mîg

(f. i.) : 1) kara bulut, (bkz. : ebr, sehâb). 2) duman, sis. (bkz. : duhân).

miğfer

(a. i. c. : magafir) : [eskiden] savaşta başa giyilen demir tas, miğfer, çelik başlık, tulga.

miğferi

(a. s.) : 1) miğfere mensup, miğferle ilgili. 2) miğfer şeklinde olan.

miğfir

(a. s. c. : megafîr) : Allah tarafından günahı affedilmiş olması için duâ edilen [kimse] , ölmüş yarlıganmış [kimse] , (bkz. : mağfur, merhum).

miğlâk

(a. i. c. : megalîk) : kilit, mandal.

mîg-nâk

(f. b. s.) : bulutlu, dumanlı.

migsel

(a. i.) : kendisiyle birşey gusledilecek âlet, tas, ibrik.

migvel

(a. i. c. : megavil) : hançer, ince kılıç.

migzel

(a. i. c. : megazil) : iğ, iplik eğirecek âlet.