mim

(a. f. ha.) : 1) Osmanlı alfabesinin yirmi yed ince harfi olup "ebced" hesabında kırk sayısının karşılığıdır. 2) bir kitap veya ibarenin altına, sonuna : temme (=bitti) yerine veya "malûm oldu", "görüldü" makamına konulan bir harftir. 3) muharrem ayını bildiren bir işarettir; belli mânâsına : "ma'lûm" ve gelmiş, hazır mânâsına : "mevcûd" kelimelerinin kısaltılmışıdır.

mi'mâr

(a. i. umrân'dan. c. : mi'mârân) : inşâat plânlarını yapan ve bunların kurulmasına bakan san'atkâr, fr. architecte.

mi'mârân

(a. i. mi'mâr'ın c.) : mimarlar.

mi'mârî, mi'mâriyyev

(a. s.) : mimarlığa ait, mimarlıkla ilgili.

mi'mâriyye

(a. i.) : bir yapı için mimara verilen para.

mîmî, mîmiyye

(a. s.) : mim harfiyle ilgili; içinde mim harfi bulunan (kelime)

mimrâz

(a. s.) : hastalıklı, (bkz : miskam).

mimsah

(a. s.) : yalancı.