarağı.

muşt

(f. i.) : 1) yumruk; tokaf. 2) mec. avuç. (bkz. : müşt, müşte1.

muşta

(a. i.) : saç tarağı.

muşt-zen

(f. b. s.) : yumruk vuran, yumrukçu; boksör, (bkz. : müşt-zen).