mâ-şa-Allah

(a. n.) : 1) Allah'ın istediği gibi. 2) Allah nazardan saklasın, ne güzel. 3) nazar değmemesi için çocukların üzerlerine iliştirilen ve üstünde bu söz bulunan altın veya başka şeyden yapılmış nazarlık. 4) hayret ve memnunluk anlatır.

mâşe

(f. i.) : maşa.

ma'şer

(a. i. işret'den c. : maâ-şir) : cemaat, topluluk, birlikte yaşıyan cemâat.

ma'şerî

(a. s.) : topluluğun olan, ortaklaşa.

Mâşıta

(a. i.) : kadınlara tuvalet yapan kadın, (bkz. : meşşâta).

mâşî, mâşiyye

(a. s. meşy'den c. : müşşât) : yürüyen, yürüyücü.

mâşî-alel-esâbi'

zool. parmaklarının uçları üzerinde yürüyen ve et yiyen sınıfına dâhil olan hayvanlar [köpek, sırtlan... gibi]

mâşî-alel-keff

zool. ayaklarının tabanına basan ve et yiyen sınıfına dâhil olan hayvanlar. [ayı. gibi]

mâşiye

(a. i. c. : mevâşî) : deve, koyun, keçi gibi hayvan.

mâşiyen

(a. zf.) : yürüyerek, yaya olarak, (bkz. : meşyen).

Maşrık

(a. i. şark'dan. c. : meşârık) : Güneş'in doğduğu taraf, doğu. (bkz. : hâver).

maşrıkî

(a. s.) : 1) şark'a, doğu'ya. mensup, şark ile, doğu ile ilgili. 2) şark tarafı.

ma'şûk

(a. s. ışk'dan) : 1) sevilen, sevilmiş [erkek] . 2) i. erkek adı.

ma'şûka

(a. s. ışk'dan) : sevilen, sevilmiş [kadın, kız]

ma'şûkıyyet

(a. i.) : ma'şukluk, sevilme hâli, sevilmiş kimsenin hâli.

mâşûre

(f. i.) : 1) masura, elemye. 2) lüle, emzik; oluk.

ma'şûş

(a. s.) : zayıf, arık [adam] . (bkz. : lagar).