ma'cel

(a. i.) : menzile ulaştıran yol.

mâ-cerâ

(a. i.) : cereyan eden, geçen, olup geçen şey. (bkz. : ser-güzeşt).

mâcerâ-perest

(a. f. b. s.) : maceracı.

mâcid, mâcide

(a. s. mecd'den) : 1) şan ve şeref sahibi olan [kimse] . 2) î. [birincisi] erkek, [ikincisi] kadın adı.

mâcin

(a. s.) : hileyi, hîle yolunu öğreten.

ma'cûn

(a. i. acn'den c. : maâcîn) : 1) hamur kıvamında olan şey. 2) hamur kıvamına getirilmiş ilâç. 3) uyuşturucu maddelerden süzme afyon. 4) sokaklarda satılan, baharlı, tarçınlı ve yapışkan şekerleme. 5) camı, çerçeveyi tutturan madde. 6) künk lökünü.

mâç

(f. i.) : öpüş.

mâçîn

(a. h. i.) : Çin ülkesinin güney bölgesine verilen bir ad. [dâima "Çin" kelimesiyle beraber kullanılır]