mûm

: موم

(f. i.) : 1) mum. 2) s. yumuşak.

mûmâ-ileyh

: موما اليه ، مومی اليه

(a. b. zm. c. : mûmâ-ileyhüm) : îmâ edilen, adı geçen, yukarıda anılan [adam]

mûmâ-ileyhâ

: مومی اليها

(a. b. zf. c. : mûmâ-ileyhün) : îmâ edilen, adı geçen, yukarıda anılan [kadın, kız]

mûmâ-ileyhüm

: مومی اليهم

(a. t zm. mûmaileyh'in c.) : îmâ edilenler, adı geçenler, yukarıda anılanlar.

mûmâ-ileyhümâ

: مومی اليهما

(a. b. zm.) : îmâ edilen, adı geçen, yukarıda anılan [kadın, kız, erkek]

mûmâ-ileyhün

: مومی اليهن

(a. b. zm. mûmâ-ileyhâ'nın c.) : îmâ edilenler, adı geçenler, yukarıda anılanlar [kadın, kız]

mûmesât

: مومسات

(a. i.) : (bkz. : umûm-hâne).

mûmiyân

: موميان

(f. s. c.) : kıl belli, beli kıl gibi ince olan güzeller.

mumya

: موميا

(f. i.) : 1) tahnît edilmiş, hiç çürümemek üzere ilaçlanmış ölü. 2) her türlü derde deva olduğu rivayet olunanbir masal ilâcı. 3) çok zayıf [kimse]

mumzâ

: ممضا

(a. s. mazâ'dan) : imza edilmiş olan.