mûd

(f. i.) : tavşancıl [kuş]

mûda'

(a. s. ved'den) : kendisine emânet olarak verilmiş.

mudârebât

(a. i. darb'den. mudâ-rebe'nin c.) : (bkz. : mudârebe).

mudârebe

(a. i. darb'den. c. mudârebât) : 1) dövüşme, vuruşma. 2) tic. bir yandan sermaye, öte yandan emek konularak kurulan şirket.

mudârebe-i mukayyede

tic. zaman ve mekânla ve bir çeşit ticâretle ve alıcı ve satıcı ile kayıtlı bulunan mudârebe. ["filân vakit veya filân yerde yahut filân cins mal al, sat, yahut filân kimselerle veya filân belde ahâlîsi ile alış veriş et" gibi]

mudârebe-i mutlaka

tic. zaman ve mekânla ve-bir çeşit ticâretle ve alıcı ve satıcı ile kayıtlı bu-lunmıyan mudârebe.

mudârib

(a. s. darb'dan) : 1) darbeden [birbirini] , dövüşen. 2) mudârebe' şirketinde, yânî bir yandan sermâye, öte yandan çalışmak üzere kurulan şirkette sermâyeyi kullanan adam.

mudcir

(a. s. Ducret'den) : sıkıntıda bulunan, sıkılmış, kaygılı

mudhak

(a. s. aceb'den) : gülünecek adam, soytarı

mudhik

(a. s. Dahk ve dahik'-den) : güldüren, güldürücü

mudhikât

(a. i. Dıhk'den. Mudhike'nin c.) : gülünecek şeyler, komediler, fr. Comedies.

mudhikât-ı dahr

zamânın gülünecek şeyleri.

mudhike

(a. i. Dıhk'den c. mudhikât) : gülünecek şey, komedi. Fr. Comedie.

mûdi'

(a. s. Ved'den) : tevdi eden, emanet olarak bırakan, veren

mudî, mudîe

(a. s. Ziya'dan) : (bkz. : Muzi)

mudîk

(a. s. Dik'den) : (bkz. : Muzik)

mud'dil

(a. s. c. : Mu'dilât) : güç, zor, çetin; fels. Fr. complexe

mu'dilât

(a. i. Mu'dil'in c.) : büyük ağır, güç ve çetin olan işler.

mudill

(a. s. Delâlet'den) : delalete düşüren, doğru yoldan çıkarıp eğri yola saptıran.

mudille

(a. s. Delâlet'den) : doğru yoldan sapıtan, azdıran, baştan çıkaran.

mu'dim

(a. s.) : îdameden, yok eden, öldüren.